Wydawnictwo PROHIBITA

Teodor Jeske-Choiński kreśli niezwykle żywe i barwne portrety wybranych ludzi odrodzenia na tle epoki w której żyli. Książka nie tylko dla miłośników historii i Italii, ale dla każdego, kto ceni sobie świetny styl i intrygujące, często zaskakujące koleje losów tych najbardziej znanych, jak i tych zapomnianych ludzi. 

Co widać i czego nie widać to krótka opowieść o tym, co najważniejsze w ekonomii. Okazuje się, że nie trzeba czytać opasłych podręczników, aby zrozumieć istotę procesu gospodarowania i jego konsekwencji. Książka, którą trzymacie w ręku to swoisty elementarz. Napisana jasnym i klarownym wywodem, z niezwykłą pasją i żelazną logiką, a przy tym pełnym humoru językiem, pozwala dostrzec w ekonomii to, czego większość nie dostrzega lub dostrzec nie chce. Zmusza do myślenia. To jedna z tych książek, które czyta się przez całe życie i za każdym razem odkrywa się w niej coś nowego, inspirującego.

Wydanie z dwunastoma pięknymi ilustracjami, oddającymi przesłanie każdego z rozdziałów.

Trzy boiskowe historie – sędziego piłkarskiego, trenera i młodego piłkarza, które łączą się ze sobą i przeplatają, są pretekstem do ukazania gorzkiej prawdy o polskiej piłce nożnej na różnych szczeblach rozgrywkowych: korupcji, ustawiania wyników meczów, skorumpowanych sędziów i bezwzględnych działaczy sportowych.

Piłkarskie bagno jest co prawda fikcją literacką, ale inspiracją do jej napisania były rzeczywiste historie, zarówno te zasłyszane, jak i te, o których można było przeczytać na pierwszych stronach prasy. Wszystko to okraszono wątkami obyczajowymi i kryminalnymi.

Książka pokazuje, jak marzenia i młodzieńcze ideały utalentowanego piłkarza z niewielkiej miejscowości zderzają się z brutalnym światem zawodowego futbolu przesiąkniętego brudem, fałszem i zepsuciem; w którym sportowa rywalizacja jest tylko tłem istoty współczesnej piłki nożnej: układów, biznesów i mafijnych koneksji działaczy, sędziów i zaprzedających się piłkarzy.

O czym jest niniejsza książka skoro udział Polski w krucjatach był co najwyżej symboliczny. Faktycznie: rycerstwo Korony niewiele wniosło w obronę Półwyspu Iberyjskiego czy Królestwa Jerozolimskiego. Czy na tej podstawie można jednak stwierdzić, że Polacy byli niechętni wobec idei wypraw krzyżowych lub nawet przejawiali wobec niej swego rodzaju wrogość? Czy słowa księcia Leszka Białego, który w niezwykle cwany sposób miał „wykręcić się” od udziału w wyprawach krzyżowych, argumentując to tym, że w Ziemi Świętej nie ma przecież piwa „i żyć przeto tam nie można” były rzeczywistym powodem? A może były jeszcze inne, bardziej praktyczne powody?

Tak jak Dzieje Polski opowiedziane dla młodzieży F. Konecznego powinny być lekturą historyczną każdego nastolatka, tak Historia Kościoła... napisana piórem bł. ks. Archutowskiego, powinna być lekturą obowiązkową każdego młodego człowieka. Żeby poznał historię swojego Kościoła bez przekłamań i przeinaczeń. Żeby poznał powody do dumy ze swej religii, a nie – jak dziś często jest uczony – do wstydu.  

Rozprawka niniejsza ma na celu wykazanie, że polską była od początku, a zrazu wyłącznie polską, ziemia, zwana powszechnie przez nas samych Rusią. Zazwyczaj uważamy się w kraju tym za żywioł osadniczy, przybyły dopiero w drugiej połowie XIV wieku, za Kazimierza Wielkiego. Kiedy już chcemy silnie zaakcentować prawa nasze do dawnego województwa ruskiego, wołamy, żeśmy te prawa zasiedli tam od sześciu wieków. Pogląd taki jest całkiem mylny, a zrodził się.... z nazwy kraju. Świadectwa historyczne mówią wyraźnie o pierwotnej polskości Rusi Czerwonej, a na czele ich kroczy najstarsza kronika ruska, tak zwana Nestora.

