Historia Polski

Ostatnie dekady dawnej Rzeczypospolitej to epoka, na którą patrzymy przez pryzmat straconych szans i podciętych skrzydeł. Czy Rzeczpospolita naprawdę była państwem upadłym, które samo przegrało swą wielkość i skazało się na zagładę? Richard Butterwick, brytyjski profesor historii, absolwent Cambridge i studiów doktoranckich na Oxfordzie w swoim najnowszym dziele przekonuje, że zdecydowanie nie. Pozbawiony obciążeń i uprzedzeń kreśli obraz wielkiego potencjału Rzeczypospolitej, który na kilka lat zajaśniał pełnym blaskiem i spłonął – w ogniu rosyjskich dział w wojnie o konstytucję 1792 i powstaniu kościuszkowskim.

Pojęcie appeasementu jest powszechnie kojarzone z kapitulacyjną polityką względem Hitlera, której najbardziej haniebnym owocem było oddanie Niemcom Czechosłowacji. W swojej pracy Andrzej Nowak używa tego terminu do opisania ściśle tajnych działań, które w 1920 roku państwa zachodnie podjęły wobec Polski.

Dziełko to powstało, jak pisze autor, z praktycznej potrzeby, gdy nauczał na kursach historii Polski w wznowionej w roku 1919 wszechnicy wileńskiej, gdzie należał do pierwszego grona profesorów.

Dla tych, którzy nie mają czasu na czytanie Dziejów Polski..., pozycja fundamentalna!

Z rąk komunistycznych oprawców zginęły tysiące osób. W wolnym świecie z niedowierzaniem przyjmowano informacje, że niemieckie obozy koncentracyjne w powojennej Polsce znalazły nowe zastosowanie.

Jest kraj w Europie, jakby wyznaczony na zbiór wszelkiej radości: to Polska. Czyż istnieje bowiem na świecie naród kochający bardziej wolność, umiejący cenić wyżej niepodległość? I oto ziściło się nam to, o co od lat dziecinnych błagaliśmy Pana w codziennym pacierzu.

Ze Wstępu

Reprint Dziejów Polski z 1902 roku.

Historia Polski od zarania dziejów aż do czasów rozbiorów.

Historia nie dla idiotów składa się z dwóch części: wywiadów i esejów. W pierwszej autor rozmawia ze znakomitymi eseistami oraz historykami: Piotrem Wandyczem, Andrzejem Sulimą Kamińskim, Romanem Szporlukiem, Tomaszem Łubieńskim, Andrzejem Walickim, Henrykiem Samsonowiczem, Antonym Polonskym i Andrzejem Paczkowskim. W rozmowach przewijają się pojęcia patriotyzmu, pamięci, zdrady i polityki.

Opracowanie ma pokazać w sposób jasny i syntetyczny obok tragedii i zmagań z ówczesną rzeczywistością i sukcesy Polaków. Przedstawić niezwykle tragiczne losy Kresów wschodnich Rzeczypospolitej. Pobudzić do refleksji nad rolą i znaczeniem tej społeczności.

(Ze wstępu)
W niniejszej pracy znajdzie czytelnik opis formowania wojskowych oddziałów polskich do walki orężnej z Niemcami w latach 1914–1921. Chcę przypomnieć fakty dawniej bardziej znane, a dziś zapomniane, że mimo olbrzymich ofiar krwi złożonych przez naród polski w I wojnie światowej, którego blisko 2 miliony synów zmuszonych było walczyć w trzech zaborczych armiach przeciwko sobie. Polacy nie zawahali się, gdy tylko zaistniała możliwość tworzenia własnego, polskiego wojska w różnych warunkach i miejscach, do walki z Niemcami. Jak było to trudne i skomplikowane, przekonać się będzie można w trakcie czytania. Przeszkody mnożyły się na każdym kroku: na ziemiach polskich, w Europie, Amerykach czy Azji.

Po co naszym politykom historia?
Czy Polską nadal rządzą trumny Piłsudskiego i Dmowskiego?
Dlaczego Polacy upajają się historią?

Z punktu widzenia wojskowego, powstanie styczniowe było od samego początku przedsięwzięciem beznadziejnym i kompletnie nieudanym.
„Żadne większe miasto nie dostało się w ręce powstania ani nie opanowano żadnej połaci kraju — pisze wybitny polski historyk, a zarazem znawca zagadnień wojskowych, generał Kukieł. — Okazała się wyraźnie bezsilność improwizowanych sił polskich z 600 strzelbami myśliwskimi, a przeważnie kosynierów, czy nawet ‘drągalierów’ przeciw wojsku rosyjskiemu przy jego sile ogniowej, wyjąwszy wypadki zupełnego zaskoczenia”.

(...) Mówię o ogromnej propagandzie, prowadzonej w Polsce, zmierzającej do wypaczenia politycznego sposobu myślenia polskiego narodu i popchnięcia tego narodu w kierunku dla niego niebezpiecznym i szkodliwym, a nawet groźnym i wiodącym do katastrofy.
Propaganda ta usiłuje narzucić polskiemu narodowi jako rzekomy ideał i polityczny drogowskaz człowieka z niedawnej przeszłości, który był jednym z największych szkodników w polskiej historii, w znacznym stopniu narzędziem państw wrogich Polsce i kierunków politycznych szkodliwych dla Polski i który w czasie pierwszej wojny światowej w wybitny sposób przeszkadzał odbudowaniu niepodległej Polski (..).
Człowiekiem tym jest Józef Piłsudski.