Powieść współczesna

Miłosierdzie to ostatnia powieść Jeana Raspaila. Może dlatego też tak bardzo osobista, metafizyczna, a nawet religijna. Rozciągnięta pomiędzy wstrząsającą zbrodnią i przejmującą wiarą. Stary Mistrz zdaje się podawać w niej antidotum, które choć bardzo potrzebne, to, podane bez znieczulenia, jest bardzo bolesne. Być może nie przypadkiem pierwsza jego dawka trafia najpierw do czytelnika w Polsce.

Listy starego diabła do młodego angielskiego pisarza C. S. Lewisa to książka opisująca działanie diabłów, usiłujących opanować ludzką duszę. Stary i doświadczony Krętacz udziela rad młodszemu Piołunowi, wyjaśniając mu jak wykorzystywać słabości ludzi, osaczać ich, wzmacniać wady i osłabiać zalety, pozwalające ludziom czynić dobro. Wydawałoby się, że tak napisana książka to podręcznik czynienia zła. Nic bardziej mylnego, książka C. S. Lewisa przepełniona jest wartościami chrześcijańskimi i pochwałą dobra, a przy tym napisana jest ze swadą i niespotykanym humorem.

Prozatorskie miniatury Piotra Müldnera opowiadają o stanie wojennym w tonacji rzadko uprawianej przez literaturę tego okresu. Poruszają się z kapryśnym wdziękiem między metaforą i anegdotą. W śmiesznym i strasznym teatrum tej dziwnej wojny nie ma herosów, są zwykli zagubieni ludzie. To jakby świat przedstawiony we fragmentach, na pozór chaotyczny a przecież wyrazisty i dojmujący.

Raz jeden jedyny to rzecz o stanie wojennym, wojnie polsko-jaruzelskiej, jak mówił lud. Celnego zapisu doczekała się ta „okupacja” pod piórem Piotra Müldnera. Oszczędnymi środkami wyrazu, lapidarną formą opisu¬je tamte dni w cyklu opowiadań. Dla pamięci przyszłych pokoleń. Poświadcza prawdę, że literatura potrafi dawać świadectwo. Utrwala to, co ulotne, drobne, pozornie nieistotne, ale często najważniejsze.

To się czyta i budzą się emocje! Polecam.

Marek Nowakowski

Po siedmiu latach od publikacji tamtej książki pojawia się nowa powieść Węgiełka, pt. Spław, bez wątpienia wybitna, oryginalna, i jeszcze ciekawsza od poprzedniej, choć łączy ją z nią wiślana tematyka. […] Węgiełek z wirtuozerią buduje świat przedstawiony swej książki z rozmaitej materii historycznej, robiąc to z ogromnym poczuciem humoru, ale też starając się odsłonić to, co stanowi o istocie narodowych dziejów.

Marcin Wolski po raz kolejny brawurowo obnaża mechanizmy wielkiej polityki. Sugestywność jego książki sprawi, że czytelnicy spojrzą na otaczającą ich rzeczywistość w nowym świetle.

Minęło pięć lat odkąd rosyjski inżynier Igor Rykow udaremnił zamach na polskiego prezydenta. Jednak jego wysiłki poszły na marne – kilka miesięcy później prezydent zginął w tajemniczym wypadku samochodowym. Rykow mieszka z żoną pod fałszywym nazwiskiem w Stanach Zjednoczonych, ukrywając się przed rosyjskimi służbami specjalnymi. W Rosji umacnia się autorytarna władza prezydenta...

Alain-Fournier jest autorem jednej z najwybitniejszych powieści początku XX wieku: Mój przyjaciel Meaulnes (Le Grand Meaulnes, 1913). Pisarz nawiązał w niej do miłosnego epizodu ze swych lat młodzieńczych, rozwinął wątek niespełnionej miłości i nieosiągalnego szczęścia. Książka powstawała długo, w latach, kiedy wielu pisarzy nie uświadamiało sobie faktu, że powieść francuska przeżyła się w dawnym kształcie. Alain-Fournier, jako jeden z niewielu, dostrzegł, że nadszedł czas mądrych zmian.

W jednym z rzymskich kościołów pewien mężczyzna wyjawia w konfesjonale straszny grzech. Wkrótce potem zostaje zamordowany. Okazuje się, że ten człowiek, to ksiądz, który ukradł tajne dokumenty z archiwów watykańskich. Były to listy dwudziestowiecznej mistyczki, Marii Valtorty, która w roku 1949 na prośbę Watykanu wskazała na rzymskie katakumby, jako miejsce prawdziwego grobu świętego Piotra Apostoła. Podważyła tym samym oficjalną wersję, według której Apostoł pochowany jest pod bazyliką watykańską. To wstrząsające odkrycie, jednak w istocie chodzi tu o kwestie znaczniej większej wagi: o sukcesję apostolską i prymat papieża, a ostatecznie o sam Kościół.

Pasjonująca powieść wywołująca ciarki na plecach podczas lektury.

Na drugim biegunie jest Rosja, coraz bardziej dociskana amerykańskimi i unijnymi sankcjami, coraz biedniejsza i coraz bardziej zdesperowana. Do czego się posunie, by odzyskać niedawną świetność i wpływy? Wielomilionowy lobbing, skorumpowani dyplomaci, świetnie wyszkoleni agenci udający terrorystów - to tylko narzędzia, które być może pozwolą jej wrócić na pozycję światowego lidera. Stawka jest wysoka

Artur Kawka, 2018

To opowieść o grupie przyjaciół, którzy usiłują sobie radzić w znanym i Tobie Czytelniku świecie, pełnym zła, niesprawiedliwości oraz przeciwieństw. Bohaterowie książki to ludzie z krwi i kości, targani namiętnościami, doznający rozterek, ale i prawdziwego szczęścia.

Bohaterowie książki to ludzie o skomplikowanej naturze, pełni urazów, wad i zalet, dziwactw i strachu, często niespełnieni w warunkach, w jakich im przyszło żyć i sytuacjach, w jakich się znaleźli. Są to głównie Rosjanie reprezentujący róże grupy społeczne i zawodowe.
Autor po mistrzowsku odsłania psychikę ludzką ukształtowaną przez ówczesną rzeczywistość, która jakby nie uczestniczy w epizodach bezpośrednio, lecz tkwi gdzieś z dala.

Bohaterowie A. Skałona to ludzie rzuceni w głęboką tajgę, z dala od władzy, na obrzeża życia, bez możliwości kształtowania swoich losów. Ich wizerunki psychologiczne nie noszą w sobie fałszywych nutek, a pejzażowe panoramy, których koloryt, światłocień, głębię i wonie może czytelnik odczuć niemal fizykalnie, bowiem ich mistrzostwo tak mocno oddziałuje na zmysły, uzupełnią te autentyczne obrazy życia ludzi i zwierząt w tajdze rosyjskiej.

Książka ta jest – jak twierdzi sama pisarka – przykładem twórczości mizantropa z odrobiną ostatniej nadziei w ludzkość.

Jest to książka, nad którą pracowałam przez ponad półtora roku, choć tak naprawdę jest skutkiem moich wieloletnich obserwacji i przemyśleń na temat otaczającej nas rzeczywistości. Opowiada o życiu w wielkim mieście, problemach w budowaniu relacji między ludźmi i zahacza o tematy trudne, jako że od polityki i historii nie da się uciec – mówi autorka, dodając: Moja powieść to przede wszystkim pochwała zdrowego rozsądku.