Literatura piękna

Niniejszym oddajemy do rąk czytelnika długo oczekiwane pierwsze polskie wydanie krytyczne drugiej części Don Kichota, w nowym, doskonałym przekładzie Wojciecha Charchalisa, przygotowane specjalnie z okazji obchodów czterechsetlecia śmierci autora.

Nowy przekład jednej z najważniejszych pozycji w dziejach literatury. Dopiero teraz w pełni możemy docenić humor i doskonałe pióro wielkiego Hiszpana.

Don Kichot, jak każda wielka powieść nowoczesna, w odróżnieniu od swoich poprzedniczek, jest wielowymiarowy i polifoniczny, a uznawanie go - za samym Cervantesem - jedynie za satyrę na księgi rycerskie, która przypadkiem wymknęła się spod kontroli autorowi, nie do końca świadomemu tego, co napisał, jest nieporozumieniem.

Archipelag GUŁag - monumentalna praca słynnego pisarza i myśliciela Aleksandra Sołżenicyna, poświęcona więzienno-obozowej martyrologii narodu rosyjskiego i obywateli innych republik ZSRR i krajów, łączy w sobie elementy powieści, autobiografii, reportażu, wspomnień świadków i uczestników. 

Morelowe konfitury powstały po powrocie autora z wieloletniego wygnania z kraju. Jest to zbiór powiązanych ze sobą, zestawionych w pary opowiadań. Kreśląc literackie sylwetki dowódców wojskowych, uwięzionych aktywistów, przesiedlonych rodzin, zwykłych ludzi wciągniętych w wir niezależnych od ich woli zdarzeń, przedstawia Sołżenicyn moralne dylematy i konflikty ideologiczne charakteryzujące najmroczniejszy okres dwudziestego wieku.

Książka długo zakazana w ZSRR, opublikowana na Zachodzie w 1968 roku

Dagobert z Saint-Amand, burgundzki rycerz w służbie króla Władysława Jagiełły, trafia w sam środek bezwzględnego konfliktu. Niebawem odkrywa, że i krzyże na białych płaszczach, i orzeł w koronie to tylko zewnętrzne symbole – prawdziwy bój toczy się w sferach mistycznych, a jego stawką jest równowaga i trwałość wszechświata…

Prawda może być trudna, ale jej skutki bywają chwalebne, nieprawda może być miła, ale jej skutki przerażające. Kierując się tą zasadą, Mark Sołonin ukazuje aspekty II wojny światowej, które oficjalna rosyjska historia najchętniej by pominęła i przemilczała.

Mistrz i Małgorzata - jak wiele genialnych utworów - wymyka się jednoznacznemu opisowi, prowokując mnogość interpretacji. Ta powieść szkatułkowa, bogata w odniesienia do literatury światowej, wciąż zadziwia bogactwem tematyki. Znaleźć w niej można rozważania na temat kondycji sztuki, echa nieustannego konfliktu twórcy z otoczeniem, klasyczny filozoficzny motyw walki dobra ze złem, ale także ciętą satyrę oraz ironiczne odniesienia do ocierającej się wielokrotnie o absurd radzieckiej rzeczywistości lat trzydziestych. A także - rzecz jasna - cudowny wątek miłosny tytułowych Mistrza i Małgorzaty, który dla wielu czytelników jest jedną z największych zalet tej książki.

Brytania, 45 rok. W pobliżu Stonehenge druidzi chwytają w zasadzkę Sabinusa, chcąc zwabić Wespazjana, który zapewne przybędzie ratować brata – by obu rzymskich legatów złożyć w mrocznej ofierze prastarym bogom podczas letniego przesilenia.

Szatańskie wersety, jako pełna literackich aluzji i cytatów, misternie skonstruowana opowieść  o tym - cytując samego autora - "w jaki sposób nowe wkracza do świata", pozostają jednym z kluczowych dzieł naszych czasów.