Stosunki polsko-żydowskie

KTO DOPOMOŻE ŻYDOWI… - książka o wielowymiarowym tytule. Zdanie wzięte z okupacyjnych ustaw niemieckich można dopełniać na wiele sposobów. Ten, kto pomagał podlegał karze śmierci. Po wojnie dostawał Medal Sprawiedliwego Pośród Narodów Świata, ale bywał też nazywany antysemitą. Dyskusja dotycząca postaw Polaków wobec Holocaustu, roi się od skrajnie sprzecznych opinii i sądów. Cechują ją skrajne emocje, płynące z różnych doświadczeń, które są absolutyzowane.

Eseje prof. Kevina MacDonalda (Uniwersytet Stanowy Long Beach, Kalifornia, USA), pomieszczone w niniejszym zbiorze, poruszają ten temat zarówno uczciwie, jak i gruntownie; przynoszą także dogłębne wytłumaczenie powodów, dla których tak wielu Żydów reaguje gwałtownie na wszystko, co uważa za niebezpieczne dla swego punktu widzenia i wynikającej zeń polityki, dlaczego mają oni skłonność do tego, aby widzieć zagrożenie nawet w zupełnie niewinnych uwagach i działaniach nie-Żydów.

Niniejsza książka ma na względzie zaznajomienie czytelnika z charakterem i zasadami religii współczesnego żydostwa. Istnieje powszechne przekonanie, iż żydzi wyznają religię starotestamentową, to znaczy tę samą, którą zalecają święte księgi Starego Testamentu i którą wyznawali Izraelici przed Chrystusem. W rzeczywistości tak nie jest.

Talmud czy Biblia?, to praca traktująca o korzeniach Chrześcijaństwa. Ks. prof. Michał Poradowski, głównie w oparciu o Pismo Święte Nowego Testamentu ukazuje, że początki Chrześcijaństwa tkwią w mozaizmie i w Biblii. Czytelnik może również znaleźć odpowiedź na pytanie, czy chrześcijanie i żydzi wierzą w tego samego Boga, oraz na czym polega judaizacja Chrześcijaństwa? Poruszając wymienione tematy Autor uważa, że rozważania na ten temat przyczynią się do ich wyjaśnienia oraz usunięcia istniejących nieporozumień.

J. I. Kraszewski, mieszkając jako redaktor kronenbergowskiej „Gazety Codziennej” kilka lat w Warszawie i ocierając się o asymilatorów żydowskich, poznał ich z bliska z osobistej obserwacji. Co widział dokoła siebie, na co patrzył uważnym, badawczym okiem znakomitego psychologa, to wyzyskał w swej powieści pt. „Żyd” (1866 r.).

Nad krajem zbierały się czarne chmury, brzemienne w grzmoty i pioruny armat. Bezkrytyczna młodzież, odurzona entuzjazmem, obliczając zwyczajem swoim siły na zamiary, zamiast odwrotnie, pchała kraj do czynu, który nie mógł od razu wydać skutków wymarzonych.

Zwąchali to zbogaceni bankierzy i kupcy żydowscy swoim nosem handlarskim, liczącym od świtu do zmierzchu, wrażliwym na wszelkie straty.

Obradowali Polacy za i przeciw powstaniu zbrojnemu, „czerwoni” i „biali” — obradowali także w powieści Kraszewskiego „oświeceni” asymilatorzy żydowscy. Jak obradowali?...

Przeżywamy trudne czasy. Skaczą na nas jak koza na pochyłe drzewo, rodzimi zaprzańcy wyją z radości, polskie ustawy pisze Mosad, a polskich ministrów zatwierdza ambasador Izraela. Dlaczego udostępniono Wawel na obrady Knesetu? Dlaczego prezydent nie ma czasu dla Kresowiaków, a nie wytrzyma dnia bez spotkania z rabinem Schudrichem? Gdzie jest ośrodek, w którym podejmuje się decyzje? Na Nowogrodzkiej czy na szabasowych kolacjach?

,,Nie mniej od antysemityzmu szkodliwy jest asemityzm, czyli nieuznawanie istnienia kwestii żydowskiej, odmawianie jej wszelkiego politycznego znaczenia na tej zasadzie, jakoby Żydzi, różniąc się od nas głównie tylko wyznaniem, nie stanowili jakiegoś odrębnego od reszty ludności naszej żywiołu i prędzej czy później musieli zlać się z nią w jedną całość. Dla asemity wszelkie poruszanie kwestii żydowskiej, wszelkie zwracanie uwagi społeczeństwa na jakąkolwiek sprzeczność pomiędzy wytycznymi naszej narodowej polityki a politycznymi dążeniami Żydów, wszelkie nawoływania do baczności tam, gdzie dążenia te mogą grozić nam pewnym niebezpieczeństwem, wydają się jedynie nieprzebaczalnym nietaktem politycznym, szkodliwym drażnieniem Żydów i utrudnianiem asymilacji, której tryumf jakoby głównie zależał od naszego rozsądku i umiarkowania w manifestowaniu naszych uczuć narodowych."

Mocarstwo anonimowe, ankieta w kwestii żydowskiej to zebrany przez Adolfa Nowaczyńskiego, wybitnego polskiego publicystę okresu międzywojennego, zbiór tekstów autorstwa kilkuset znanych osób ze świata nauki, kultury i polityki, dotyczących roli i znaczenia środowisk żydowskich w dziejach zarówno Europy, jak i całego świata. Czytelnik może się przekonać, że autorzy zebranych tekstów, reprezentujący różne, a niekiedy wręcz krańcowo odmienne postawy światopoglądowe, w ocenie działań wyżej wymienionej społeczności byli w wielu punktach nadzwyczaj zgodni.

Ryzykowali wszystko: życie własne i swoich bliskich, swoich sąsiadów i całych wsi, by ratować Żydów, często zaledwie znajomych lub nawet zupełnie sobie obcych. Wojna splotła ich losy tak, że – jak pisze Autorka - stali się syjamskimi braćmi, zrośniętymi nie ciałem tylko groźbą śmierci. Wydawałoby się – na zawsze. Ale czy tak było? Czy wybawiony stawał się wybawcą, kiedy po wojnie ich losy się
odwróciły?

Zweryfikowana po latach przez Autorkę wersja książki Czterdzieści twardych ukazuje się teraz pod nowym tytułem Poza strachem.

Żydzi przestali być dla Boga narodem wybranym w momencie, w którym nie uznali Pana Jezusa za Zbawiciela. Od tej chwili to katolicy stanowią umiłowaną przez Boga społeczność. Skoro zatem naród żydowski wypadł z powołania prowadzącego go do Stwórcy, należy sądzić, że jego symbolem stał się w efekcie szatan. W obecnym stanie judaizmu zbawczy prymat staje się niestety – wraz z odrzuceniem Chrystusa – prymatem potępienia. Jeśli nawrócenie zostanie przez Żydów ostatecznie odrzucone, wówczas nieodwołalność zbawczego powołania przekształci się w nieodwołalność potępienia.

Nie ma wątpliwości, że wiedza o naszej przeszłości jest tym, co pomoże zrozumieć nam miejsce, w którym obecnie jesteśmy – a książka Reeda z pewnością takiej wiedzy dostarcza.

Nie ma wątpliwości, że wiedza o naszej przeszłości jest tym, co pomoże zrozumieć nam miejsce, w którym obecnie jesteśmy – a książka Reeda z pewnością takiej wiedzy dostarcza.