Abp Marcel Lefebvre

Trzecie wydanie książki w nowym przekładzie to obowiązkowa lektura każdego katolika. Arcybiskup omawia filozoficzne i historyczne przyczyny kryzysu, których efektem był Sobór Watykański II, nazwany tutaj rewolucją francuską w Kościele. Autor rozprawia na temat źródeł i zasad liberalizmu przyczyniającego się do zdetronizowania Jezusa Chrystusa, krytycznie analizuje liberalny katolicyzm oraz liberalną konspirację szatana przeciwko Kościołowi i papiestwu, a także opisuje rewolucję w tiarze i kapie, jaka się dokonała podczas i po soborze — tryumfie katolickiego liberalizmu.

Książka stanowi zbiór dokumentacji związanej z istnieniem Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X, obejmującej lata 1971–1990. Dokumenty — przemówienia, wywiady, listy, interwencje itp. — zostały podzielone na osiem części: I. Powstanie Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X; II. Decyzja o likwidacji Bractwa, III. Suspensa a divinis; IV. Końcowe lata pontyfikatu Pawła VI; V. Początkowe lata pontyfikatu Jana Pawła II; VI. Współdziałanie z biskupem de Castro Mayerem; VII. Konsekracje biskupie; VIII. Po konsekracjach biskupich.

Dzięki tej książce czytelnik lepiej pozna i bardziej pokocha kapłaństwo, które odgrywa tak wielką rolę w życiu Kościoła, w życiu wszystkich wiernych.

W czasie, gdy ludzie zatykali sobie uszy na prawdę, by zwrócić się w stronę kłamstwa, abp Lefebvre z niestrudzoną cierpliwością i troską głosił słowo Boże, odpierał zarzuty oraz napominał. Jego kazania, Jego odczyty religijne przeznaczone dla księży i seminarzystów, Jego publiczne wykłady głoszone chrześcijańskiemu ludowi pozwalają nam Go poznać jako doktora wiary, jako prawdziwego teologa, który z najwznioślejszych zasad umiał wyciągnąć praktyczne wnioski dla naszych czasów oraz dawał stosowne i żywotne wskazówki dla życia nadprzyrodzonego.

Podczas wizyty abp. Marcela Lefebvre'a w opactwie Saint Michel (Domu Generalnym Sióstr Bractwa Św. Piusa X we Francji), dokąd często lubił przyjeżdżać na kilkudniowy odpoczynek, siostry wykorzystały sposobność, by poprosić go o wygłoszenie kilku wykładów. Jak dobry ojciec, wyczuwający ukryte pragnienia swych dzieci, Arcybiskup opowiedział im podczas kilku konferencji krótką historię swojego życia.

Rozległe doświadczenie arcybiskupa czyni jego analizę autorytatywną. Jego tekst posiada również cechę, która może być – zwłaszcza dla osób, które tylko słyszały o arcybiskupie – nieoczekiwana: jest wybitnie umiarkowany. Jeżeli autor jest „buntownikiem” (jak się nam nie przestaje mówić!), to nadzwyczaj spokojnym i uprzejmym.

Zebraliśmy w tym tomie liczne fragmenty mów oraz pism arcybiskupa Lefebvre, które po połączeniu i pogrupowaniu, tworzą bardzo bogaty komentarz do liturgii Mszy św., jej istoty, struktury, poszczególnych tekstów liturgicznych, gestów kapłana czy też przedmiotów kultu. Ich lektura pozwoliła na nowo odkryć ów skarbiec którym jest święta ofiara Mszy, skarbiec dla wielu ukryty.

Ostatnia książka Arcybiskupa mówi o świętości w sposób prosty, lecz bardzo głęboki. Autor opiera się na pismach św. Tomasza z Akwinu, zwłaszcza na Sumie teologicznej, bowiem „dusze odnaleźć mogą u św. Tomasza nie tylko światło wiary, ale również źródło świętości”. Praca, przeznaczona pierwotnie dla kapłanów i seminarzystów, cieszy się dużym powodzeniem także wśród świeckich. Przyjmijmy zatem to mądre i rzeczowe zaproszenie do „całkowitego ofiarowania się Bogu przez Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego, a więc do przygotowania do błogosławionego życia w łonie Trójcy Przenajświętszej”.

Książka, którą czytelnik otrzymuje do rąk jest, w pewnym sensie, kompendium życia wewnętrznego. Składa się ona z wypowiedzi abpa Lefebvre'a: kazań, konferencji duchowych, nauk rekolekcyjnych, ułożonych tak, że tekst czyta się w sposób ciągły. Znajdujemy w niej niemal wszystko, co powiedział i napisał o życiu duchowym.