Historia Polski do 1945 r.

W niniejszej pracy zostały przedstawione wszystkie zdarzenia, które można określić mianem zamieszek i ekscesów, jakie miały miejsce w Krakowie, w jego administracyjnych granicach, od pierwszego dnia odzyskania niepodległości do momentu pierwszych niemieckich bombardowań 1 września 1939 r. 

Zwycięstwo odniesione pod Radzyminem, Wołominem, Ossowem wpisało się złotymi zgłoskami w tradycję oręża polskiego. Wysiłek obrony Warszawy został okupiony wieloma ofiarami, a w krytycznych dniach sierpnia 1920 r., w chwili zwątpienia, szukano nadziei nawet w siłach nadprzyrodzonych, czy w cudzie Bożym. Mogło się wówczas wydawać, że nie ma siły, aby armie bolszewickie nie zdobyły Warszawy. A jednak trud i waleczność żołnierza, pewnie i opatrzność Boża sprawiły, że Polska przez dalsze dwudziestolecie mogła się cieszyć niepodległością i wolnością.

W niniejszej monografii Autorka szuka przyczyn waśni kresowych, które często przeobrażały się w ludobójstwo. Aby na nie wskazać, odwołuje się do teorii konfliktów społecznych, teorii cywilizacji Feliksa Konecznego oraz teorii podłoża historycznego Ludwika Krzywickiego i Kazimierza Dobrowolskiego. Książka łączy w sobie wyniki badań z zakresu socjologii, nauk politycznych, stosunków międzynarodowych i historii. Wpisuje się zatem w nurt cenionych współcześnie badań interdyscyplinarnych.

Wojna polsko-sowiecka ciągle jeszcze stanowi inspirację do nowych opracowań historycznych. Książka poświęcona jest próbie zrozumienia choroby od stulecia toczącej organizm rosyjskich służb specjalnych, co wymaga cofnięcia się do początków władzy bolszewickiej i pierwszej klęski wywiadu wojskowego w wojnie polsko-bolszewickiej 1919–1920. 

Zbiór tekstów dotychczas rozproszonych w różnych wydawnictwach i periodykach, a także do tej pory niepublikowanych. Artykuły dotyczą działalności polskiego wywiadu w latach 1918–1939.

Zbrodnia katyńska na narodzie polskim, skazana przez dziesiątki lat na zakłamanie lub zapomnienie, była najstraszniejszym owocem komunistycznej ideologii i moskiewskiego imperializmu. Cały czas trwa walka o wyjaśnienie wszystkich aspektów ludobójstwa z 1940 r., jego sprawiedliwe osądzenie, a przede wszystkim o to, by w świadomości historycznej Polaków i innych narodów obecna była prawda o Katyniu. Publikacja ta ma być małą cegiełką w rosnącym, pomimo trudności, murze rzetelnej wiedzy o Katyniu.

Prezentowana biografia, w zamierzeniu pełna, opowiada o życiu Aleksandra Krzyżanowskiego, legendarnego „generała Wilka”. W przeważającej części dotyczy okresu, w którym sprawował on funkcję komendanta Okręgu Wileńskiego ZWZ-AK. Był to niewątpliwie najważniejszy, choć czasowo niezbyt długi, fragment życia i działalności „Wilka”. Postać komendanta przedstawiona została na szerszym tle konspiracji polskiej na Wileńszczyźnie w okresie drugiej wojny światowej.

„Piłsudski i sanacja – prawda i mity” książka zawierająca 11 referatów z konferencji historycznej, która miała miejsce 12 maja 2018 r. w Warszawie oraz 4 aneksy.

Książka zawierająca referaty z konferencji historycznej, która miała miejsce 15 września 2018 r. w Warszawie oraz 4 aneksy. Wśród prelegentów m.in. Stanisław Michalkiewicz, prof. Lech Wyszczelski, Jan Engelgard, prof. Artur Śliwiński, dr Marta Cywińska, Adam Śmiech, Anna Pruska-Wisznowska, Tomasz Ciołkowski, dr Mariusz Patey, Marcin Skalski. 

Wiesław Ignacy Renke (1912–1944) należał do czołowych działaczy Obozu Narodowo-Radykalnego a podczas okupacji niemieckiej – głęboko zakonspirowanej (była to konspiracja w konspiracji) Organizacji Polskiej. Jak wielu innych działaczy i przedstawicieli tej formacji, miał „niepolskie” pochodzenie, co całkowicie przeczy tezie, że było to hermetyczne środowisko wyznawców idei „Polska dla Polaków”. Dziś nie jest on znany szerzej, pojawiają się o nim zaledwie wzmianki i niewielkie przyczynki. Ale z racji rozmachu intelektualnego i sprawności organizacyjnej zasłużył niewątpliwie na wiele więcej.
Lukę tę zapełnia – w postaci bardzo rzetelnej biografii politycznej – praca młodego historyka Roberta Rudnickiego. Może ona być przykładem, jak bardzo cierpliwość, skrupulatność i uczciwość badawcza prowadzi do celu – napisania biografii prawdziwej, wyjaśniającej zawiłości okresu II RP, wojny i okupacji.
Wiesław Renke zginął/zaginął w 1944 r. podczas Powstania Warszawskiego, lub wkrótce po jego zakończeniu. Niewiele po sobie pozostawił, tym bardziej chwała Autorowi za to, co zrobił dla upamiętnienia tej niezwykłej przecież postaci, przedstawiciela Pokolenia Polski Niepodległej.

Leszek Żebrowski