Publicyści prawicy

Kolejny znakomity zbiór publicystyki Stanisława Michalkiewicza. Czy SM jest politycznym prorokiem? Chyba tak, skoro już 3 lata temu dokładnie przewidział obecny kryzys ekonomiczny spowodowany kreowaniem pieniądza z powietrza.

Książkę przedmową opatrzył prof. R. Gwiazdowski, rysunkami przyozdobił Arkadiusz Gacparski.

Podobno teoria spiskowa nie istnieje, ale jednak spiski się zdarzały. Michalkiewicz udowadnia, że "od 1944 Polską rządzi k...a i złodziej", czyli jak nasz kraj został przehandlowany, dosłownie i w przenośni. Jak się okazuje, nie ma znaczenia, pod jaką flagą to się odbywa, czy sowiecką, czy unijną.

W świetle dokumentów, wysprzątanych przez generałową Kiszczakową spod łóżka zmarłego męża, dotąd pozostających "w dyspozycji naczelnego dowództwa", aż strach pomyśleć, co mogło być celem "pokojowej rewolucji Solidarności", więc na wszelki wypadek lepiej jej nie kończyć...

Lektura książki Michalkiewicza może porazić bezwzględnym obnażeniem mechanizmów rządzących polską polityką, gospodarką i życiem publicznym. Michalkiewicz konsekwentnie i logicznie udowadnia swoją tezę, że Polska jest areną rozgrywek służb specjalnych, czyli razwiedki, z różnych krajów: od Rosji (przedtem ZSRR), przez Niemcy, Izrael, aż do USA. W zależności od sytuacji politycznej na świecie, Polska przechodzi „z rąk do rąk” różnych służb. Rodzima razwiedka, kiedyś wiernie służąca Związkowi Sowieckiemu, po układach okrągłego stołu ochoczo przewerbowała się do agentury amerykańskiej. Przy czym, jak zauważa autor, nieważne jest, komu się służy, najważniejsze jest „pełne koryto”.

...walka z antysemityzmem jest operacją wojny psychologicznej - pisze Michalkiewicz. Chodzi o to, by o Żydach, ich sprawach, punkcie widzenia itp. nie pisać i nie mówić w ogóle, lub pisać i mówić tylko w określony sposób i w ściśle określonych publikacjach. Zdaniem autora prawo wyłączności w tej dziedzinie uzurpuje sobie tzw. środowisko "Gazety Wyborczej". Wszelkie inne publikacje uznawane są przez to środowisko za mniej lub bardziej "antysemickie". Michalkiewicz sygnalizuje tym samym bardzo groźne dla wolności myśli zjawisko cenzury.

Stanisław Michalkiewicz od samego początku był i pozostaje nadal niezwykle konsekwentnym zwolennikiem przeprowadzenia w Polsce lustracji. Zgromadzone w tym tomie felietony poświadczają jego zdecydowanie w tym względzie. Dowodzą także, że konieczności przeprowadzenia lustracji nie warunkuje zaspokojenie ciekawości czy nawet poznania prawdy, to przede wszystkim warunek sine qua non sanacji Polski, państwa, które w ostatnich trzech wiekach zaledwie przez trzydzieści kilka lat aspirowało do suwerenności i niepodległości, podlegając poza tym wpływom obcych tajnych policji i wywiadów...

Zdaję sobie sprawę, że lektura nie nastraja optymistycznie, że książka jest rodzajem kroniki agonii, ale trudno - moim celem jest przede wszystkim przedstawienie sytuacji i kierunku jej ewolucji, ponieważ warunkiem podjęcia skutecznego remedium - o ile jest ono jeszcze w ogóle możliwe - jest trafna diagnoza. Być może z tego powodu książka wzbudzi sprzeciw, zwłaszcza wśród ludzi przekonanych, że wszystko powinno zakończyć się wesołym oberkiem..."

Książka stanowi analizę sytuacji Unii Europejskiej, jej perspektyw rozwoju i aktualnych trudności.

W części III „Na gorącym uczynku” zgromadziliśmy felietony z lat 1995-1996. Napisane jako literacko-publicystyczne komentarze do zachodzących wówczas zjawisk politycznych, gospodarczych i społecznych były zarazem próbą uchwycenia historii i jej tzw. twórców „na gorącym uczynku”.

"Dlatego mam nadzieję, że książka ta nie tylko pozwoli wrócić pamięcią do publikacji usłyszanych w Radio Maryja, ale i wzbogacić argumentację, której przecież wszyscy potrzebujemy, wymieniając poglądy w środowiskach, w jakich każdy z nas się obraca", napisał we wstępie redaktor Michalkiewicz