Religia, historia Kościoła

Matka Boża: Bogurodzica, Matka Kościoła, Królowa Polski. Jako patronka wszystkich matek oręduje za wszystkimi ludźmi - swoimi dziećmi - w każdej potrzebie.

Supeł na nici życia ludzi i narodów powstał z dwóch przyczyn: nieposłuszeństwa i niedowiarstwa. Maryja rozplątuje go właśnie dzięki swojemu posłuszeństwu i wierze. Obraz ten doskonale odzwierciedla miłość Maryi do każdego z nas, Maryi, która daje nadzieję i rozwiązuje wszelkie problemy człowieka, zarówno te duchowe, jak i materialne.

Cierpiący w czyśćcu potrzebują naszej pomocy, ponieważ sami już nie mogą naprawić zła, które popełnili w czasie ziemskiego życia. Dopóki żyjemy na ziemi, możemy wspomagać ich modlitwą. Książeczka zawiera modlitwy za dusze czyśćcowe, pomagające im jak najszybciej odbyć pokutę przewidzianą przez Boga i dostąpić Chwały Nieba.

Święty Juda Tadeusz żył w I wieku. Był jednym z dwunastu apostołów i krewnym Pana Jezusa (zob. Mk 6,3; Mt 12,46). Po wniebowstąpieniu Chrystusa wyruszył do Edessy, gdzie dzięki darom udzielonym przez Ducha Świętego leczył choroby. Jest skutecznym orędownikiem w sprawach wyjątkowo trudnych, beznadziejnych, wobec których człowiek pozostaje bezsilny.

Rozmyślania Anny Katarzyny Emmerich na tema drogi krzyżowej.

Święty Krzysztof (zm. ok. 250) był męczennikiem pochodzącym z Azji Mniejszej. Ubiczowano go, wrzucono do ognia, a na koniec przeszyto strzałami i ścięto. Według legendy odznaczał się niezwykłą siłą. Za to, że pierwotnie służył szatanowi, wyznaczono mu pokutę przenoszenia na barkach wędrowców pielgrzymujących ze Wschodu do Ziemi Świętej.

Święty Antoni (1195-1231) za życia szczególną popularność zyskał w Padwie, gdzie poprzez kazania znacząco wpływał na ludzkie życie. Obecnie wstawia się za narzeczonych i małżeństwa, wspiera kobiety rodzące i w połogu. Jest patronem dzieci, górników, podróżnych i ubogich. Niesie pomoc osobom, które poszukują zaginionych bliskich i zgubionych przedmiotów.

Bez analizy dokumentów papieskich nie można zrozumieć bardzo poważnej sytuacji w jakiej obecnie znajduje się Kościół i tzw. współczesne cywilizowane społeczeństwa, korzystające przez wieki z chrześcijańskiej cywilizacji, jej zasad i moralności. Leon XIII bardzo trafnie powiada: celem wolnomularzy jest zniszczenie wszystkich chrześcijańskich instytucji, położenie kresu temu, co zostało stworzone i ustanowione przez Kościół w przeciągu wieków, doszczętne unicestwienie tego porządku. Moralność, zasady, dogmaty Kościoła: masoni wszystko chcą zniszczyć!

W encyklice Ojciec Święty unika wszelkiej „politycznej mądrości”, opierając się jedynie na etyce Chrystusowej. Uważając wolność za jeden z najwspanialszych darów, jakie ludzkość otrzymała od Stwórcy, poucza zarazem, że w żadnej dziedzinie życia społecznego nie ma absolutnej wolności, oprócz jednej — czynienia dobrze, czyli zasługiwania się dobru publicznemu. Wolność zatem — naucza papież Leon XIII — zawsze i wszędzie powinna dążyć do wyżyn obywatelskich, do poświęcenia pracy swego życia i własnych interesów na rzecz chwały Bożej i dobra bliźnich.

Publikacja dotyczy oświadczenia Kongregacji Doktryny Wiary z 1981 r.

Jest to wyśmienity i pełny komentarz autorstwa o. J. Warszawskiego, jezuity, oddanego syna Kościoła Świętego, sprawdzonego polskiego patrioty, niezłomnego głosiciela Prawdy Chrystusowej. Komentarz składa się z dwóch części. Pierwsza jest tłem historycznym dokumentu, przypomina stanowisko i oświadczenia Kościoła względem masonerii, które wyraźnie mówią o niemożliwości “zbratania się z braćmi odłączonymi”. W części drugiej autor przybliżając postulaty i dokumenty masońskie, zestawia je z nauką Kościoła, wykazując fakt przez wielu nie przyjmowany do wiadomości, iż masoneria to nie tylko organizacja charytatywna, lecz odrębna “religia”, w której tle jako “bóg” pojawia się Lucyfer i wiara w niego.

Piotr Skarga nie lubił zwierzeń. Nie pisał memoriałów, nie udzielał wywiadów, osobowość swoją odsuwał na daleki plan jako rzecz niegodną uwagi i zbędną. Nie przywiązywał do swojego ja większej uwagi i wagi niż do zrudziałej, zniszczonej sutanny służącej mu za odzienie. W całej olbrzymiej spuściźnie literackiej Skargi znajdziemy najwyżej kilkanaście zdań odnoszących się do niego samego. 

Niniejsza encyklika Piusa XII traktuje o fałszywych poglądach zagrażających samym podstawom nauki katolickiej. Zwana była często dogmatyczną. Zaleca zapoznanie właściwej roli Nauczycielskiego Urzędu Kościoła poprzez m.in. uznanie powagi doktrynalnej encyklik papieskich, właściwy sposób badania źródeł oraz poszanowanie filozofii scholastycznej św. Tomasza z Akwinu.