Historia powszechna

Amelia Earhart zdobyła sławę w końcu lat dwudziestych XX wieku. Miłością jej życia były samoloty. Była pierwszą kobietą, która w 1928 r. została zabrana w podróż lotniczą nad Atlantykiem, jak i pierwszą kobietą, która tego dokonała za sterami (samotnie) w 1932 r. będąc jednocześnie drugą osoba na świecie, która to uczyniła.

W 1937 r. podjęła się wyzwania, aby oblecieć kulę ziemską wzdłuż równika mając nadzieję, że zostanie pierwszą kobietą, która przeleci dookoła świata. Razem z nawigatorem Fredem Noonanem wykorzystała do tego celu dwusilnikowy samolot Lockheed L-10 Electra, ówcześnie jedną z najnowocześniejszych maszyn pasażerskich. Do ostatniego, jak się okazało, odcinka trasy wystartowali z Nowej Gwinei.

Żółkiewski! Gdy w Moskwie słyszeli to nazwisko, to blady strach padał na jej mieszkańców.
W świeżej pamięci mieli bowiem geniusz wojskowy i furię bitewną dzielnego wodza Rzeczypospolitej, który rozgromił Rosjan wielokrotnie, a pod Kłuszynem wprost zdemolował ich oraz wspomagających Moskali Szwedów. Stanisław Żółkiewski – to nazwisko bohaterskiego Lechity odtąd miało stać się aż po dziś dzień synonimem męstwa i mądrości oraz zdolności do ostatecznego poświęcenia w walce za wiarę i Ojczyznę.

Francuski historyk Georges Duby (1919–1996) poszukuje w tym tomie społecznych (religijnych, obyczajowych, politycznych) uwarunkowań twórczości artystycznej.

Książka jest podzielona na trzy części: Klasztor, Katedra i Pałac. Tytułowe „czasy katedr” przypadają na środkowy okres również tytułowych, umownych lat 980–1420, okres rozkwitu feudalizmu, gdy władzę królewską zdominowała warstwa feudałów i to oni stali się sponsorami budowy katedr, tego niezwykłego fenomenu średniowiecza. Katedry są symbolem przejścia od klasztoru, miejsca prywatnej wiary, przez religijny monumentalizm z powrotem do sztuki prywatnej, na dwór już nie feudała, lecz znów władcy – sztuki zarazem znacznie zsekularyzowanej.

W latach 1948–1952 Stany Zjednoczone przeznaczyły równowartość dzisiejszych 800 miliardów dolarów na odbudowę Europy Zachodniej. Plan Marshalla jest powszechnie uważany za największy i najskuteczniejszy program pomocy zagranicznej, jednak mniej doceniany za najbardziej udany w historii przykład polityki zagranicznej, zawierającej się w haśle: „Najpierw Ameryka”. Pomoc ekonomiczna dla zrujnowanego Starego Kontynentu autorstwa sekretarza stanu USA miała bowiem cel również polityczny – przyciągnąć Europę do Ameryki, zanim zrobią to Sowieci.

Ostatnie siedemdziesiąt lat udowadnia, że Polska może istnieć bez Kresów, ale polska dusza mocno straciła na tej separacji.
Po rynkowym sukcesie trylogii; „Ostatnich lat polskiego Lwowa”, „Ostatnich lat polskiego Wilna” i „Ostatnich lat polskich Kresów” oddajemy do Państwa rąk tom poświęcony ośrodkom polskości, które pozostały poza granicami II Rzeczypospolitej. Znajdą tu Państwo egzotykę, wielkie miłości, skandale, celebrytów, a nawet walkę wywiadów.

Żywoty cezarów (De vita Caesarum) to zbiór biografii pierwszych dwunastu jedynowładców imperium rzymskiego, rządzących nim od połowy I wieku przed naszą erą do roku 96 naszej ery. Bohaterami dzieła Swetoniusza są kolejno: dyktator Juliusz Cezar oraz cesarze – Oktawian August, Tyberiusz, Kaligula, Klaudiusz, Neron, Galba, Oton, Witeliusz, Wespazjan, Tytus i Domicjan.

Ta edycja wzbogacona jest o ilustracje, indeks oraz tablice genealogiczne.

