Historia Polski

Jeden z ważniejszych albumów widoków Warszawy z XIX wieku

Między innymi widoki pałacu, ogrodu, kościoła, kaplicy, pokoi i licznych obrazów z Galerii Wilanowskiej.

Opracowanie historyczne traktujące o dziejach ziem polskich od czasów najdawniejszych po wczesne średniowiecze. Autor zestawia ze sobą różne kategorie źródeł, które – jak można się przekonać – tworzą spójny obraz. Możemy więc zaobserwować, że ustalenia archeologów w pełni współgrają z tym, co przekazują starożytni historycy i kartografowie, a także pradawne pieśni, których akcja nierzadko rozgrywa się na terenach dziś należących do Polski.

Prawie jedenaście wieków naszej historii obfituje w tysiące przykładów heroizmu tak duchowego, jak i fizycznego polskich dzieci oraz polskiej młodzieży. Już Mieszko I musiał zaryzykować wolnością i życiem swego potomka Bolesława, oddając go cesarzowi jako zakładnika. Z okresu średniowiecza  znana jest tragedia dzieci głogowskich z 1109 r., ale generalnie najmłodsi rzadko trafiają na karty historii. Tymczasem ich bohaterstwo, niezłomność i poświęcenie często nie miały sobie równych.

Pisząc o stanie wojennym, można, wbrew pozorom, podkreślać także zachowania pełne honoru i godności. I nie chodzi tu bynajmniej o zachowania gen. Jaruzelskiego, określanego przez niektórych mianem „człowieka honoru”, co należy uznać za rzecz wielce haniebną. Chodzi tu o pełną godności postawę osób gnębionych i prześladowanych, którzy potrafili zachować ją nawet w warunkach ekstremalnych.

... pomysł (...) zbadania historii obozu narodowego w Gdyni w latach 1920-1939 uważam za niezwykle cenny i potrzebny. Nie mamy bowiem żadnego studium na ten temat, a spisane już przez wielu autorów dzieje Pomorza i samej Gdyni nie mówią zbyt wiele na temat środowisk narodowych, nierzadko zawierają również liczne, skądinąd nieuniknione, uogólnienia. (...)

Z recenzji prof. dr. hab. Adama Wątora (Uniwersytet Szczeciński)

– Kto, kiedy i w jaki sposób zdecydował o tym, że w Warszawie będzie prowadzona walka?
– Według jakiego planu akcja miała być przeprowadzona?
– Jak i na jakiej podstawie wybrano moment rozpoczęcia walki?
– Jaką rolę w tych decyzjach warszawskich odgrywało oczekiwanie pomocy sowieckiej?
Ostatnio, po zapoznaniu się z drugim wydaniem wspomnień płk. dypl. Iranka-Osmeckiego i ze wspomnieniami mjr. dypl. Jaźwińskiego, powstały jeszcze dwa pytania:
– Kto wywierał wpływ na decyzje obierane w Warszawie w 1944 r.?
– Kiedy Komenda Główna AK przeszła od nastawienia konkretnego i racjonalnego do emocjonalnego i irracjonalnego?
Odpowiedzi i wyjaśnienia, do których zdołałem dotrzeć, znajdują się w umieszczonych w tej książce dziewięciu opracowaniach.”

Polska Macierz Szkolna za Granicą zwróciła się do autora niniejszej książki z prośbą o przygotowanie kilku referatów, dotyczących tematu Polacy i Polska w drugiej wojnie światowej. Potrzeba podyktowana była brakiem odpowiednich opracowań, z których młodzież przebywająca za granicą, mogłaby skorzystać. I tak ukazał się cykl artykułów drukowanych w „Poradniku Metodycznym” między kwietniem 2000 r. i marcem 2002 r. Z czasem narodziła się myśl o wydaniu wszystkich tych artykułów w formie książkowej.

Walczyli pod jednym, przygotowanym przez wileńskie kobiety i przeszmuglowanym, z narażeniem życia wielu osób sztandarem, na którym haft złotą nicią szyty głosił, że najważniejsze są Bóg, Honor i Ojczyzna.

To wznowienie klasycznej biografii Jana III Sobieskiego pióra jednego z najlepszych znawców epoki prof. Zbigniewa Wójcika. Książka jest owocem dziesiątków lat starannych i dogłębnych badań i przemyśleń autora. Jest to świetny przykład połączenia wytrawnego warsztatu historyka ze swobodą operowania piórem tak, by zawładnąć wyobraźnią czytelnika i wciągnąć go w barwny świat Rzeczpospolitej i Europy końca wieku XVII. Wójcik napisał rzecz jeszcze w początku lat osiemdziesiątych i do dzisiaj nie ma ten obraz króla Jana konkurencji. Nie dziwne zatem, że to już trzecie wydanie.

Autor przedstawił sytuację polityczną, społeczną oraz w Kościele Katolickim w Polsce w latach 2005-2007. Nawiązując do wcześniejszych lat wykazał, że wiele zmian w Polsce po 1989 roku było pozornych. Komuniści rządzący do 1989 roku praktycznie nie utracili władzy. Bardzo szybko dostosowali się do nowej sytuacji, zmienili barwy partyjne i stali się socjaldemokratami i liberałami. Te stare-nowe ekipy uzyskały również poparcie większości hierarchii kościelnej w Polsce. Tym pozornym przemianom w kraju sprzyjały i sprzyjają nadal media, zdominowane w większości przez postkomunistów i liberałów, oraz nie zmienione od lat kadry w kulturze polskiej, gdzie potomkowie komunistów z lat 50. XX wieku, nadal dominują w życiu społecznym i politycznym.