Historia Polski

Gdyby zapytać przechodnia na ulicy, z czym kojarzą mu się Kresy, bez namysłu odpowie: Lwów, Wilno, Nowogródek, niektórzy dorzucą jeszcze Krzemieniec.

A przecież Kresy to nie tylko legendarne stolice polskości, to także zaścianki i stanice.

To również zapomniane Kresy – te w dawnych Inflantach Rzeczypospolitej. To właśnie stamtąd pochodziło wielu artystów, polityków i wojennych bohaterów, którzy znakomicie zapisali się na kartach polskiej historii. To na uniwersytecie w Dorpacie biło polskie serce, a na politechnice w Rydze kształciły się młode kadry techniczne odrodzonego państwa polskiego. Musimy stale o tym przypominać.

Historyk, Magdalena Ogórek, prowadzi brawurowe śledztwo tropiące niemiecką grabież dzieł sztuki z okupowanych ziem Rzeczpospolitej. Trafia m.in. do zamku pod Wiedniem, którego właściciel, jeszcze 70 lat po wojnie, podpisywał się „Horst von Wächter, syn gubernatora”.

Książka została wydana ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Pierwsza powieść o dramatycznych losach polskiej rezerwy złota w czasach drugiej wojny światowej.

Wielkie przyjaźnie i wielkie emocje. Wielka rozgrywka wywiadów. Odwaga, brawura i sensacja, kiedy trzeba – chłodna kalkulacja prawnicza. Oficerowie od zadań specjalnych, bankierzy i pierwsza polska medalistka olimpijska.

Autor w swej pracy przedstawił fenomen polskiego liberum veto na tle porównawczym - Anglii, Francji, Niemiec, Węgier, Czech i krajów skandynawskich. Omówił genezę, rozkwit i upadek instytucji prawnej liberum veto.

Pierwsza praca historyczna wyczerpująco i obiektywnie opisująca wspólne dzieje Żydów i Polaków w XX wieku. Autor - polski historyk od lat pracujący w Stanach Zjednoczonych - szczególną uwagę poświęca wpływowi stereotypów polskiego antysemityzmu i żydokomuny na stosunki miedzy tymi społecznościami. 

Polacy wiedzą mniej o Inflantach niż o Sumatrze i Borneo – stwierdził już półtora wieku temu Gustaw Manteuffel. Za dawne Kresy Rzeczypospolitej uważa się dziś wyłącznie tereny Ukrainy, Białorusi i Litwy. Mało kto pamięta, że ziemie dzisiejszej Łotwy dzieliły przez ponad dwa stulecia losy naszego kraju, a wielu jego mieszkańców dobrze zasłużyło się dla polskiej historii i kultury. Wiedza o naszych rodakach w Łatgalii, jak obecnie nazywane są dawne Inflanty polskie, wciąż jest znikoma nad Wisłą.

Dwadzieścia reportaży pokazuje dramat Powstania Warszawskiego przez pryzmat losów pojedynczych osób. Suma tych zdarzeń to ciąg epizodów historycznych, które ukazują dramaturgię walk Powstańców z okupantem niemieckim. To opowieść o ludziach w różnym wieku, którzy za cenę życia walczyli o wolność i niepodległość swojej Ojczyzny.

Filmy Barei czy Chmielewskiego ukształtowały w nas sentymentalny obraz PRL-u.

Cenzura i jeden oficjalny punkt widzenia starannie zaciemniały rzeczywisty obraz „najweselszego baraku w obozie socjalistycznym”. Jednak i w tamtych czasach nie wszystko udawało się zamieść pod dywan. Były afery, które dotykały sfer szczególnie wrażliwych i wymykały się spod kontroli władzy. Okoliczności wielu z nich do dziś nie udało się wyjaśnić.

Oryginał dzieła pochodzi z 1923 był w jednym tomie. Ze względu na wygodę Czytelników, podzieliliśmy go na dwa tomy. Tom I opisuje wysiłek organizacyjny, wskrzeszenie I Pułku Polskich Legionów- powstanie, szkolenia i wyposażenie I batalionu, pracę oświatową i kulturalną w Pułku oraz działania wojenne od 1919 roku do 30.06.1920 roku.

Oryginał dzieła pochodzi z 1923 był w jednym tomie. Ze względu na wygodę Czytelników, podzieliliśmy go na dwa tomy. Tom II zaczyna się opisem przygotowań, rozkazów i działań wojennych od czerwca 1920 roku, m.in. bitwą pod Równem, Bitwą nad Styrem oraz Bitwą Warszawską- opis wraz z manewrami, bojami i rozkazami tam wydanymi. Jest tu również część "Złota księga pułku", gdzie opisana jest lista poległych, rannych i zasłużonych na polu bitwy odznaczeniami Virtuti Militari oraz Krzyżem Walecznych.

"Przedsięwziąłem tę część królestwa, w której się urodziłem i gdzie mi najpiękniejsze chwile życia mego ubiegły, tę, która tém samém jest i lepiej mi znajomą i bliższą, że tak powiem, serca mojego niż inne [?]". Pisał we wstępie do dzieła "Album Lubelskie" Adam Lerue, rysownik, akwarelista, malarz, autor ilustracji do książek.

Okładka została zadrukowana na podstawie oryginalnej okładki z epoki (płótno) wg projektu H. Uziembły - artysty, malarza, jednego z twórców sztuki dekoracyjnej.