Biografie, wspomnienia

W młodości Soso Dżugaszwili był zwykłym, niczym specjalnie nie wyróżniającym się młodym człowiekiem. W wieku szesnastu lat pisał romantyczne wiersze, z których sześć po raz pierwszy zostało udostępnionych polskim Czytelnikom. Kim był Józef Stalin, człowiek, który prawie trzydzieści lat rządził w Związku Sowieckim, budował zbrodniczy system komunistczny i miał decydujący wpływ na losy świata w XX wieku.

Z pozoru jest to osoba pełna wewnętrznych sprzeczności. Młody narodowiec, którego najlepszym przyjacielem w okresie gimnazjum był komunista. Dorosły ''faszysta'', któremu najwięcej przyjemności sprawiają konwersacje z socjalistami. Ideolog nawołujący do czynu i akcji bezpośredniej, do fizycznej konfrontacji, który nigdy sam nie bierze udziału w żadnej ulicznej walce. Wreszcie, zajadły ''antysemita'', który ginie w obozie w Oświęcimiu za pomoc... Żydom.

Nostalgiczne wspomnienia o Kresach Wschodnich, gdzie Autor się urodził i mieszkał w okresie międzywojennym i podczas II wojny światowej. Wspomina szczęśliwe dzieciństwo, okrucieństwo okupacji sowieckiej i niemieckiej, zbrodnie band białoruskich i UPA na Polakach i Żydach, oraz bardzo bolesne wypędzenie z Ojcowizny.

Osobiste wspomnienia autora - żołnierza AK z pobytu na "nieludzkiej ziemi". To jedno z najciekawszych spośród całej plejady podobnych wspomnień, które ukazały się na rynku księgarskim. Autor opisał nie tylko swój los, ale i innych żołnierzy AK ze wschodnich kresów RP.

Nieduże objętościowo, ale przedstawione w bardzo skondensowanej formie osobiste przeżycia i wspomnienia autora uzupełniają ciągle istniejącą źródłową lukę o okresie reżimu stalinowskiego. Publikacja zawiera wspomnienia autora z pobytu w więzieniu na Mokotowie i we Wronkach. W obecnej sytuacji w kraju, gdy nie w pełni zostały przezwyciężone relikty komunizmu, uświadomienie i przypomnienie społeczeństwu polskiemu, a zwłaszcza młodemu pokoleniu tamtych tragicznych dla narodu polskiego czasów terroru i zbrodni komunistycznych jest konieczne. Taką potrzebę przypomnienia i utrwalenia w pamięci następnych pokoleń, potwierdza choćby ten smutny fakt, że praktycznie żaden zbrodniarz i oprawca okresu stalinowskiego w Polsce nie poniósł zasłużonej kary. Zbrodniarze i oprawcy niejednokrotnie pobierają wysokie emerytury i renty, żyją w dostatku, otoczeni szacunkiem i uznaniem najbliższego otoczenia, podczas gdy ofiary oprawców lub ich rodziny żyją w ubóstwie i bez satysfakcji, że zbrodniarze zostali sprawiedliwie ukarani.

Opowieść o walkach polskiej kawalerii we wrześniu roku 1939 na Podlasiu i na Lubelszczyźnie. Bohaterami tej książki są oficerowie i żołnierze trzeciego szwadronu nie nazwanego pułku. Inspiracją do napisania tej opowieści stały się dzieje 1. Pułku Ułanów Krechowieckich im. pułkownika Bolesława Mościckiego, stacjonującego przed wojną w Augustowie.

Bohaterom znakomitej książki Joanny Wieliczki Szarkowej jest Zygmunt Szendzielarz ps. „Łupaszka” major kawalerii Wojska Polskiego i Armii Krajowej. Dowódca 5. Wileńskiej Brygady AK. Był kresowym ułanem. Służbę żołnierską uważał za najpiękniejszą w życiu. Chciał widzieć Polskę wolną i czystą jak łza. Po wkroczeniu Armii Czerwonej podjął walkę z sowieckim okupantem stając się jednym z najsłynniejszych dowódców polskiego podziemia antykomunistycznego. Nigdy nie przegrał żadnej bitwy! Po aresztowaniu umieszczono go w ubeckiej katowni na ul. Koszykowej w Warszawie. Wywołany na wykonanie wyroku, „poszedł sprężystym krokiem starego kawalerzysty z podniesioną głową” i pożegnaniem: „Z Bogiem, panowie". Pośmiertnie awansowany na stopień podpułkownika.

Fascynująca opowieść o rotmistrzu Witoldzie Pileckim, kresowym zagończyku walczącym z bolszewikami o polskie Wilno i Warszawę w 1920 roku, który według brytyjskiego historyka Michaela Foota był jednym z sześciu najodważniejszych żołnierzy drugiej wojny światowej!

Pewnego sierpniowego dnia 1951 roku Antonio Ruffini, rzymianin, mąż i ojciec, 44-letni kierowca i handlowiec przeżył coś, co na zawsze zmieniło jego życie. Tuż przy via Appia, po wcześniejszym spotkaniu z Maryją, otrzymał stygmaty na dłoniach. Po pewnym czasie znamiona męki Chrystusa pojawiły się na jego stopach, boku i głowie. Stygmaty były wielokrotnie badane przez lekarzy z włoskich klinik. Nikt nie potrafił wytłumaczyć ich pochodzenia ani faktu, że nie znikają, nie zabliźniają się, w rany nie wdaje się zakażenie, a krew płynie z nich w określonych okresach roku.

Książka opowiada o życiu w GUŁ-agach, o pracy Autora w kopalniach i w syberyjskiej tajdze. Znajdujemy tu opisy codziennej, ciężkiej pracy, sposobu traktowania więźniów, warunków żywieniowych, mieszkaniowych i sanitarnych, wspomnienia czasu wypoczynku, spotkań ze współwięźniami, chwil tęsknoty...

Celem tego (…) opracowania jest ukazanie duchowości bł. Stefana, dlatego oparte jest ono (…) głównie na Pamiętniku iListach obozowych. (…) Wybrane teksty odsłaniają młodzieńcze ideały alumna, kapłana i męczennika. Bije z nich jego mądrość, piękno i żarliwość.  Rzeczywiście bł. Stefan Wincenty Frelichowski „wcześnie osiągnąwszy doskonałość, przeżył czasów wiele” (Mdr 4, 13)