Biografie, wspomnienia

Reportaże o ludziach "starszej epoki", pełnych urazów, kompleksów, niespełnionych marzeń i nadziei, czasem śmiesznych przez łzy, często mających trudności w psychicznych kontaktach międzyludzkich, w nawiązaniu bliskości intelektualnej i uczuciowej nawet z najbliższymi sobie formalnie ludźmi, lecz mimo to wzbudzających sympatię czytelnika.

Autor w tych reportażach nie zawsze opowiada o sobie. Niekiedy w realiach opowieści jako bohater uczestniczy tylko częściowo. Ale nigdy nie brak w nich słów intymnych, ukrytych w zakamarkach serca i duszy. Taki też nastrój z pewnością udzieli się i czytelnikowi. A opowiada autor o tak różnych ludziach, o tak różnych wydarzeniach, o tak różnej obyczajowości i kulturze, że bez przeczytania książki trudno sobie wyobrazić skalę poruszanych tu wątków.

Emerytowany biskup Marian Buczek dołożył swoją cegiełkę do dzieła ewangelizacji Zaporoża, a misja cywilizacyjna Kościoła, w kontekście trwającej tam wojny, nabiera specjalnego wydźwięku...

Żółkiewski! Gdy w Moskwie słyszeli to nazwisko, to blady strach padał na jej mieszkańców.
W świeżej pamięci mieli bowiem geniusz wojskowy i furię bitewną dzielnego wodza Rzeczypospolitej, który rozgromił Rosjan wielokrotnie, a pod Kłuszynem wprost zdemolował ich oraz wspomagających Moskali Szwedów. Stanisław Żółkiewski – to nazwisko bohaterskiego Lechity odtąd miało stać się aż po dziś dzień synonimem męstwa i mądrości oraz zdolności do ostatecznego poświęcenia w walce za wiarę i Ojczyznę.

Książka utrzymana jest w konwencji ciekawej rozmowy, ma charakter wspomnieniowy. To subtelny obraz jakże interesującej sylwetki prof. Wojciecha Roszkowskiego. Poznajemy jego imponującą naukowo-pisarską karierę i ciekawe koleje życia. Autor do celebrytów nie należy, obca jest mu autoreklama, toteż próżno by szukać o nim plotkarskich ciekawostek w mediach. Tu też nie skupia się na błahostkach.

Zbiór opowiadań, w których świat literacki miesza się w zaskakujący sposób ze światem realnym. Autor opisuje swoje rozmowy z nietuzinkowymi osobami, wśród których są pisarze i artyści, jak np. Kazimiera Iłłakowiczówna, Wisława Szymborska, Jerzy Andrzejewski, Józef Czapski, Jerzy Krzysztoń czy Andrzej Wajda. Ujawnia też kulisy spotkań z tak ważnymi postaciami polskiej historii, jak gen. Władysław Anders, Halina Zakrzewska, ps. „Beda” czy Stanisław Sosabowski, ps. „Stasinek”. 

To jest opowieść o Tomaszu Zanie urodzonym na Wileńszczyźnie w 1902 r. – ostatnim z rodu – którego życiorys wpisał się w wielką historię Polski XX w., a jednocześnie zamknął się w historii ostatniego pokolenia Polaków, żyjącego na Kresach. To także opowieść o ziemiańskich rodach kresowych Zanów, Dowgiałłów czy Broel-Platerów, którzy przetrwali w pamięci bohatera opowieści.

Wywiad-rzeka z prof. Bogusławem Wolniewiczem to ciekawa rozmowa o Polsce, filo i antysemityzmie, zmieniającym się świecie, w końcu o rządach PO, wreszcie o współczesnej filozofii.

Zbigniew Lohmann (1900-1978), prawnuk pochodzącego z Kurlandii Romana Lohmanna (1785-1838), który zapoczątkował polską linię Lohmannów. Autor pamiętnika, ziemianin, ostatni właściciel Podlesia. Ukończył Akademię Rolniczą w Bydgoszczy uzyskując tytuł inżyniera. Brał udział w wojnie 1920 roku, w której odniósł rany kulą dum, a jej odłamek miał w płucach przez resztę życia. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej. Po wojnie szykanowany przez komunistyczną władzę, zmuszany do zmiany miejsc pracy i zamieszkania ponad 20 razy. Za posiadanie pamiętnika Andersa Bez ostatniego rozdziału miał liczne rozprawy sądowe i trafił na parę miesięcy do więzienia. Pamiętnik zaczął pisać około 1960 roku dla przyszłych pokoleń.

Książka zawiera reportaże z rejsów wzbogacone kolorowymi fotografiami, które poprowadzą czytelnika w daleki rejs. Autor odbył osiem dalekomorskich rejsów, w tym dwa dookoła świata. Wszystko to, co zobaczył i przeżył opisał w tej książce, którą uważa za najważniejszą w dotychczasowym dorobku.

I co dalej? jest czwartą częścią wspomnień Zbigniewa Siemaszki, po Zapleczu i młodości; (XV wiek – 17 września 1939); okresie Pod sowiecką władzą; (1939–1942); Latach zanikającej nadziei; (1942–1945). Ten czwarty tom obejmuje okres od zakończenia wojny w 1945 do demobilizacji Autora w 1948.

Niniejszą pozycją pragnę zapoczątkować cykl opowieści o polskich pilotach i konstruktorach lotniczych, rozsianych po całym świecie, w większości już nieżyjących, zapomnianych lub zamilczanych. Seria, objęta patronatem medialnym Radia WNET i Gazety Internetowej KWORUM, będzie nosiła tytuł „Polskie Skrzydła”, a w każdej książce znajdzie się profesjonalnie wyprodukowany przez Studio Filmowe „Kronika” film dokumentalny zawierający unikalne, najczęściej archiwalne już zdjęcia świadczące, wbrew kłamstwom zaprzańców i wrogów naszego Narodu, o chwale i wielkości polskiego lotnictwa. Tak nam dopomóż Bóg!