Religia, historia Kościoła

Za tę encyklikę winniśmy najgłębszą wdzięczność Ojcu Świętemu, bo nie zwykłym listem okolicznościowym, jak w podobnych okazjach zwykł to czynić, ale listem okólnym, skierowanym do całej hierarchii kościelnej i ogółu wiernych, rozsławił zarówno naszego rodaka, jak i naszą Ojczyznę, która tutaj w najbardziej oficjalnym dokumencie Stolicy Apostolskiej została nazwana antemurale christianitatis a jako tytuł największej naszej chwały podkreślono to, że Polska była zawsze wierna.

Trzecie wydanie książki w nowym przekładzie to obowiązkowa lektura każdego katolika. Arcybiskup omawia filozoficzne i historyczne przyczyny kryzysu, których efektem był Sobór Watykański II, nazwany tutaj rewolucją francuską w Kościele. Autor rozprawia na temat źródeł i zasad liberalizmu przyczyniającego się do zdetronizowania Jezusa Chrystusa, krytycznie analizuje liberalny katolicyzm oraz liberalną konspirację szatana przeciwko Kościołowi i papiestwu, a także opisuje rewolucję w tiarze i kapie, jaka się dokonała podczas i po soborze — tryumfie katolickiego liberalizmu.

Dzisiaj ludzie próbują pojednać się ze światem, zniszczyć katolicyzm, pojednać katolicyzm z New Age, z diabelstwem światowym.
Kościół dzisiaj totalnie podporządkował się diabłu i światu, Kościół katolicki, który jest tym dzieckiem, jeżeli tak można powiedzieć, dzieckiem Bożym, stworzeniem Bożym.
Bóg utworzył ten Kościół. Jezus Chrystus ten Kościół założył, żeby w tym Kościele była siła zbawienia dla każdego człowieka.

Kardynała Hozjusza przemilczeć, Zygmunta III oczernić, a księdza Piotra Skargę sprowadzić do roli sejmowego mówcy — oto sposób na pozbawienie Polaków dumy z kontrreformacji, czyli zwycięstwa prawdziwej wiary nad herezjami. A przecież było to zwycięstwo większe niż wszystkie triumfy militarne dawnej Polski. Bo gdyby nie tacy ludzie jak Hozjusz, moglibyśmy już nie być katolikami. Bylibyśmy pewnie jednym z protestanckich narodów Europy, takimi Szwedami czy Holendrami Wschodu. I nie mielibyśmy najważniejszego: prawdziwej wiary i moralności. Zamknęlibyśmy więc sobie bramy do Nieba, a otworzyli „drogę ekspresową" do piekła. Po co więc wówczas miałaby istnieć Polska?

Drugie wydanie książki znanego belgijskiego pisarza katolickiego przenosi czytelnika w mroczne lata rewolucji francuskiej. Akcja powieści osnuta jest wokół autentycznych wydarzeń, rozgrywających się ponad dwieście lat temu na przedmieściach Poitiers. Katolicy z Montbernage trwają przy prawdziwej wierze i przy prawdziwych pasterzach, księżach odmawiających przysięgi na wierność rewolucji. Trzymająca w napięciu opowieść ukazuje nie tylko dramatyczne zmagania bohaterów z diabelskim terrorem, lecz także ich prawdziwy duchowy heroizm.

Książka najbardziej znanego propagatora kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa w XX wieku.

W oparciu o objawienia św. Małgorzaty Marii Alacoque, autor w jasny i przejrzysty sposób przybliża nabożeństwo do Serca Jezusowego.

Najnowsza i najbardziej ostra książka księdza Abpa Lengi, obnażająca nienawiść wobec prawdziwego kościoła Jezusa Chrystusa, żywioną przez jego zewnętrznych i - niestety - wewnętrznych wrogów, posadowionych na samych szczytach hierarchii.

I to masoństwo kościelne, tworzone przez biskupów, przez kardynałów i przez tego Bergoglio i jego sektę, które rozpowszechnia herezję na świecie, to jest gorsze, niż to masoństwo zewnętrzne.
A oni w swojej pysze na tyle pewni siebie, że im się wydaje, że wszystko mogą. I dlatego ludziom wydaje się, że diabeł już wszystko opanował. Nic podobnego. Zbliża się jego koniec, czym więcej wydaje się mu, że on opanował świat, tym bliżej jego koniec, on w agonii.

