Historia powszechna

„Jak z wypowiedzi papieży na temat masonerii wynika, wolnomularstwo jest ośrodkiem, motorem i duszą tego antychrześcijańskiego i antyspołecznego ruchu, zapewne najbardziej destruktywnego i anaturalnego, jaki kiedykolwiek pojawił się na świecie. Leon XIII, w wielkiej swej encyklice o masonerii, wspomina o wojnie wypowiedzianej cnocie i prawdzie przez Królestwo Szatana na ziemi i stwierdza, iż wodzem w tej wojnie jest właśnie zwarty organizacyjnie, lecz szeroko na świecie rozprzestrzeniony Związek Wolnomularzy”

(fragment książki)

Książka autorstwa ks. kard. José Maria Caro Rodrigueza to jedno z niewielu dzieł rzetelnie traktujących o istocie działania masonerii. Organizacja ta, dzisiaj w wielu krajach już wychodząca z ukrycia, stara się pokazywać tylko jedno swoje oblicze. Jest ono korzystne dla wolnomularstwa do osiągania doraźnego celu, jakim jest zdobycie przychylności dla siebie i głoszonych przez siebie idei. Ze względu na potęgę tej tajnej organizacji i niezbadane do końca skutki działalności masonerii, przeciwnicy wolnomularstwa powinni poznać jego prawdziwe korzenie i wartości, łączące członków lóż masońskich.

„W oczekiwaniu takich momentów wyjątkowych, takich czynów płomiennych ducha, nie wie, co ma począć z sobą, wszystko mu jedno, w tęsknocie i nudzie może trwać długie lata gdziekolwiek bądź jakkolwiek. Ale gdy czas chwili takiej przychodzi, gdy ktoś lub coś da z zewnątrz znak, że już godzina jej wybiła, bądź gdy w sobie samym poczuje nagle jej narodziny, wówczas gotów jest na wszystko. Wówczas ogarnia go szał święty, opętanie wzywa na bój śmiertelny, a każdy czyn jego nosi charakter gwałtu i samowoli”.

Hasła walki z religią, z Kościołem, z wartościami nadprzyrodzonymi rozbrzmiewają dzisiaj wszędzie: w szkole, w biurach, w instytucjach publicznych, urzędach, przy warsztatach pracy, w klubach politycznych i w sejmie. Jest to rezultat wytężonej, od lat szeregu trwającej propagandy, ogarniającej stopniowo wszystkie dziedziny życia. Źródła tej propagandy, której ośrodek główny leży poza Polską — są wprawdzie bardzo różnorodne, ale cele są te same. Propaganda ta zmierza do całkowitego spoganizowania Polski. Głównym i najpotężniejszym ośrodkiem antykościelnej i antyreligijnej działalności na ziemiach naszych jest masoneria. Czterokrotnie udało się, dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności, wejść w posiadanie autentycznych dokumentów masonerii.

Masoneria, jako organizacja o skrystalizowanym już programie, wystąpiła po raz pierwszy na widownię dziejową w okresie poprzedzającym wybuch wielkiej rewolucji francuskiej. Prądy i ruchy analogiczne, to jest zmierzające do obalenia istniejących ustrojów państwowych i propagujące walkę z Kościołem katolickim, przejawiały się w ciągu naszej ery wielokrotnie, traktowanie ich jednakże jako zawiązków masonerii, jest rzeczą nieumotywowaną.
Ruchy te bowiem posiadały charakter czasowy, sporadyczny i historia ich nie wykazuje ani ciągłości, ani jednolitości programu i kierownictwa, czyli żadną miarą, jak to czynią historycy masonerii, fermentów tych nie można traktować, jako przejawów tej samej, opartej o wiekową tradycję organizacji.
Faktem ustalonym jest, że dopiero w epoce poprzedzającej wybuch rewolucji francuskiej powstały na ziemiach Francji, a później w całej Europie, tajne organizacje, utrzymujące ze sobą stały kontakt, posługujące się tym samym rytuałem, uzależnione od zakonspirowanej centrali.

Św. bp Pelczar w zwarty i logiczny sposób przedstawia genezę rewolucji francuskiej prezentując ją - zgodnie z rzeczywistością - jako krwawy przewrót, godzący we wszelkie przejawy życia ludzkiego, począwszy od religii, obyczajowości, stosunków społecznych aż do urządzeń struktury władzy w państwie i w świecie.

Książka Masoneria — Czym jest, a czym nie jest stanowi zbiór artykułów zamieszczonych w latach trzydziestych XX wieku w „La France Catholique”, organie wielkiej organizacji antymasońskiej we Francji (Federation Nationale Catholique).

Autorem ich jest były mason, później gorliwy katolik, piszący pod pseudonimem „Verax”. „Verax”, jak to zauważył tłumacz broszury na język polski w swojej adnotacji zamieszczonej przed jej tekstem, postąpił bardzo mądrze; zamiast kreślić długą historię masonerii od jej powstania do naszych czasów, zamiast starać się wyłożyć przeciętnemu inteligentowi zawiłe doktryny wolnomularskie, po prostu dosłownie zacytował wyjątki z rozmaitych przemówień masonów na konwentach Wielkiego Wschodu.