Historia niepoprawna politycznie

ONE. RESORTOWE DZIECI. Wychowane w rodzinach działaczy i funkcjonariuszy KPP, PZPR. Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, a potem SB. Doskonale ustawione potem w życiu, dzięki koneksjom, a potem pieniądzom i „grubej kresce”. Czasem, choć wywodzą się z niekomunistyczych środowisk, związane ideologicznie oraz materialnie z byłą władzą i bezpieką. Za młodu aktywiści komunistycznych organizacji młodzieżowych, potem biznesmeni, właściciele i zarządcy nowych mediów. Właśnie dlatego tak zdecydowanie przeciwne dekomunizacji i lustracji, szydzący z patriotyzmu, polskich tradycji i w ogóle z polskości. Niebezpieczne, bo usytuowane w opiniotwórczej prasie, a przede wszystkim w telewizji i stacjach radiowych. Obecne w nich od stanu wojennego – do dziś.

Rzecznik prasowy – to brzmi dumnie

W kontaktach z mediami, szczególnie w sytuacjach kryzysowych to właśnie oni idą na pierwszy ogień. Często muszą tłumaczyć niezbyt trafne, wypowiadane w pośpiechu słowa polityków. Odpierają absurdalne ataki mediów… Rzecznicy prasowi - medialni reprezentanci najwyższych władz Polski zdradzają kulisy swojej pracy. Ich opowieść o relacjach między mediami a politykami, „odpalaniu” informacji czy atakach prasowych i walce z nimi to kopalnia wiedzy i niezwykła podróż w czasie.

To, co dzieje się w Polsce jest tylko fragmentem realizacji planu masonerii, który ma doprowadzić Zachodni Świat do wielkiego krachu. Następnym krokiem, masonerii jest zbudowanie na tym gruzowisku swojego „Nowego Wspaniałego Świata”, w którym będzie jeden rząd, jeden pieniądz, jedna (nowa i masońska) religia.

W ramach realizacji tego planu masoni chcą wymazać Polskę nie tylko ze wszystkich map, ale i z pamięci samych Polaków.

Grzegorz Eberhardt – nie w mundurze, ale przecież wiernie służył. (...) Służył na najważniejszym z frontów: walki o polską pamięć historyczną, o polską świadomość narodową, o zachowanie tradycji i utrzymanie racji stanu. Jako bezpartyjny cywil przysłużył się z pewnością sprawie polskiej bardziej niż niejeden polityk i niejeden generał.

Grzegorz Braun

 „Różowa swastyka. homoseksualizm w partii nazistowskiej to poparta rzetelnymi badaniami, nadzwyczaj interesująca i przyjemna w czytaniu książka obalająca „gejowski” mit, którego symbolem jest różowy trójkąt; mit głoszący, że naziści nienawidzili homoseksualistów. W błyskotliwy sposób ujawniono w niej, że w partii nazistowskiej homoseksualizm był głęboko zakorzeniony…” 

Historycy przyzwyczaili nas do tego, aby postrzegać dzieje świata przez pryzmat działań politycznych i militarnych. Traktaty i bitwy, umowy i rywalizacje ideologiczne, działania wywiadów i wojsk, postacie rządzących, polityków i ideologów – taka treść wypełnia większość książek opisujących dzieje najnowsze. Czasem znajdziemy dodatkowe uwagi o kwestiach gospodarczych – przemyśle, handlu, wojnach celnych czy pozyskiwaniu nowych rynków zbytu – jednak w centrum historii zdają się zawsze znajdować politycy, tak jakby to oni byli siłą decydującą o rozwoju świata i kierunku, jaki ten rozwój przybierze.

Kolejna praca Jakuba Wozinskiego napisana z pełną pasją i nietuzinkową narracją historycznych relacji handlowych Polski. To jedna z niewielu prac na naszym rynku wydawniczym, która w kompleksowy sposób przedstawia historię gospodarczą naszej ojczyzny w odniesieniu do modnych obecnie pojęć szlaków handlowych oraz interesów geopolitycznych czy nawet geostrategicznych. Czytelnik sięgając po tę książkę otrzymuje pasjonujący szkic historyczno-polityczny, po lekturze którego wiele wydarzeń historycznych zostanie odczytanych w zupełnie inny sposób niż dotychczas.

Całkowitym "przypadkiem" żydzi znajdowali się często tam, gdzie kwitły zjawiska lub ruchy destrukcyjne dla moralności, cywilizacji czy jedności państwa. Znajdujemy ich więc, od najdawniejszych dziejów, w roli handlarzy ludźmi, wśród ogołacających społeczeństwa lichwiarzy, wśród zdrajców i szpiegów w licznych państwach (nie tylko chrześcijańskich), wśród wpływowych teoretyków komunizmu i w awangardzie tej antyludzkiej ideologii.

Również, zupełnie "przypadkiem", trafili oni do lóż masońskich...

Napisana w 1919 roku przez Paula Banga, pod pseudonimem Wilhelm Meister, Księga win Judy nie jest dla polskiego czytelnika lekturą łatwą, a to z kilku powodów. Została napisana przez Niemca i dla Niemców, w określonych realiach historycznych, tuż po klęsce wojennej i upokorzeniu Niemiec przez traktat pokojowy. Nie brakuje w niej typowo niemieckiego poczucia wyższości, chociaż dużo częściej czytamy o wielkim upokorzeniu i głupocie narodu niemieckiego. Przywoływane autorytety dla Polaka są często obce i nierzadko wręcz stojące w sprzeczności z naszym interesem narodowym i religią.

Jak napisał ks. dr Stanisław Trzeciak we Wstępie do książki Program światowej polityki żydowskiej, nie ma znaczenia to, czy Protokoły mędrców Syjonu są autentyczne, czy jest to też zgrabnie napisany falsyfikat, ponieważ Żydzi całym swoim postępowaniem trzymają się przedstawionego w nim programu, tym samym uwiarygadniając to dzieło. Ksiądz Trzeciak skrupulatnie i z naukowym zacięciem, bez jakichkolwiek uprzedzeń religijnych czy narodowościowych konfrontuje kolejne punkty zawarte w „Protokołach” z rzeczywistym zachowaniem przedstawicieli środowisk żydowskich.

Znany dziennikarz pokusił się o stworzenie pierwszej spiskowej wersji najnowszej historii Polski. Analizuje najważniejsze spiski, morderstwa polityczne i podstolne układy, które tak naprawdę wykuwają naszą rzeczywistość. Jeśli ktoś chce wiedzieć w jakim kraju żyje – po prostu musi tę książkę przeczytać.

Hennecke Kardel przytacza w trzymanej przez Państwa książce wiele faktów pozornie już dziś powszechnie znanych, ale pierwszy raz w polskim przekładzie, w jednym miejscu zgromadzonych i wydanych. Ilość poważnych źródeł, do których dotarł Autor, sprawia, że książka broni się sama i jest inspiracją do dalszego studiowania poruszonych tutaj spraw. Niewątpliwie jest ona godnym uwagi uzupełnieniem naszej wiedzy na temat Adolfa Hitlera i jego Tysiącletniej Rzeszy.