Książka, która obecnie trafia do rąk Czytelników, jest ukoronowaniem całego dzieła maryjnego, jakiego ks. Karol Stehlin dokonał przez dwadzieścia lat niestrudzonej pracy w Polsce.

Autor, żegnając się z naszym krajem i obejmując kierowanie dystryktem Azji Bractwa Św. Piusa X, zostawia nam prawdziwy traktat mariologiczny.

"Kim Ona jest? (…) Pełnię prawdy o Maryi zna tylko Ten, kto Ją stworzył — Bóg. To, co wiedzą aniołowie i co wiemy my sami, stanowi tylko małą cząstkę prawdy o Matce Bożej. Ta cząstka wystarcza, by podziwiać dobroć i piękno Niepokalanej, Jej mądrość, pokorę, wdzięk, harmonię i potęgę. Ale to wciąż tylko cząstka. Powinniśmy naśladować żeglarzy, którzy zobaczywszy wybrzeża Nowego Świata, zachwycili się pięknem nowo odkrytego lądu. Nie rozbili jednak swoich obozów na plażach, lecz wyruszyli w głąb, by zbadać tajemnice nowej ziemi.
Bóg, zastrzegając dla samego siebie pełnię prawdy o pięknie Niepokalanej, ukazał nam tego piękna cząstkę i wezwał do miłości Niepokalanej. Jeśli posłuchamy tego wezwania, to nigdy nie pomylimy cząstki z pełnią, nigdy ta cząstka nie wystarczy i wciąż będziemy pragnęli pojąć i zrozumieć z tajemnicy Maryi więcej. Piękno Niepokalanej jest przeobfite i pociągające. By tego doświadczyć, wystarczy mieć szeroko otwarte oczy i kochające serce". (ze wstępu)

Książka stanowi zbiór dokumentacji związanej z istnieniem Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X, obejmującej lata 1971–1990. Dokumenty — przemówienia, wywiady, listy, interwencje itp. — zostały podzielone na osiem części: I. Powstanie Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X; II. Decyzja o likwidacji Bractwa, III. Suspensa a divinis; IV. Końcowe lata pontyfikatu Pawła VI; V. Początkowe lata pontyfikatu Jana Pawła II; VI. Współdziałanie z biskupem de Castro Mayerem; VII. Konsekracje biskupie; VIII. Po konsekracjach biskupich.

W czasie, gdy ludzie zatykali sobie uszy na prawdę, by zwrócić się w stronę kłamstwa, abp Lefebvre z niestrudzoną cierpliwością i troską głosił słowo Boże, odpierał zarzuty oraz napominał. Jego kazania, Jego odczyty religijne przeznaczone dla księży i seminarzystów, Jego publiczne wykłady głoszone chrześcijańskiemu ludowi pozwalają nam Go poznać jako doktora wiary, jako prawdziwego teologa, który z najwznioślejszych zasad umiał wyciągnąć praktyczne wnioski dla naszych czasów oraz dawał stosowne i żywotne wskazówki dla życia nadprzyrodzonego.

Podczas wizyty abp. Marcela Lefebvre'a w opactwie Saint Michel (Domu Generalnym Sióstr Bractwa Św. Piusa X we Francji), dokąd często lubił przyjeżdżać na kilkudniowy odpoczynek, siostry wykorzystały sposobność, by poprosić go o wygłoszenie kilku wykładów. Jak dobry ojciec, wyczuwający ukryte pragnienia swych dzieci, Arcybiskup opowiedział im podczas kilku konferencji krótką historię swojego życia.

Rozległe doświadczenie arcybiskupa czyni jego analizę autorytatywną. Jego tekst posiada również cechę, która może być – zwłaszcza dla osób, które tylko słyszały o arcybiskupie – nieoczekiwana: jest wybitnie umiarkowany. Jeżeli autor jest „buntownikiem” (jak się nam nie przestaje mówić!), to nadzwyczaj spokojnym i uprzejmym.