Polityka, publicystyka, idee

Jak wykorzystuje się język, aby osiągnąć pełnię władzy? Czy możliwe jest jego całkowite podporządkowanie własnym celom?

Język to niezwykłe narzędzie służące do komunikowania się wszystkich jednostek, niezależnie od przynależności do danej grupy społecznej. Wiele osób posługuje się nim, aby zwerbalizować własne poglądy oraz zrealizować określone cele. Takimi pobudkami kierują się przede wszystkim politycy i środki masowego przekazu zmieniające znaczenie słów, aby dostosować je do swych potrzeb.

Napisana w 1895 roku książka stała się w pewnym sensie prorocza, wkrótce masy doszły do władzy to tłum doprowadził w znacznej mierze do władzy Lenina, Mussolliniego czy Hitlera. Jest oczywiście Le Bon elitarystą, tłum charakteryzuje najczęściej jako impulsywny, zmienny, drażliwy, podatny na sugestie, przesadny w emocjach, nietolerancyjny.

Diagnozy Gustave'a Thibona to zbiór esejów jednego z najniezwyklejszych myślicieli katolickich XX wieku. Książka powstała tuż przed wojną, między rokiem 1934 a 1939, we współpracy ze słynnym filozofem Gabrielem Marcelem. Jest to pierwsza pozycja, w których prowansalski myśliciel mówiąc pełnym głosem dał się poznać jako przenikliwy krytyk kultury współczesnej.

Kim naprawdę jest premier Włoch Giorgia Meloni?

Co ukształtowało ją jako człowieka i polityka?

Jacy są najważniejsi aktorzy włoskiej sceny politycznej?

Dlaczego doświadczeni gracze tacy jak Silvio Berlusconi i Matteo Salvini musieli podporządkować się małej 45-letniej blondynce w kraju, na czele którego nigdy wcześniej nie stała kobieta?

Kacper Kita kreśli wyważony i zarazem niezwykle intrygujący obraz pani premier, jej otoczenia oraz historyczne tło ich drogi do władzy.

Pierwsza polska biografia francuskiego pisarza, publicysty i polityka Érica Zemmoura. Autor spędził lata na lekturze książek i artykułów Zemmoura, analizie jego wystąpień jako dziennikarza i polityka, a wreszcie rozmowach z sympatykami i działaczami jego ruchu.

Prawica na rozdrożu to esej o ostatnich latach polskiej polityki, zestawiający postawy różnych ugrupowań, chcących reprezentować konserwatywną część opinii publicznej. Książka nie popiera, ale też nie dyskwalifikuje żadnej z prawicowych partii. Przestrzega natomiast przed przejęciem władzy przez radykalną opozycję.

To w gruncie rzeczy od Monteskiusza mamy do czynienia z zasadniczym rozróżnieniem władz na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Jego wykład to swego rodzaju XVIII-wieczny manifest zdrowego rozsądku, liberalizmu i umiarkowania. W O duchu praw nie tylko nie podziela poglądów Hobbesa (o prawie naturalnym), ale dowodzi, że wbrew Hobbesowi, prawo musi się rządzić pewnymi zasadami, owym "duchem praw". 

Faidros należy do dialogów najbardziej znanych i od strony tematyki pokrewnych bodaj najsłynniejszemu: Uczcie. Oba pochodzą prawdopodobnie z okresu średniego twórczości Platona, a więc z lat 70. IV w. p.n.e.

Fabuła jest kameralna, w cieniu platanu nad rzeczką za murami Aten Sokrates dyskutuje z młodym Fajdrosem i wygłasza mowy o miłości. To jedyny dialog Platona, który ukazuje mentora za miastem, wśród przyrody. Sokratesowi bowiem „drzewa nic nie mówią”, mówią mu coś tylko ludzie. 

Lenin, wynalazca totalitaryzmu to książka wybitnego historyka Stephana Courtois. Autora znanego w Polsce przede wszystkim jako redaktor i współautor dwóch monumentalnych dzieł Czarnej księgi komunizmu i Czarnej księgi rewolucji francuskiej. Biografia Lenina wydana z okazji 100-lecia rewolucji bolszewickiej jest wynikiem kilkudziesięciu lat studiów nad komunizmem i myślą jego przywódców. Tak jak Czarna księga komunizmu była reakcją na wybielanie, zwłaszcza na Zachodzie, zbrodniczego charakteru tego systemu, według kalki „zły faszyzm - dobry komunizm”, tak nowa biografia przywódcy bolszewików, jest w związku z jego wybielaniem i przeciwstawianiem swojemu następcy czyli „zły Stalin - dobry Lenin”.

Książka ta to próba opisania nowoczesnej cywilizacji liberalnej, szczególnie w relacjach z cywilizacją chrześcijańską wyrażającą się wciąż w widzialnym chrześcijaństwie. To także diagnoza dysfunkcji liberalnej nowoczesności wynikających między innymi z rugowania chrześcijaństwa z życia społecznego i duchowego.