Teologia

Opracowanie nawiązuje do kultu Chrystusa Króla i podkreśla postawę uniżenia jako niezbędny i podstawowy wyraz uznania królewskiego Majestatu Chrystusa. Jako istota cielesno-duchowa katolik nie może zaniedbać zewnętrznych gestów, które są równie ważne, jak wewnętrzne usposobienia serca. Wątek tym ważniejszy, że dzisiaj często banalizowany i marginalizowany przez niektóre wpływowe środowiska. W tym kontekście ukazuje się jasno sens takich gestów, jak pokłon i klękanie.

Niniejsza publikacja opisuje stan prawny, dotyczący dni postnych, który obowiązywał na początku XX wieku. 

Jest to potrzebny tekst dla osób chcących bardziej podobać się Bogu, dla osób, które są gotowe podjąć się większego umartwienia, w duchu pokutnych praktyk naszych przodków; aby móc skuteczniej pokonywać swoje słabości i efektywniej pracować na rzecz własnego uświęcenia i wiecznego zbawienia. Bo przecież chodzi o największą możliwą stawkę...

Oto surowa prawda, a zarazem niepokojące odkrycie: istniejemy i jesteśmy podtrzymywani przy życiu przez Bożą miłość do nas. Znaczy to, że kiedy staramy się zrozumieć siebie samych i pytamy: „Kim jestem?”, powinniśmy raczej pytać: „Czyj jestem?”.
Ja, ty, my – wszyscy istniejemy dzięki hojnemu darowi miłości. Jesteśmy kochani bezgranicznie i bezwarunkowo; inaczej by nas tutaj nie było. Duchowość polega na tym, aby pozwolić tej rzeczywistości przeniknąć każdy aspekt naszego istnienia, psychiki, pojmowania oraz doświadczenia.

Błogosławiony Jerzy Matulewicz (1871–1927) był pasterzem wielkiej wiary, o głębokim życiu duchowym, z szerokim spojrzeniem duszpasterskim na Kościół swoich czasów. Żyjący wielkim pragnieniem pomnażania chwały Bożej i służby człowiekowi, błogosławiony Ojciec Jerzy w 1923 roku założył Zgromadzenie Sióstr Służebnic Jezusa w Eucharystii.

Lektura tekstów konferencji ascetycznych ukazuje nam wielkie zatroskanie błogosławionego Ojca Jerzego o życie zakonne i jego poziom.

Enzo Bianchi (ur. 1943), założyciel i przeor ekumenicznej wspólnoty monastycznej z Bose, zna życie monastyczne od podszewki. Poznawał je przeszło czterdzieści lat. I dopiero po tylu latach poczuł się na siłach, by o tej – jak się okazuje, niełatwej – formie życia opowiedzieć. 

Ujmując to zwięźle: u źródła wszystkich rzeczy jest albo prawdziwy Bóg, albo radykalny absurd. Świat bez Boga, bez pierwszej Przyczyny, jest – zależnie od przenikliwości naszego umysłu – mniej lub bardziej uderzającą sprzecznością. Dla wielu teologów jest to sprzeczność najzupełniej oczywista, podobnie jak oczywistą sprzecznością byłoby w naszym organizmie krążenie krwi bez serca, albo ruch wskazówek zegara bez napędzającego je mechanizmu. Właściwie świat bez Boga byłby nawet o wiele większą sprzecznością, ponieważ krążenie krwi w organizmie bez serca albo ruch wskazówek zegara bez mechanizmu byłby możliwy w ramach cudu, podczas gdy świat bez pierwszej Przyczyny, bez Boga jest niemożliwy bezwzględnie, gdyż to Bóg jest Autorem cudów.

Fragment z książki

Nowe wydanie książki ks. Tomasza Stępnia świadczy o jej wartości na runku publikacji religijnych w Polsce. Autor w przystępny sposób próbuje odpowiedzieć na pytania stawiane przez współczesną angelologię. Pomocą okazują się dzieła napisane w tym zakresie przez św. Tomasza z Akwinu, zwanego również „Doktorem Anielskim”. Pod tym względem książka jest także cenną pozycją do badań naukowych prowadzonych przez teologów i znawców Akwinaty.

Książka ta obejmuje wybór tekstów z pisma „Pielgrzym” z 1890 roku od pierwszej niedzieli po Nowym Roku do świąt Wielkiej Nocy.

Przedrukowywane teksty koncentrują się na sprawach duchowych, przedstawiają naukę katolicką w tradycyjnej postaci z końca XIX w. Homilie różnią się od większości współczesnych kazań, są bowiem wykładem nauki Kościoła wywodzonej z Pisma Świętego i przekładanej na konkretne zalecenia, jak tę naukę realizować w życiu codziennym.

Człowiek, nie posiadający łaski poświęcającej, nie ma w sobie życia Bożego, przeto uczynki jego nie mają wartości dla życia wiecznego z Bogiem.  Człowiek taki jest jakby dzikim drzewem, nie posiadającym soków szlachetnych, drzewem, które tylko dzikie owoce rodzi. Ażeby się doczekać z takiego drzewa owoców dobrych, ogrodnik zaszczepia na nim latorośl szlachetną i sprawia, że drzewo zaczyna szlachetne owoce przynosić.

Działanie Ducha Świętego w życiu chrześcijanina jest źródłem wszelkiego dobra. Całe życie Jezusa prowadziło do tego, by Duch został dany Jego uczniom, wspólnocie Kościoła. Duch Święty ożywia stworzenia i sprawia, że Ewangelia jest głoszona po całym świecie, a wierni stają się „nowymi ludźmi”, otwartymi na Boże natchnienia. 

Niniejszy Wybór pism zawiera napisane bardzo przystępnym językiem objaśnienia najistotniejszych części nauki chrześcijańskiej: Credo, czyli Składu Apostolskiego oraz Dekalogu, czyli Dziesięciu Przykazań Bożych, napisane przez jednego z największych mistyków i pisarzy religijnych w dziejach.

Kardynał Ravasi, rekonstruując pokrótce wydarzenia prowadzące do śmierci Chrystusa, jak zwykle dociera do sedna historii. W swojej narracji łączy bardzo różne głosy – od starożytnych po współczesne, tworząc szeroko zakrojoną medytację, w której odniesienia biblijne przeplatają się z erudycyjnymi nawiązaniami literackimi i artystycznymi.