Literatura piękna

Miłosierdzie to ostatnia powieść Jeana Raspaila. Może dlatego też tak bardzo osobista, metafizyczna, a nawet religijna. Rozciągnięta pomiędzy wstrząsającą zbrodnią i przejmującą wiarą. Stary Mistrz zdaje się podawać w niej antidotum, które choć bardzo potrzebne, to, podane bez znieczulenia, jest bardzo bolesne. Być może nie przypadkiem pierwsza jego dawka trafia najpierw do czytelnika w Polsce.

Hurra Zara zbiera i przywołuje ulubione tematy i bohaterów często znanych już z innych powieści i opowiadań Jeana Raspaila. Z tym, że tam są zawsze bohaterami drugiego planu, tu wychodzą na plan pierwszy, pojawiają się w pełnej krasie, dają się poznać i zrozumieć. A przede wszystkim pozwalają lepiej poznać i zrozumieć raspailowski świat wartości, wyobrażeń i emocji.

Oczy Ireny Jeana Raspaila to wspaniała opowieść, którą można by nazwać "romansem metafizycznym". Rozgrywa się ona w przepięknych bretońskich plenerach, pełnych wrzosowisk, ostrych klifów, cichych zatok i rozhukanego morza.

Swój tajemniczy urok powieść ta zawdzięcza dwóm kobietom: Irenie, zielonookiej blondynce, oraz Aldzie, brunetce o pięknym spojrzeniu błękitnych oczu.

Uosabiają one dwa przeciwne żywioły, jak woda i ogień, dzień i noc, Bóg i Diabeł...

Wzruszająca i wstrząsająca historia powstania wandejskiego opisana dla młodzieży i dorosłych. Bogato ilustrowana książka Marka Robaka opisuje przebieg, główne wydarzenia oraz historie bohaterów powstania i idee im przyświecające. 

Akcja zbudowana jest wokół zagadki morderstwa popełnionego w pociągu. Śledztwo okazuje się trudne i nietypowe: nie znaleziono ofiary, a jedyny świadek zdarzenia podróżował innym pociągiem. Nikt nie wierzy starszej damie upierającej się przy swojej wersji zdarzeń. Intryga zagęszcza się, gdy dochodzi do kolejnych zabójstw. Na miejsce zbrodni swoją znajomą wysyła detektyw-amator Jane Marple.

Zabawa w detektywa może być wyjątkowo inspirująca, zwłaszcza jeśli przy stole siedzi panna Jane Marple. Klub wtorkowych spotkań otwiera podwoje! Oprócz niej wśród uczestników gry są: lekarz, prawnik, malarka, pisarz i... emerytowany detektyw Scotland Yardu. Wszyscy opowiadają historie kryminalne, pozostawiając ich rozstrzygnięcie starszej pani.
Agacie Christie udało się stworzyć zbiór wyjątkowy. W sposób budzący dreszcze przedstawiona została relacja pomiędzy mordercą, ofiarą i świadkiem zbrodni, który nie może nic zrobić, żeby jej zapobiec. No, chyba że jest panną Marple!

Herkules Poirot oraz jego wierny przyjaciel dr Hastings spędzają wakacje w St. Loo, miejscowości wczasowej na kornwalijskim wybrzeżu. Siedząc na tarasu hotelu, obserwują rozbawioną grupkę młodych ludzi. 

Esencja stylu mistrzyni kryminału zamknięta w cyklu dwunastu zgrabnych opowiadań z niezastąpionym Herkulesem Poirot w roli głównej.

Dziesięć osób, każda podejrzana o morderstwo, zostaje zaproszonych przez tajemniczego gospodarza do domu na wyspie. Gdy ginie druga osoba, goście szybko zdają sobie sprawę, że to, co początkowo uważali za nieszczęśliwy wypadek, jest robotą zabójcy. Postanawiają odkryć jego tożsamość, ale okazuje się, że nikt nie ma alibi. Odizolowani od społeczeństwa, niezdolni do opuszczenia miejsca pobytu, umierają jeden po drugim w sposób opisany w dziecięcej rymowance, która wywieszona jest w ich pokojach.

Tajemniczy gospodarz zaprasza do domu na wyspie dziesięć osób. Gdy dwie z nich giną, goście zdają sobie sprawę, że to, co początkowo uważali za nieszczęśliwy wypadek, jest dziełem zabójcy. Postanawiają odkryć jego tożsamość, ale okazuje się, że… nikt nie ma alibi.

Pan Shaitana, cudzoziemiec z Orientu, ma egzotyczne hobby: sprasza na brydża morderców. Co gorsza, podczas spotkania pozwala sobie na słabo zawoalowane aluzje. Przynajmniej jeden z brydżystów słucha go uważnie, ponieważ gospodarzowi nie udaje się doczekać końca kolejnego robra... Wśród zaproszonych są jeszcze: pisarka poczytnych kryminałów Ariadna Oliver i niemniej słynny detektyw – Herkules Poirot.

Najsłynniejszy pociąg, najsłynniejsze morderstwo i - najsłynniejszy detektyw. Poirot w najbardziej chyba znanym swoim śledztwie.