Historia świata w XX wieku

Książka Philippe de Villiers to śledztwo historyczno-polityczne na temat prawdziwych fundamentów Unii Europejskiej, które czyta się jak thriller.

Rotszyldowie to najbardziej wpływowa rodzina najnowszej historii. Potężni bankierzy i przemysłowcy żydowskiego pochodzenia, którzy trzęśli dziewiętnasto- i dwudziestowiecznym światem, znacząco wpływając na historię całych państw. A wszystko zaczęło się od jednego lombardu założonego w połowie XVIII wieku we frankfurckiej kamienicy z czerwonym szyldem.

Kontynuacja cieszącego się międzynarodową sławą Święta wiosny.

Taniec w słońcu to barwna biografia epoki rozpoczynającej się świtem I wojny światowej i dojściem Hitlera do władzy, a kończącej upadkiem muru berlińskiego - przenikniętej kultem celebry i kryzysem autentyzmu. W niezwykle inspirujący sposób dla czytelników z początku XXI wieku autor penetruje zagadnienia rzetelności i prawdy, fałszu i pozy. 

Eksteins przedstawia niezwykłą opowieść o weimarskich Niemczech, parciu do władzy Hitlera oraz zastąpieniu dziewiętnastowiecznej pewności przez dwudziestowieczną wątpliwość.

To jest książka o śmierci i zniszczeniu. Rozprawa o cmentarzach, a także o stawaniu się, o wyłanianiu się w pierwszej połowie tego stulecia naszej nowoczesnej świadomości. Jest to książka o naszej obsesji: emancypacji, i o znacznej roli, jaką w rozwoju świadomości odegrała Wielka Wojna, którą tak właśnie przed wybuchem drugiej wojny światowej nazywano.

Michał Sokolnicki to (...) ambasador nieprzerwanie funkcjonującej przez całą II wojnę światową placówki w Ankarze. W tej właśnie roli Autor prowadzi dziennik, będący skrupulatnym zapisem zdarzeń, działań, ale także refleksji i ocen sytuacji, przy okazji ukazując tradycję dobrych relacji polsko-tureckich w XX wieku. Placówka ma duże znaczenie dla polityki polskiej. Dziennik opisuje kolejne etapy rozwoju sytuacji politycznej w okresie wojny – ambasada w Ankarze stanowiła świetny punkt obserwacyjny. Można tu zobaczyć procesy toczące się w światowej polityce ze znacznie większą wyrazistością, niż możliwe to było „z wnętrza” państw walczących.

Oparta o archiwalne dokumenty książka o działalności Polskiej Misji Wojskowej gen. Aleksandra Karnickiego w „białym” antybolszewickim ośrodku Antona Denikina w latach 1919 – 1920. W przeciwieństwie do innych publikacji o tej tematyce, rzetelnie przedstawia kryteria nieprzypadkowego doboru oficerów, wchodzących w skład Polskiej Misji. Dokładnie opisuje jej funkcjonowanie w kwaterze głównej Sił Zbrojnych Południa Rosji w latach 1919 – 1920, a więc w samym środku trwania wojny polsko-bolszewickiej, na kilka miesięcy przed decydującą o losach tej batalii „Bitwą Warszawską” w sierpniu 1920 r.

„W oczekiwaniu takich momentów wyjątkowych, takich czynów płomiennych ducha, nie wie, co ma począć z sobą, wszystko mu jedno, w tęsknocie i nudzie może trwać długie lata gdziekolwiek bądź jakkolwiek. Ale gdy czas chwili takiej przychodzi, gdy ktoś lub coś da z zewnątrz znak, że już godzina jej wybiła, bądź gdy w sobie samym poczuje nagle jej narodziny, wówczas gotów jest na wszystko. Wówczas ogarnia go szał święty, opętanie wzywa na bój śmiertelny, a każdy czyn jego nosi charakter gwałtu i samowoli”.

Jak zapewnić nowopowstałemu bolszewickiemu państwu okres oddechu dla ustabilizowania sytuacji wewnętrznej? Można rozpocząć globalną akcję dezinformacyjną, by wprowadzić w błąd rządy i koncerny mediowe świata. Można też umiejętnie posłużyć się decepcją. Decepcję od dezinformacji różni skala informacyjnego wpływu – odbiorca jest starannie wyselekcjonowany, a nie masowy: otoczenie wysoko sytuowanych agentów wpływu, „pożyteczni idioci”, naukowcy, ludzie kultury, pojedynczy przedstawiciele mediów, wschodzący ludzie władzy. Sowieci powoli opanowywali systemy informacyjne innych państw, które z wolna zaczęły przyjmować punkt widzenia inicjatorów wielkiego oszustwa.

Znane są rajdy niemieckich okrętów w II wojnie światowej na morzach i oceanach od północnego Atlantyku po ujście La Platy i Ocean Indyjski.

Oblężenie Kadyksu przez Francuzów było jedną z ważniejszych strategicznie operacji militarnych podczas inwazji Hiszpanii. 

Najnowsza książka Jurija Felsztinskiego i Władimira Popowa opowiada o stopniowym przejmowaniu władzy w Rosji przez służby specjalne – od grudnia 1917 roku, kiedy utworzono WCzK, Wszechrosyjską Komisję Nadzwyczajną, pod kierownictwem Feliksa Dzierżyńskiego, do czasów współczesnych, kiedy w rezultacie niezgodnych z konstytucją działań państwem zaczęła na dobre rządzić Federalna Służba Bezpieczeństwa, a jej dawny dyrektor, Władimir Putin, został wiecznym prezydentem.

Rządy dysponującej bronią jądrową FSB są niezwykle niebezpieczne dla Rosji i całego świata. Czy i ewentualnie jak można wyeliminować to zagrożenie?