Historia świata w XX wieku

Wielka Wojna, jak powszechnie określa się wydarzenia z lat 1914-1918, stanowiła odzwierciedlenie dążeń ekspansjonistycznych ówczesnych mocarstw. Państwa te, przekonane o swojej misji dziejowej, której immanentnym elementem miał być czynnik cywilizacyjno-twórczy, w przededniu I wojny światowej, jako konsekwencja różnych zapatrywań oraz celów politycznych, skupiły się w dwóch blokach polityczno-wojskowych: trójprzymierzu oraz trójporozumieniu. Machina wojenna, napędzana z mozołem przez propagandę tych państw, ostatecznie doprowadziła do sytuacji, w której świat, a szczególnie Stary Kontynent, stał się widownią krwawych starć, zaś ich tragizm przywodził na myśl realizację apokaliptycznych wizji zrodzonych na początku XX wieku, w wydaniu spenglerowskim.

Najnowsza książka Jurija Felsztinskiego i Władimira Popowa opowiada o stopniowym przejmowaniu władzy w Rosji przez służby specjalne – od grudnia 1917 roku, kiedy utworzono WCzK, Wszechrosyjską Komisję Nadzwyczajną, pod kierownictwem Feliksa Dzierżyńskiego, do czasów współczesnych, kiedy w rezultacie niezgodnych z konstytucją działań państwem zaczęła na dobre rządzić Federalna Służba Bezpieczeństwa, a jej dawny dyrektor, Władimir Putin, został wiecznym prezydentem.

Rządy dysponującej bronią jądrową FSB są niezwykle niebezpieczne dla Rosji i całego świata. Czy i ewentualnie jak można wyeliminować to zagrożenie?

Oblężenie Kadyksu przez Francuzów było jedną z ważniejszych strategicznie operacji militarnych podczas inwazji Hiszpanii. 

Znane są rajdy niemieckich okrętów w II wojnie światowej na morzach i oceanach od północnego Atlantyku po ujście La Platy i Ocean Indyjski.

Jak zapewnić nowopowstałemu bolszewickiemu państwu okres oddechu dla ustabilizowania sytuacji wewnętrznej? Można rozpocząć globalną akcję dezinformacyjną, by wprowadzić w błąd rządy i koncerny mediowe świata. Można też umiejętnie posłużyć się decepcją. Decepcję od dezinformacji różni skala informacyjnego wpływu – odbiorca jest starannie wyselekcjonowany, a nie masowy: otoczenie wysoko sytuowanych agentów wpływu, „pożyteczni idioci”, naukowcy, ludzie kultury, pojedynczy przedstawiciele mediów, wschodzący ludzie władzy. Sowieci powoli opanowywali systemy informacyjne innych państw, które z wolna zaczęły przyjmować punkt widzenia inicjatorów wielkiego oszustwa.

Inwazja komunistycznej Korei Północnej na Koreę Południową w czerwcu 1950 roku rozpoczęła jedną z najkrwawszych odsłon powojennej historii świata. Konflikt skutkował poważnymi zmianami geopolitycznymi: podziałem na dwa państwa koreańskie, zwiększeniem roli Stanów Zjednoczonych jako lidera krajów zachodnich, ale równocześnie wzrostem napięć zimnowojennych relacji, grożącym starciem nuklearnym. 

Trzy lata działań na lądzie, na ziemi i w powietrzu okazały się preludium do wyniszczającej wojny w Wietnamie, w której Amerykanie popełnili zaskakująco podobne błędy…

„W oczekiwaniu takich momentów wyjątkowych, takich czynów płomiennych ducha, nie wie, co ma począć z sobą, wszystko mu jedno, w tęsknocie i nudzie może trwać długie lata gdziekolwiek bądź jakkolwiek. Ale gdy czas chwili takiej przychodzi, gdy ktoś lub coś da z zewnątrz znak, że już godzina jej wybiła, bądź gdy w sobie samym poczuje nagle jej narodziny, wówczas gotów jest na wszystko. Wówczas ogarnia go szał święty, opętanie wzywa na bój śmiertelny, a każdy czyn jego nosi charakter gwałtu i samowoli”.

Oparta o archiwalne dokumenty książka o działalności Polskiej Misji Wojskowej gen. Aleksandra Karnickiego w „białym” antybolszewickim ośrodku Antona Denikina w latach 1919 – 1920. W przeciwieństwie do innych publikacji o tej tematyce, rzetelnie przedstawia kryteria nieprzypadkowego doboru oficerów, wchodzących w skład Polskiej Misji. Dokładnie opisuje jej funkcjonowanie w kwaterze głównej Sił Zbrojnych Południa Rosji w latach 1919 – 1920, a więc w samym środku trwania wojny polsko-bolszewickiej, na kilka miesięcy przed decydującą o losach tej batalii „Bitwą Warszawską” w sierpniu 1920 r.

Michał Sokolnicki to (...) ambasador nieprzerwanie funkcjonującej przez całą II wojnę światową placówki w Ankarze. W tej właśnie roli Autor prowadzi dziennik, będący skrupulatnym zapisem zdarzeń, działań, ale także refleksji i ocen sytuacji, przy okazji ukazując tradycję dobrych relacji polsko-tureckich w XX wieku. Placówka ma duże znaczenie dla polityki polskiej. Dziennik opisuje kolejne etapy rozwoju sytuacji politycznej w okresie wojny – ambasada w Ankarze stanowiła świetny punkt obserwacyjny. Można tu zobaczyć procesy toczące się w światowej polityce ze znacznie większą wyrazistością, niż możliwe to było „z wnętrza” państw walczących.

Rotszyldowie to najbardziej wpływowa rodzina najnowszej historii. Potężni bankierzy i przemysłowcy żydowskiego pochodzenia, którzy trzęśli dziewiętnasto- i dwudziestowiecznym światem, znacząco wpływając na historię całych państw. A wszystko zaczęło się od jednego lombardu założonego w połowie XVIII wieku we frankfurckiej kamienicy z czerwonym szyldem.

W jaki sposób Stany Zjednoczone przyczyniły się do wybuchu II wojny światowej? Jaki był ich interes w wywołaniu konfliktu w Europie? Jaką rolę w tym wszystkim odegrała Polska?

W książce tej czytelnik ma szansę zapoznać się z dokumentami, dotyczącymi 32. prezydenta Stanów Zjednoczonych. Zapisy te pochodzą z polskich, belgijskich, francuskich oraz innych zbiorów dokumentów, które to znalazły się w posiadaniu Niemiec. Niniejsza publikacja pozwala przede wszystkim bliżej przyjrzeć się motywom, metodom oraz celom polityki zagranicznej prezydenta Roosevelta.

Teodor Jeske-Choiński wspiął się na intelektualne wyżyny, aby pomóc Czytelnikowi poznać psychologię narodu żydowskiego, który jest – według autora – zastygły i stężały w swoim „wybraństwie”. Psychologia ta jest zupełnie odmienną od tej, którą zna przeciętny zjadacz polskiego chleba, podobnie jak separatyzm, dążenia i przeświadczenie o wyjątkowości własnego narodu i pogarda dla obcych.