Historia PRL (1945-1989)

Krzysztof Kąkolewski po piętnastu latach żmudnych badań odkrywa prawdę o tzw. pogromie kieleckim z 4 lipca 1946 roku. Odsłania kulisy komunistycznej operacji mającej na celu zniesławienie Polski na arenie międzynarodowej i uzasadnienie pozostawienia jej w strefie wpływów sowieckich.

Tylko z tej książki dowiemy się, kto i dlaczego strzelał do kieleckich Żydów. Kto jest odpowiedzialny za zamordowanie w procesach sądowych niewinnych ludzi obciążonych odpowiedzialnością za tę zbrodnię. Dowiemy się, dlaczego „pogromu” dokonano właśnie 4 lipca, dlaczego właśnie w Kielcach…

Zamieszczone w książce artykuły są wynikiem moich kilkuletnich studiów nad historią „drugiej” emigracji oraz działaniami podejmowanymi przez władze Polski Ludowej wobec wychodźstwa. Praca jest kontynuacją wydanego w 2007 roku zbioru Mackiewicz i inni. Wywiad PRL wobec emigrantów.

Książka niniejsza jest efektem moich studiów nad polską emigracją polityczną oraz działaniami władz PRL wobec wychodźstwa. Zamieszczone w tym tomie teksty podzielone zostały na cztery tematyczne grupy: „Wrogowie” Polski, Uciekinierzy, Wcielenia Cata i Jutrzenka wolności.

Naród polski przyzwyczajony jest do tego, że raz po raz przychodzą okoliczności historyczne, w których nie władze państwowe, ale on sam musi brać w swoje ręce dbałość o jakiś wymiar dobra wspólnego czy życia narodowego. Tak stało się po 1945 roku (...) Jedno z największych zwycięstw militarnych Polaków - zwycięstwo w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku było w okresie komunizmu pokryte milczeniem, ponieważ zostało odniesione nad państwem wówczas nad nami dominującym. 

Ludzie jednak nie zapomnieli, jaką chwałą otoczone było Wojsko Polskie w tej wojnie, za co walczyli Polacy i i co ochronili, płacąc ogromną cenę. W takiej atmosferze w warszawskim środowisku akademickim zrodziła się myśl o tym, aby na użytek publiczny wypracować społeczne formy pamięci o 1920 roku. O tym traktuje niniejszy tekst.

  ks. Józef Maj

Władze PRL zaangażowanie opozycyjne duchowieństwa traktowały jako niezwykle groźny przejaw kooperacji między Kościołem a środowiskami „antysocjalistycznymi”. Z tego względu przy pomocy przede wszystkim aparatu represji prowadziły aktywne działania mające na celu zmuszenie osób konsekrowanych do zaniechania tego typu współpracy. Katalog represji był niezwykle szeroki, od inwigilacji i tzw. rozmów profilaktyczno-ostrzegawczych po zastraszanie i przemoc fizyczną uznawane za przestępstwa także w świetle PRL-owskiego prawa. Najbardziej znanym przykładem zbrodniczych działań aparatu bezpieczeństwa było oczywiście zamordowanie ks. Jerzego Popiełuszki.

Publikacja składa się z 23 artykułów, w których autorzy w różny sposób podchodzą do analizy współpracy duchowieństwa z opozycją w latach 1976–1989.

ŻAL I GNIEW jest trzecią publikacją Lecha S. Kempczyńskiego po “Ukrainie zbrodni” i “Zatartych śladach”. Książka ta podejmuje wciąż mało znany temat zbrodni i wypędzeń na Kresach Północno-Wschodnich w II Rzeczpospolitej. Jest to ważna pozycja dla współczesnych Polaków, która ma za zadanie przybliżyć ten mało znany i uciszany przez cenzurę PRL-u oraz pomijany na lekcjach historii temat. Nie jest to jednak tylko książka historyczna, a w dużej mierze prawdziwa relacja o ludziach i zdarzeniach w tamtym regionie

W zakresie naszej najnowszej historii istnieje jeszcze bardzo wiele „białych plam” – zagadnień niezbadanych i nieopisanych, życiorysów, wydarzeń. Naszym obowiązkiem jest szukać, dopisywać, poprawiać to, co już zrobione. Mamy tragiczną spuściznę po okresie Polski Ludowej (1944–1989) – panowanie bardzo ścisłej cenzury w ramach restrykcyjnych wymogów ideologicznych spowodowało, że w licznych przypadkach „dzieła” historyczne były farsą. W latach następnych, po 1989 roku, sytuacja tylko nieznacznie się poprawiła.

Członkowie antykomunistycznego podziemia niepodległościowego przez długie lata byli przedstawiani w oficjalnej historiografii PRL-u w samych ciemnych barwach. Dopiero w III RP zostali zrehabilitowani i zaczęły się ukazywać publikacje oddające im sprawiedliwość.

Czy Węgrzy mogli zagarnąć Morskie Oko? Czy Czesi chcieli wojować o Kłodzko? Czy Kaliningrad mógł być Królewcem i zostać stolicą województwa pruskiego? O tym wszystkim dowiesz się z najnowszej książki publicysty „Najwyższego Czasu!

W tomie drugim autor przedstawia kolejnych siedemnastu kapłanów, wśród nich tak znanych jak abp Sławoj Leszek Głódź, abp Ignacy Tokarczuk, ks. Witold Andrzejewski, ks. Stanisław Bogdanowicz, ks. Czesław Sadłowski, ks. Jan Sikorski.
Książka przypomina piękną kartę polskiego Kościoła w tamtych latach, niosącego Ewangelię nadziei, wspierającego dążenia niepodległościowe, otaczającego opieką ludzi represjonowanych za działalność społeczną i polityczną.

Autor ukazał w szerokim kontekście historycznym przebieg budowy pomnika upamiętniającego stoczniowców, poległych w grudniu 1970 roku oraz problemy związane z budową w ostatnim 20-leciu (1989-2009) niektórych pomników, upamiętniających ważne dla Polaków wydarzenia. Podane w książce przykłady inicjatyw środowisk patriotycznych w Polsce dotyczące budowy pomników wskazują, że często nie spotykają się one ze zrozumieniem władz samorządowych i środowisk lewicowych i liberalnych.

Władysław Gomułka był jednym z głównych przywódców obozu komunistycznego w momencie przejmowania władzy w Polsce po II wojnie światowej. Odsunięty w czasach stalinowskich w wyniku wewnątrzpartyjnych porachunków, powrócił jesienią 1956 r., dając ludziom nadzieję na demokratyzację systemu i uniezależnienie się od Moskwy. Nadzieje szybko się skończyły, a pozostał do końca lat 60. siermiężny, gomułkowski komunizm, wstrząsany kolejnymi paroksyzmami protestów społecznych. Zawarte w niniejszym tomie artykuły ukazują różne aspekty ówczesnej rzeczywistości i rolę, jaką odgrywał wtedy towarzysz Wiesław"