Audiobooki

Jedna z najbardziej cenionych powieści XX wieku to nie tylko szkic miasta w czasie wielkiego zagrożenia, to przede wszystkim studium postaci stojących w obliczu Zła. Dżuma, która niezauważalnie wkrada się w bramy Oranu zmienia dotychczasowy porządek rzeczy. Strach, cierpienie, odizolowanie, nieustanna walka z chorobą ukazuje bohaterstwo i determinację niektórych, ale i nikczemność, przebiegłość innych. Paraboliczna kronika odarta ze zbędnego patosu, będąca manifestem humanizmu, to ponadczasowa historia ludzkiej solidarności i moralności. Czyta Adam Ferency.

„Niesamowite. Słuchając tej interpretacji, człowiek ma nieodparte wrażenie, iż Sienkiewicz napisał tę powieść po to, by mogła być przeczytana przez Pana Globisza…"

Na lotnisku w stolicy Kataru oczekiwali go już bracia. Widząc pistolet za pasem starszego brata, Tass jeszcze wyraźniej uświadomił sobie powagę sytuacji: „Nagle do mnie dotarło, że obecność trzech mężczyzn oznaczała, że teraz, tutaj zostanie dokonane zabójstwo honorowe. Mieli być świadkami, zgodnie z wymaganiami muzułmańskiego prawa szaria.

Dzięki tej interpretacji na nowo odkrywam język bohaterów "Potopu" i z dziką satysfakcją cytuję go we współczesnej codzienności. Doskonała dykcja aktora powoduje, że i w codziennych rozmowach mam wyjątkową ochotę nie śpieszyć się, nie mówić skrótami, rezygnować z "medialnego" kodu, który bynajmniej nie ma nic wspólnego z pielęgnowaniem polszczyzny, z kulturą języka. Jestem przekonana, że ta interpretacja powieści uczyni wiele dobrego dla zachwaszczonego polskiego języka. Być może uświadomi także młodym, którzy zechcą w ten sposób przeczytać "Potop", że warto wrócić do źródeł języka, dbać o jego czystość.

Niezwykle popularna książka, klasyka literatury węgierskiej, tym razem w interpretacji Waldemara Barwińskiego. Przedstawia dzieje gromadki chłopców – uczniów budapesztańskiego gimnazjum – którzy gorąco pokochali swój plac zabaw i bronili go przed napaścią rówieśników z innej szkoły. Autor szczególnie podkreśla takie walory, jak honor, odwaga i poczucie obowiązku.

Klasyka polskiej powieści historycznej w doskonałej interpretacji Wiktora Zborowskiego.
Wydanie zawiera pełen tekst książki.

Pettson i Findus to całkiem nietypowa para przyjaciół. Pettson jest spokojnym i zrównoważonym staruszkiem, Findus to jego kot, ale niezwykły - bo gadający, a w dodatku bardzo ciekawski! I choć mają całkiem różne cechy charakteru, nie potrafią jednak żyć bez siebie. Mieszkają razem na wsi, w małym gospodarstwie, gdzie zabawnych przygód zawsze trafia im się co niemiara! Poznajcie je, słuchając czterech historii w interpretacji niezrównanego Jerzego Stuhra.

Druga płyta z przygodami staruszka Pettsona i kota Findusa w znakomitej interpretacji Jerzego Stuhra. W zagrodzie Pettsona pojawia się kogut – ku wielkiemu niezadowoleniu kota. Latem Pettson i Findus wybierają się na biwak, zimą obchodzą Boże Narodzenie… Staruszkowi i jego kotu zawsze przytrafia się coś ciekawego. [ Wiek 3+ ]

"Naśladowanie Chrystusa" jest po Piśmie Świętym chyba najbardziej rozpowszechnioną książką chrześcijańską.
Mimo, że powstała kilkaset lat temu, nadal pozostaje skarbnicą myśli, rad duchowych i zasad moralnych aktualnych dla dzisiejszego odbiorcy.

Człowiek nie pochodzi od małpy! Uff, można odetchnąć z ulgą... Może jednak stać się podobny do zwierzęcia, kiedy odwróci się od Boga, który z miłości dał mu życie, i porzuci drogę, którą Stwórca mu wyznaczył. Ten bezcenny dar zobowiązuje do szanowania Bożych praw. Bez nich człowiek powoli dziczeje i przestaje być kimś jedynym i wyjątkowym.

Orwell pisał: „Folwark Zwierzęcy miał być przede wszystkim satyrą na rewolucję rosyjską. Jednak, jak podkreślam, przesłanie utworu jest szersze: chciałem wyrazić w nim myśl, iż ów szczególny rodzaj rewolucji (gwałtowna rewolucja oparta na konspiracji , z motorem napędowym w postaci nieświadomie żądnych władzy osób ) może doprowadzić jedynie do zmiany władców.

Czyta: Tadeusz Sznuk

Chrześcijanie wierzą w jednego Boga w trzech osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Taka wiara nie jest owocem późnej refleksji filozoficznej i teologicznej, ona wprost wyrasta z doświadczenia apostołów, którzy "widzieli, słyszeli i dotykali" w Jezusie boskiego życia (por. 1 J 1, 1-4).