W latach 1929-1937 prof. Feliks Koneczny opublikował kilkanaście tekstów na łamach tygodnika społeczno-kulturalnego „Myśl Narodowa”. Przedstawione w niniejszym zbiorze eseje, artykuły i recenzje pokazują jak ogromne spektrum zainteresowań badawczych miał autor. Z jednej strony mamy jego klasyczne już teksty cywilizacyjne, czy dotyczące monizmu prawniczego, ale wśród artykułów znajdziemy również prawdziwe perełki: autorską analizę politycznego tła renesansu włoskiego, który doprowadził Italię do zapaści, krytykę ustawowych przywilejów wielkich przedsiębiorstw (żubrów) kosztem małych firm (mrówek), wreszcie pierwszą recenzję książki Tragizm losów Polski Jędrzeja Giertycha.

W tej książce znajdziecie wywiady z lekarzami, fachowcami i działaczami społecznymi o pandemii. Prawie wszystkie zostały ocenzurowane i wyrzucone z YouTube’a! Będziecie mogli przeczytać o tym, że za koronawirusem stoją te same osoby, które stały za innymi tego typu wydarzeniami na świecie. Dowiecie się, że szczepionka na koronawirusa jest niepotrzebna i może nas zabijać, jak i o tym, że lockdown to najgorsze rozwiązanie w walce z epidemią.

Tę książkę i zawarte w niej wywiady dedykuję wszystkim Polakom, którzy zostali pozostawieni sami sobie ze swoją chorobą, i przez fatalne decyzje rządu Mateusza Morawieckiego stracili życie, gdyż nie dojechali na czas do szpitala lub odmówiono im opieki ze względu na brak testu. Panie Boże, jeśli ja o nich zapomnę – Ty zapomnij o mnie.

Genialny Bastiat powraca w nieznanych polskiemu czytelnikowi pamfletach. Jeszcze raz z niezwykłą siłą argumentu, logiką wywodu, finezją myśli, w swoim niepowtarzalnym stylu, udowadnia wyższość wolności nad zniewoleniem, wyższość swobody handlowej nad protekcjonizmem, własności prywatnej nad kolektywną, czyli de facto niczyją, wreszcie: wyższość Sprawiedliwości nad sprawiedliwością społeczną.

Na kartach tej książki autor odsłania przed czytelnikami swoje starsze i młodsze lektury. Te książki, po które warto sięgać i te, do których warto wracać nawet po latach od ich wydania lub pierwszej lektury. W zbiorze znalazły się również te tytuły, po które nie warto zdaniem autora sięgać...

Jeśli szukasz czytelniku zbioru będącego katalogiem książek, które każdy konserwatysta znać powinien, to lepiej trafić nie mogłeś. Przewodnikiem po nich i zarazem ich recenzentem jest profesor Jacek Bartyzel.

Zbiór ponad 50 recenzji, laudacji i przedmów napisanych na przestrzeni lat pokazują jak szeroki wachlarz zainteresowań badawczych ma autor, jak wnikliwie potrafi czytać nawet naukowe prace i jak nietuzinkowe wnioski potrafi z nich wysnuwać. 

Autor porywa czytelnika w podróż po historii filozofii, sztuki, historii, tej zarówno przez duże jak i małe h, przez swoje ulubione "tematy hiszpańskie" aż po recenzje utworów scenicznych. 

Proroczy esej prof. Feliksa Konecznego z 1925/1926 roku, w którym przewiduje m.in., że na skutek różnic cywilizacyjnych na Bałkanach próba zjednoczenia pod jednym państwem tylu kultur i narodów zakończy się krwawą wojną, co miało miejsce u progu lat 90. XX wieku.

Godnym wreszcie uwagi jest fakt, jako każda z tych cywilizacji wydawała w Słowiańszczyźnie pewne odmiany, odcienia, a nadto powstawały inne znów odmiany z mieszania się dwóch cywilizacji, tych lub owych, z dążeń do tzw. syntezy lub też z mieszaniny ich mechanicznej. Co zważywszy, widzimy, jako różnolitość kulturalna Słowiańszczyzny nie dwie odmiany mieści w sobie, lecz znacznie więcej.

Fragment eseju