Religia, historia Kościoła

Nowe, rozszerzone i bogato ilustrowane wydanie popularnego modlitewnika zawiera biografię Świętego redemptorysty, nowennę, nabożeństwo i zbiór modlitw do niego, pomocne zwłaszcza dla małżeństw starających się o poczęcie oraz dla wszystkich matek spodziewających się dziecka, szczególnie mających problemy w ciąży i bliskich rozwiązania, których patronem jest Gerard.

Umiłowanie Jezusa Chrystusa w życiu codziennym jest najbardziej dojrzałym dziełem św. Alfonsa, napisanym w ostatnim okresie jego życia. Stanowi swego rodzaju syntezę myśli Świętego nad tym, czym jest życie duchowe. Kreśli w nim „program życia duchowego” dla wszystkich, także dla żyjących z dala od Boga.

Stając przed Bogiem zawiera trzy dzieła św. Alfonsa Liguoriego, wydane razem ze względu na łączącą je tematykę życia duchowego, rozsmakowanego w tej konkretnej praktyce codziennego kontaktu z Bożym światem, jaką jest modlitwa. Razem prezentują wizję życia chrześcijańskiego jako nieustannego stawania - każdego dnia na nowo - przed Bogiem miłości, by pozwolić Mu się sobą obdarowywać i odpowiedzieć na ten dar własnym życiem. Każdemu dawana jest łaska modlitwy, pierwszy dar zbawienia, dzięki któremu wchodzi się na kolejne poziomy współżycia z Bogiem i wkracza w centrum zbawienia, czyli w miłujące serce Boga.

Książka zawiera wybór tekstów z różnych pism św. Alfonsa Liguori, dotyczących kapłańskiej misji głoszenia słowa Bożego zarówno w duszpasterstwie parafialnym, jak i w formie misji i rekolekcji.

Święty Alfons, sam rozmiłowany w Bogu, chciał zapalić miłością Boga wszystkich ludzi, a zarazem pouczyć ich, że kto chce miłować Stwórcę, musi nieustannie i gorąco prosić o tę miłość. W tym celu napisał tę malutką nowennę. Każde rozmyślanie podzielił na dwie części. W pierwszej pokazuje, dlaczego mamy miłować Pana Jezusa, w drugiej zaś podaje duszy, jak ma prosić Boga o tę miłość, i jak ją wypowiadać.

Książka jest zapisem losów autorki, która w aresztach, więzieniach i obozach pracy Chińskiej Republiki Ludowej spędziła łącznie 28 lat. Wspomnienia Rose Hu można traktować jako głos całego pokolenia chińskich katolików, którzy konsekwentnie odpowiedzieli na papieskie wezwanie Piusa XII do wypełniania obowiązków religii chrześcijańskiej ze stanowczą wiernością, wymagającą w niektórych wypadkach heroicznej siły. Jest to opowieść o konfrontacji wiary z nieludzkim systemem.

Rozmyślania na ośmiodniowe rekolekcje, które można samodzielnie odprawić w domu, do czego potrzeba jedynie cichego miejsca i pragnienia rozmowy z Bogiem, to propozycja bardzo aktualna i potrzebna także w naszych pełnych zgiełku i chaosu czasach.

Obok socjologicznych, psychologicznych i teologicznych rozpraw na temat małżeństwa i rodziny toczy się zwyczajne, codzienne życie. Raz jest ono szczęśliwe, innym razem trudne, a czasem wręcz tragiczne. Autorzy książki prezentują swoje subiektywne, z perspektywy świeckich katolików, spojrzenie na te rzeczywistości.

Za tę encyklikę winniśmy najgłębszą wdzięczność Ojcu Świętemu, bo nie zwykłym listem okolicznościowym, jak w podobnych okazjach zwykł to czynić, ale listem okólnym, skierowanym do całej hierarchii kościelnej i ogółu wiernych, rozsławił zarówno naszego rodaka, jak i naszą Ojczyznę, która tutaj w najbardziej oficjalnym dokumencie Stolicy Apostolskiej została nazwana antemurale christianitatis a jako tytuł największej naszej chwały podkreślono to, że Polska była zawsze wierna.

Sądzimy, że skoro dziś w duszach większości ludzi miłość względem Boga albo stopniowo wygasa, albo nierzadko już całkowicie została stłumiona, te właśnie pisma Doktora Miodopłynnego należy z najwyższą uwagą rozpamiętywać. Z zawartych w nich bowiem myśli może w życie jednostek i społeczeństw wstąpić nowa, z nieba płynąca siła, która pokieruje obyczajami i przetworzy je zgodnie z chrześcijańskimi nakazami.

Życie naukowe postępuje wciąż naprzód i coraz to nowa problematyka zjawia się w jego polu widzenia. Zmieniły się czasy, niosąc za sobą zmianę kierunków, haseł czy tendencji. Za pontyfikatu Piusa XII biblistyka katolicka nie potrzebowała, jak obecnie, bronić „okopów Trójcy Świętej”; mogła natomiast z całym spokojem, w sposób bardziej pozytywny niż polemiczny, oddawać się zgłębianiu Słowa Bożego zawartego w Piśmie świętym.

"Święte dziewictwo i doskonała czystość, poświęcone służbie Bożej, zaliczają się bez wątpienia do najcenniejszych skarbów, które Założyciel Kościoła pozostawił jako dziedzictwo dla utworzonej przez siebie społeczności."