Promocje

Skuteczne porady i ziołowe kuracje dla osób cierpiących na nerwicę, depresję i bezsenność!

Kto zna smak i niepowtarzalny aromat konfitur z płatków róży z babcinej spiżarni i nadziewanych nimi pączków, ten dobrze wie, że róże są nie tylko do podziwiania.

Książka o największych dylematach filozofii politycznej, źródłach współczesnych tradycji politycznych oraz praktycznych skutkach dobrego i złego korzystania z dawnych idei i ich nowych interpretacji.

I co dalej? jest czwartą częścią wspomnień Zbigniewa Siemaszki, po Zapleczu i młodości; (XV wiek – 17 września 1939); okresie Pod sowiecką władzą; (1939–1942); Latach zanikającej nadziei; (1942–1945). Ten czwarty tom obejmuje okres od zakończenia wojny w 1945 do demobilizacji Autora w 1948.

– Kto, kiedy i w jaki sposób zdecydował o tym, że w Warszawie będzie prowadzona walka?
– Według jakiego planu akcja miała być przeprowadzona?
– Jak i na jakiej podstawie wybrano moment rozpoczęcia walki?
– Jaką rolę w tych decyzjach warszawskich odgrywało oczekiwanie pomocy sowieckiej?
Ostatnio, po zapoznaniu się z drugim wydaniem wspomnień płk. dypl. Iranka-Osmeckiego i ze wspomnieniami mjr. dypl. Jaźwińskiego, powstały jeszcze dwa pytania:
– Kto wywierał wpływ na decyzje obierane w Warszawie w 1944 r.?
– Kiedy Komenda Główna AK przeszła od nastawienia konkretnego i racjonalnego do emocjonalnego i irracjonalnego?
Odpowiedzi i wyjaśnienia, do których zdołałem dotrzeć, znajdują się w umieszczonych w tej książce dziewięciu opracowaniach.”

Zebraliśmy w tym tomie rozmowy, które Zbigniew Janowski przeprowadził na łamach "Arcanów" w ostatnich latach. Dodatkowo książka zawiera trzy niepublikowane wcześniej wywiady.

Wspomnienia Autora, który jako dziecko był świadkiem ataku niemieckiego lotnictwa na Wieluń o świcie 1 września 1939 roku. Podczas 4-krotnych dywanowych nalotów na miasto, zbombardowano bombami burzącymi i zapalającymi nie tylko budynki mieszkalne ale również szpital, kościół farny i synagogę. W wyniku zbrodniczego ataku Luftwaffe zginęło około 1200 cywilów, a miasto zostało zniszczone w 70%. Autor sugestywnie opisuje ucieczkę mieszkańców z płonącego miasta przed Niemcami oraz okrucieństwo okupacji: rozstrzeliwanie Polaków i Żydów, wypędzenia i prześladowanie mieszkańców miasta i okolic. Dopiero od kilku lat z trudem przebija się do powszechnej wiadomości wiedza, że Niemcy hitlerowskie rozpoczęły napad na Polskę od masakry cywilnej ludności w Wieluniu, a nie atakiem na Westerplatte.

Modlitwy i litanie do św. Rocha i św. Rozalii patronów od morowej zarazy.

Z miłości do Joey to historia przepełniona nadzieją, wzruszeniem, radością, a nade wszystko dotykająca intymnej relacji z Bogiem w szczególnym momencie doczesnych zmagań człowieka. Widz zostaje wciągnięty w podróż życia głównych bohaterów, odkrywając, czym naprawdę jest miłość, szczęście, przebaczenie, zdolność do poświęcenia siebie, co naprawdę jest ważne oraz co się stanie, gdy pozwolimy Bogu prowadzić nasz dom. 

Yves Chiron opowiada o wydarzeniach roku 1968, kiedy przez kraje Zachodu przetoczyła się potężna fala protestów wymierzona w europejski ład kulturowy oparty na cywilizacji chrześcijańskiej. Wielki ruch kontestacyjny, który wstrząsnął Francją i Europą w maju i czerwcu 1968 r. spowodował głębokie zmiany w umysłach, mentalności, obyczajach i zachowaniach całych społeczeństw, nie oszczędzając samego Kościoła.

Książka o konserwatywnych ideach, ich źródłach i ewolucji w tradycji anglosaskiej, o pożytkach z twórczego nawiązywania do dziedzictwa i potrzebie pracy, by nie zostało ono zaprzepaszczone oraz o konserwatywnym życiu. 

Jej autor należy do czołowych współczesnych myślicieli politycznych. Ukazuje on dawne sukcesy konserwatystów w USA i Wielkiej Brytanii – i wskazuje, dlaczego w ostatnich kilkudziesięciu latach znaleźli się oni (nie tylko) tam w defensywie, nawet jeśli czasem znajdują się w głównym nurcie zachodniego życia politycznego i intelektualnego.

Jaką koncepcję człowieka wytworzyli francuscy rewolucjoniści? O dziwo, mało kto stawia takie pytanie, a przecież powinna być to kwestia pierwszorzędnej wagi dla każdego, kto dostrzega sens w zastanawianiu się nad „prawami człowieka”, których ustanowienie przypisywane jest Rewolucji. Takie właśnie pytanie sobie zadałem w związku z wykonywanym przeze mnie zawodem historyka prawa, jednocześnie przeczuwając już na samym początku, iż rzeczywistość, która roztacza się przed czytelnikiem dzięki choćby pobieżnej lekturze mało znanych źródeł historycznych, skłania do zanegowania oficjalnego przekazu, bardzo rozpowszechnionego wśród prawników, ale również wśród historyków, „literatów”, filozofów i politologów. Bo oto spontanicznie okazuje się, że mamy do czynienia z tematem „transdyscyplinarnym”. (…)