Biografie, wspomnienia

Generał Rozwadowski padł ofiarą „bitwy o prawdę”. Zarówno przed wojną, jak i obecnie większość historyków uznaje, że to Piłsudski jest ojcem zwycięstwa, tak samo uważa ogół Polaków. Rozwadowski nigdy nie chciał pozbawiać Piłsudskiego wawrzynu zwycięzcy, ale jednocześnie uważał, że to zwycięstwo było rezultatem wysiłków całego  narodu, całej armii i generalicji. Sprzeciwił się dopiero wtedy, kiedy Piłsudski ogłosił, że wygrał sam. W tej walce o prawdę nie miał większych szans, bo przeciwko niemu zastosowano brutalną siłę i potwarz.Tylko niewielu wiedziało, jak wielka była jego rola w warszawskim zwycięstwie.

Obecna książka Andrzej Świdlickiego, druga na temat RWE, oparta jest na niepublikowanych dotąd materiałach źródłowych i w odróżnieniu od hagiograficznego podejścia historyków w Polsce jest politycznie niepoprawna. Autor traktuje rozgłośnię jako nieodłączny element polityki Stanów Zjednoczonych wobec komunizmu i ZSRR, analizuje techniki czarnej propagandy, wojny psychologicznej i podprogowego oddziaływania, pośrednie związki z globalizmem, liberalno-lewicową agendą i nowym światowym porządkiem. 

Autorka wspomnień Anna Niepokólczycka to żona płk. Franciszka Niepokólczyckiego - żołnierza POW, AK oraz prezesa II Zarządu Głównego Zrzeszenia WiN. Są to wspomnienia opisujące jej wygnanie na Sybir, wędrówki poprzez Kazachstan, Iran, Pakistan, aż do Afryki i powrotu do Polski którą zastała w nowych realiach politycznych.

Książka jedyna w swoim rodzaju. Autor jest synem działaczy KPP, a potem PPR i PZPR. Opowiada o latach 50. jak o sielance, to najpiękniejsze lata jego młodości. Czytelnik nie znajdzie tu opisu terroru państwa totalitarnego, atmosfery zastraszenia, aresztowań, potajemnych skrytobójstw. Antoni Zambrowski, dzięki swojemu ojcu Romanowi, członkowi tzw. wielkiej trójki, w skład której wchodził jeszcze Minc i Berman, mógł normalnie żyć, nie musiał bać się nagłego aresztowania, wywózki czy prześladowania. Książka fascynuje swoim autentyzmem, poraża szczerością opisów zebrań partyjnych, widać jak bardzo autor był zaangażowany w ulepszanie świata, jak wierzył, że socjalizm może rzeczywiście ulepszyć ten świat. Gorzkie rozczarowanie miało przyjść dopiero później.

Eligiusz Niewiadomski w historii Polski zapisał się jako zabójca pierwszego Prezydenta RP. Ponad to niewiele o nim wiadomo. Jeżeli już ktoś decydował się wspomnieć jego, to niemal regułą było, że towarzyszyły temu epitety w rodzaju „wariat”, „szaleniec”,„endek”, „faszysta”. (…) Wydaje się, że upływ tak długiego czasu powinien na tyle ostudzić emocje, że będzie można odmitologizować postać Niewiadomskiego lub przynajmniej przypomnieć jego życie i zasługi.

Dr Wojciech Muszyński

Krzysztof Kąkolewski to klasyk polskiego reportażu. Jego książki znane są ponad półtora milionowej rzeszy polskich czytelników. Zasłynął takimi tytułami, jak: Co u pana słychać, Jak umierają nieśmiertelni, Diament odnaleziony w popiele, Umarły cmentarz, Ksiądz Jerzy w rękach oprawców i wiele innych.

Tym razem przyszła kolej na książkę o nim samym. Ten, który odkrywał, a bywało, że i obnażał innych, sam został gruntownie prześwietlony. Kim zatem jest Krzysztof Kąkolewski? Co go interesuje? Co denerwuje? Co chce przekazać swym czytelnikom? Jakie ma dla nich przesłanie?

Był u mnie przedstawiciel Znaku, Więzi, potem przedstawiciel PAX-u. Nie mogą na siebie patrzeć, ale w gruncie rzeczy mają te same tendencje: gra polityczna, licytowanie się w zdobywaniu rozgłosu, osobiste i grupowe ambicje, dobro Narodu na końcu.

Peter Raina przypomina biogram Adolfa Hitlera, genezę i program hitleryzmu, ale głównie przygląda się ostatnim tygodniom jego życia i działalności. W tych ostatnich dniach bowiem najlepiej widać, jak głębokiej, wręcz chorobliwej - obejmującej i ciało i ducha - deformacji może ulec człowiek opętany przez ideologie, wierny jej założeniom i konsekwentny w jej realizacji aż do samobójstwa włącznie.

To książka bardzo osobista. Jest opowieścią o zesłaniu i życiu w Kazachstanie, gdzie każdy dzień mógł być ostatni, gdzie "prywykat'nada", by przeżyć.

Pod redakcją profesora warszawskiego UKSW ukazał się tomik poświęcony postaci nietuzinkowej, choć znanej dotąd raczej specjalistom Chodzi o Gertrudę Mieszkównę, Córkę Mieszka II, a wnuczkę Bolesława Chrobrego, przez matkę, żonę Mieszka, spokrewnioną z niemieckim rodem cesarskim Ottonów, a - z kolei - poślubioną przez syna Jarosława Mądrego, księcia kijowskiego Izjasława.

Emerytowany biskup Marian Buczek dołożył swoją cegiełkę do dzieła ewangelizacji Zaporoża, a misja cywilizacyjna Kościoła, w kontekście trwającej tam wojny, nabiera specjalnego wydźwięku...