Von Borowiecky

Książka Lecha Mażewskiego „Wiele hałasu o nic? Konflikt wokół Trybunału Konstytucyjnego w latach 2015-2016 w perspektywie rozważań modelowych” jest zakończona supozycjami autora na temat dalszego przebiegu tego konfliktu już w 2017, z udziałem Sądu Najwyższego.

Podstawową zaletą książki Mażewskiego jest krytyczne spojrzenie na „Solidarność”, przy równoczesnym uznaniu jej roli jako katalizatora przyspieszającego zmiany ustrojowe zachodzące w PRL.

Krzysztof Kąkolewski po piętnastu latach żmudnych badań odkrywa prawdę o tzw. pogromie kieleckim z 4 lipca 1946 roku. Odsłania kulisy komunistycznej operacji mającej na celu zniesławienie Polski na arenie międzynarodowej i uzasadnienie pozostawienia jej w strefie wpływów sowieckich.

Tylko z tej książki dowiemy się, kto i dlaczego strzelał do kieleckich Żydów. Kto jest odpowiedzialny za zamordowanie w procesach sądowych niewinnych ludzi obciążonych odpowiedzialnością za tę zbrodnię. Dowiemy się, dlaczego „pogromu” dokonano właśnie 4 lipca, dlaczego właśnie w Kielcach…

Trzeci tom Generałów... rozwija wątki znane czytelnikom tomu I i II. Niektóre sprawy komplikują się coraz bardziej, a sieć wzajemnych powiązań poszczególnych postaci i zdarzeń staje się rozleglejsza i sięga głęboko w przeszłość. Jednocześnie sprawy odległe w czasie znajdują swą współczesną kontynuację. Wznowiono śledztwo w sprawie gen. Fonkowicza, pojawiły się nowe wątki... Tadeusz M., zawodowy morderca i wykonawca zlecenia na Jacku Dębskim, popełnia samobójstwo w celi aresztu, choć lepiej byłoby powiedzieć, że znaleziono go tam powieszonego...

To już drugi tom książki, której ideę zrodziły niewyjaśnione morderstwa generałów wojska i policji (milicji), a także, jak w przypadku Ireneusza Sekuły, Bartłomieja F. czy „wybitnego” gangstera, a jednocześnie agenta tajnych służb „Baraniny”, osób prominentnych, potężnych, niegdyś wszechmocnych.

Krzysztof Kąkolewski przedstawia książkę niezwykłą, reporterską; książkę pisaną z dnia na dzień, równolegle do zaistniałych w rzeczywistości wydarzeń. W genialny sposób łączy sprawy, które wydają się być zupełnie niezależne od siebie. Zestawia nazwiska, przypomina fakty, odkrywa zakulisowe machinacje i powiązania mafii z przedstawicielami klasy politycznej. Pisze o zbrodniach, politycznych i kryminalnych morderstwach, o braku woli ich wyjaśnienia, o korupcji w policji i wymiarze sprawiedliwości.

Jak twierdzi autor, cywilizacje nadają sens i porządek wspólnotowemu wymiarowi naszego życia. W tym znaczeniu od ponad dwóch stuleci coraz bardziej żyjemy według zasad kształtującej się cywilizacji oświecenia, wypierającej swą łacińską poprzedniczkę.

Już tytuł wskazuje, o czym jest ta książka. O języku specyficznym, bo używanym przez polityków i uczestników życia politycznego, głównie w celu osiągnięcia podstawowego celu, którym jest – jakżeby inaczej – cel polityczny, czyli zdobycie władzy, aby – z kolei przeforsować swój program, swoją rację i zabezpieczyć swoje dobro.

Warszawskie ulice, place, budynki i zaułki mówią do nas, opowiadają dzieje, których były uczestnikami i świadkami. To są opowieści zrozumiałe dla tych, którzy są w Warszawie zakorzenieni albo świadomie starają się zapuścić tu korzenie. Miedzy ich duszami a duchowym środowiskiem miasta rodzi się więź.

Cykl "Oblicza prowokacji" (przy czym każdy tom stanowi odrębną całość, a kolejność wyznacza tylko chronologia)  rozpoczyna tom 1 pt. "Syk węża". Jest to powieść szpiegowska, której akcja rozgrywa się w czasach Powstania Styczniowego, a fabuła dotyczy powołania nowego Rządu Narodowego...

Trzeci tom cyklu Oblicza prowokacji przybliża misternie utkaną przez Sowietów międzynarodową intrygę szpiegowską pod nazwą Trust, kiedy młode państwo bolszewickie rozpaczliwie potrzebowało kilku lat spokoju po zakończeniu I wojny światowej i przegranej wojnie z Polską, aby wprowadzić zasady Nowej Ekonomicznej Polityki, która miała odbudować gospodarkę ZSRS. Czy zamierzenie się udało?

Drugi tom cyklu "Oblicza prowokacji" (oba tomy cyklu to odrębne całości).  Akcja tomu drugiego "Głowa na tacy" rozpoczyna się w 1948 r., w momencie, kiedy Urząd Bezpieczeństwa kończy likwidację IV komendy Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. Jednak w lasach nadal ukrywają się partyzanci, którzy nie pogodzili się z nową, powojenną rzeczywistością. Wówczas płk Leon Andrzejewski z Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego postanawia przeprowadzić „Operację Cezary”, dziś znaną jako sprawa V Komendy WiN.