Pierwsza polska książka poświęcona Tybaldowi IV, hrabiemu Szampanii, królowi Nawarry (1201-1253), zawierająca przekłady jego pieśni – arcydzieł literatury starofrancuskiej. Obszerne wprowadzenie ukazuje żywot i twórczość Tybalda na tle epoki i poezji średniowiecznej Francji. Tłumaczeniom towarzyszą teksty oryginałów i zapisy melodii opracowane przez Jacka Kowalskiego we współpracy z Tomaszem Dobrzańskim, który jest też autorem rozdziału o muzycznych aspektach twórczości truwerów.

Michał Sokolnicki to (...) ambasador nieprzerwanie funkcjonującej przez całą II wojnę światową placówki w Ankarze. W tej właśnie roli Autor prowadzi dziennik, będący skrupulatnym zapisem zdarzeń, działań, ale także refleksji i ocen sytuacji, przy okazji ukazując tradycję dobrych relacji polsko-tureckich w XX wieku. Placówka ma duże znaczenie dla polityki polskiej. Dziennik opisuje kolejne etapy rozwoju sytuacji politycznej w okresie wojny – ambasada w Ankarze stanowiła świetny punkt obserwacyjny. Można tu zobaczyć procesy toczące się w światowej polityce ze znacznie większą wyrazistością, niż możliwe to było „z wnętrza” państw walczących.

Laurence Bergreen przedstawia w tej barwnej opowieści niezwykłe życie i przygody sir Francisa Drake’a, którego kunszt żeglarski zmienił bieg dziejów za panowania Elżbiety I.

Potajemnie wysłany przez nią w rejs dookoła świata, a później wezwany do ocalenia Anglii przed hiszpańską Wielką Armadą, zdobył renomę, rabując statki na morzach całego świata. W ojczyźnie uważany był za skrzyżowanie niedościgłego odkrywcy z bohaterem w typie Robin Hooda, choć wcześniej także handlował niewolnikami. Oczarował młodą królową Anglii, dla której urzeczywistnił to, co wydawało się niemożliwe. Znacząco przyczynił się do powstania imperium brytyjskiego. Przez całą karierę, będąc narzędziem imperialnych ambicji Elżbiety, gromadził własny majątek. A jako wiceadmirał uosabiał przemianę Anglii w Wielką Brytanię.

"Trudno nie dojść do wniosku, że znajdujemy się właśnie w środku konfliktu światowego na historyczną skalę pomiędzy dwoma sprzecznymi porządkami społecznymi: neoliberalnym kapitalizmem Zachodu znajdującym się w kryzysie wywołanym przez kapitał spekulacyjny, lecz wciąż od niego zależnym, a kapitalizmem kierowanym przez państwo. Konflikt toczy się na terenie "bliskiej zagranicy" Rosji, na Bliskim Wschodzie, na Morzu Południowochińskim i w wielu innych miejscach i poddaje próbie wytrzymałość instytucji politycznych, kulturalnych i gospodarczych przeciwników, a wynik tej próby stał się z czasem równie istotny, jak różnice potencjałów militarnych".
Fragment książki

Apostołowie i technokraci przybliżają skomplikowany okres hiszpańskiej historii - rządu Francisca Franco - skupiając się na otaczających Caudillo ludziach: skąd się wzięli, jak zareagowali na wybuch wojny domowej, jakie państwo zamierzali współtworzyć – i wreszcie, jak wyobrażali sobie przyszłość po śmierci Franco.

Praca nie unika kontrowersyjnych zagadnień, takich jak przemoc po obu stronach konfliktu z lat 1936-1939, relacje Hiszpanii z III Rzeszą czy wreszcie rola Juana Carlosa w transformacji ustrojowej. Jednocześnie oferuje szerokie tło porównawcze, zestawiając Nowe Państwo z Portugalią Salazara i Włochami Mussoliniego.

„To średniowiecze!” – wykrzykują wciąż lewicowi politycy i publicyści – „Nie ma powrotu do czasów, kiedy uczono, że Ziemia jest płaska!”.
Widmo średniowiecza wciąż krąży po Europie jako ulubiony „chłopiec do bicia” katolickiej konserwy.
A my nie chcemy wcale bronić średniowiecza. Ono broni się samo, jak róża w zimowym ogrodzie. Ma swoje kolce, ale ma też swoje piękno. Wszystkie „oświecone” mity o średniowieczu więcej mówią o naszej współczesności, niż o nim samym. I jak wszystkie zabobony dają się łatwo wyjaśnić historycznie i racjonalnie