Melchior Wańkowicz

Książka uważana za największe dzieło pisarza. Ma stałe miejsce w kanonie klasyki reportażu wojennego. Autor oddaje w niej hołd, stawia pomnik żołnierzom armii generała Andersa. Narracja rozpoczyna się od momentu, gdy Polacy zaczynają przygotowywać kolejny szturm na wzgórze.

Reportaż o Oddziale Wydzielonym Wojska Polskiego. To m.in. dzięki temu utworowi rozpowszechnił i utrwalił się mit majora Henryka Dobrzańskiego, ps. „Hubal”.

Reportaż Melchiora Wańkowicza, opisująca jego podróż po Prusach Wschodnich i spływ kajakiem „Kuwaka”. Towarzyszką w tej wyprawie jest czternastoletnia córka autora. Jest to niezwykle barwny opis przygód i rozmów, które pisarz odbył w drodze. Tekst ma również charakter polityczno – historyczny.

Posłuchajmy, co niepodrabialnym, reporterskim stylem napisał Wańkowicz o akcjach sabotażowych i niemieckich prowokacjach oraz – rzecz jasna – o tym, co się działo w ferworze walk na Wybrzeżu.

„Ziele na kraterze” jest w twórczości mistrza reportażu pozycją wyjątkową. Tę upstrzoną wspomnieniami i autobiograficznymi wtrętami powieść napisał Wańkowicz w 1951 roku – już po stracie swojej córki Krystyny, łączniczki w Powstaniu Warszawskim

Wydanie "Ziela na kraterze" kompletne bez skrótów i cięć w treści, w pełni zgodne z oryginalnym tekstem autora - bez późniejszych zmian i poprawek redakcyjnych.

W tym wydaniu znajdziesz naukowe omówienie, ułatwiające pracę z tekstem, pozwalające na pełne zrozumienie przedstawionych wydarzeń i kontekstu społeczno-historycznego oraz usystematyzowanie wiadomości o autorze i jego rodzinie przedstawionej na kartach utworu.