Historia Polski do 1945 r.

Opracowanie ma pokazać w sposób jasny i syntetyczny obok tragedii i zmagań z ówczesną rzeczywistością i sukcesy Polaków. Przedstawić niezwykle tragiczne losy Kresów wschodnich Rzeczypospolitej. Pobudzić do refleksji nad rolą i znaczeniem tej społeczności.

Książka w istotny sposób wzbogaca stan wiedzy o walkach w dolinie Dunajca w pierwszych dniach września 1939 r. Na szczególną uwagę zasługują rozbudowane aneksy, które bardzo ułatwiają zwiedzanie terenów walk i cmentarzy wojennych, pozwalają także na zapoznanie się w jednym miejscu z interesującym materiałem źródłowym.

Dopiero po ponad 75 latach wychodzi na jaw prawda o rzeczywistym położeniu i losie Polaków pod komunistyczno-rosyjskim panowaniem w latach 30. XX w. Nasi rodacy byli tam, mniej więcej od 1932 r. obywatelami drugiej kategorii, tak jak później Żydzi w niemieckiej III Rzeszy. A potem, w 1937 r., decyzją władz i niestety przy poparciu dużej części sowieckiego społeczeństwa, zostali skazani na zagładę.

(Ze wstępu)
W niniejszej pracy znajdzie czytelnik opis formowania wojskowych oddziałów polskich do walki orężnej z Niemcami w latach 1914–1921. Chcę przypomnieć fakty dawniej bardziej znane, a dziś zapomniane, że mimo olbrzymich ofiar krwi złożonych przez naród polski w I wojnie światowej, którego blisko 2 miliony synów zmuszonych było walczyć w trzech zaborczych armiach przeciwko sobie. Polacy nie zawahali się, gdy tylko zaistniała możliwość tworzenia własnego, polskiego wojska w różnych warunkach i miejscach, do walki z Niemcami. Jak było to trudne i skomplikowane, przekonać się będzie można w trakcie czytania. Przeszkody mnożyły się na każdym kroku: na ziemiach polskich, w Europie, Amerykach czy Azji.

Kolejny tom serii „Z archiwów bezpieki – nieznane karty PRL”, jest – wbrew jej nazwie – poświęcony nie dziejom komunistycznego zniewolenia, lecz niemieckiej okupacji. Skłoniła nas do tego nie tylko 70. rocznica przemianowania Związku Armii Zbrojnej w Armię Krajową, ale również niepokojące przejawy zamazywania i wypierania niemieckiej odpowiedzialności za tragedię i zbrodnie II wojny światowej poprzez zacieranie granic, a niekiedy wręcz odwracanie ról pomiędzy katem a ofiarą.

Po co naszym politykom historia?
Czy Polską nadal rządzą trumny Piłsudskiego i Dmowskiego?
Dlaczego Polacy upajają się historią?

„Będzie to, ni mniej, ni więcej, opowiadanie o »niedoszłym« powstaniu – i »odwołanej« wojnie światowej. I o tym, jak jednego i drugiego na raz, genialnym w swej prostocie posunięciem strategicznym, dokonała Najświętsza Maryja Panna w Gietrzwałdzie, w 1877 roku."(...)

Autor, idąc pod prąd opiniom o Piłsudskim, jako jedynym bohaterze polskiej wolności, przywołuje fakty, które z jednej strony pomniejszają wielkość Naczelnika, ukazując go w wielu sytuacjach jako polityka zakompleksionego i bezradnego, a z drugiej wybijają geniusz wojskowy Rozwadowskiego i wskazują Piłsudskiego jako bezpośredniego sprawcę przedwczesnej śmierci Rozwadowskiego w 1928 roku.

Hans Frank, będąc wysokim urzędnikiem Rzeszy i generalnym gubernatorem, wypowiadał się o Kościele katolickim i wierze katolickiej z pogardą i cynizmem. Według niego katolicyzm był największym grzechem, trucizną, a Ewangelię nazywał bajeczkami.

Polityka eksterminacyjna wobec Narodu Polskiego prowadzona była przez okupantów (niemieckiego i sowieckiego) od początku okupacji. Szczególne miejsce w strategii obu najeźdźców zajmowały polskie dzieci i polska młodzież. Ich eksterminacja i germanizacja miała być w perspektywie polityki niemieckiej zabezpieczeniem trwałego włączenia ziem polskich do III Rzeszy.