Historia

Książka jest pierwszym i jak dotąd najpełniejszym opracowaniem humanitarnej działalności polskich zakonnic podczas hitlerowskiej okupacji. Spontanicznie dawały schronienie żydowskim dzieciom w klasztorach, a także prowadzonych przez siebie szkołach i ochronkach.

Jest to esencja doktoratu Ewy Kurek, która w swej pracy badawczej zajmuje się historią drugiej wojny światowej, w tym w znacznej części problematyką stosunków polsko-żydowskich. Pozycja opatrzona jest wstępem, który do jej amerykańskiego wydania napisał prof. Jan Karski.

Rok kościelny jest wspaniałą rysunkową opowieścią o roku kościelnym, czyli o rytmie, w jakim od wieków żyje Kościół. Podobnie jak w przyrodzie po zimie zawsze następuje wiosna, a po niej przychodzą lato i jesień, tak i w roku kościelnym po Adwencie zawsze wypadają święta Bożego Narodzenia, a po Wielkim Poście – Wielkanoc. W przyrodzie cyklicznie zmieniają się pory roku, w Kościele – okresy liturgiczne. Rok kościelny, niezmienny w swoim rytmie, ze swoimi uroczystościami ku czci Pana Jezusa, Jego Najświętszej Matki oraz świętych, z okresami umartwienia i okresami radości, to nadnaturalny odpowiednik roku naturalnego. Jego znajomość pomoże Ci w wypełnieniu zadania, które Bóg postawił przed wszystkimi ludźmi na ziemi: w dążeniu do świętości. Pomogą Ci w tym także święci – a wielu z nich przedstawia ta książeczka – jeśli tylko ich o to poprosisz, ponieważ święci bardzo lubią pomagać tym, którzy pragną ich naśladować.

Dom Forgeot opowiada o swojej drodze powołania i o drodze Kościoła ostatnich dziesięcioleci. O codziennym życiu benedyktynów, ale i o swoich spotkaniach z Janem Pawłem II, Matką Teresą z Kalkuty, Benedyktem XVI i wieloma innymi postaciami.

Dom Antoine Forgeot to urodzony w 1933 roku benedyktyn, mnich klasztoru Matki Bożej w Fontgombault (Francja) i jego opat przez z górą jedną trzecią burzliwego stulecia (1977-2011). W ciągu jego przełożeństwa Opactwo zachowało i rozwinęło renomę jednego z najsolidniejszych ośrodków życia duchowego, znanego zarówno z wiernego przestrzegania Reguły i posłuszeństwa Stolicy Apostolskiej, jak i z odważnego sięgania do łacińskiej tradycji liturgicznej. Wychowawca pokoleń mnichów.

Rzecz o kulisach wojny polsko-bolszewickiej oraz o jej kulminacyjnym wydarzeniu: Bitwie Warszawskiej, która w 1920 r. zadecydowała o losach Polski i świata. Jest to jednak książka wyjątkowa. Autor koncentruje się nie tyle na działaniach zbrojnych, strategii wojskowej, rozkazach dowódców i bohaterskich czynach żołnierzy, ile raczej na duchowym aspekcie tej wojny, który okazał się decydujący. Mówi o cudownej interwencji Matki Bożej, która objawiła się czerwonoarmistom powstrzymując ich krwawą ofensywę. Opowiada też o nadzwyczajnej przemianie Polaków, którzy w godzinie próby podnieśli się ze stanu duchowego zagubienia, dezorientacji a nawet dekadencji, by z żywą wiarą stanąć w obronie Ojczyzny stojącej w obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa.

Żydzi przestali być dla Boga narodem wybranym w momencie, w którym nie uznali Pana Jezusa za Zbawiciela. Od tej chwili to katolicy stanowią umiłowaną przez Boga społeczność. Skoro zatem naród żydowski wypadł z powołania prowadzącego go do Stwórcy, należy sądzić, że jego symbolem stał się w efekcie szatan. W obecnym stanie judaizmu zbawczy prymat staje się niestety – wraz z odrzuceniem Chrystusa – prymatem potępienia. Jeśli nawrócenie zostanie przez Żydów ostatecznie odrzucone, wówczas nieodwołalność zbawczego powołania przekształci się w nieodwołalność potępienia.

Czy papież Jan Paweł I został zamordowany? Jeśli tak, to przez kogo i w jakim celu? Czy sabotowano liturgię katolicką, by pozbawić ją prawdy, mocy i piękna? Jeśli tak, to kto do tego doprowadził i w jakim celu? Czy sformowano międzynarodowy spisek mający na celu zniszczenie stabilności finansowej Watykanu? Jeśli tak, to kto za tym stał i w jakim celu to zrobił?

Nacjonalizm ukraiński stworzył osobliwą religię, pseudo-chrześcijaństwo, przewrotną mistyfikację chrześcijaństwa, swoistą szatańską jego wersję, w której naród jest ważniejszy od Boga. I dał temu narodowi prawo zdobywać sobie miejsce pod słońcem wszelkimi środkami, za każdą cenę, nawet w razie potrzeby eliminując inne nacje. Przedstawione w tej książce słowa błogosławionego ukraińskiego biskupa ze Stanisławowa, męczennika z czasów stalinowskiego terroru, są przestrogą dla nas wszystkich. 

Przedwojenny pedagog i wychowawca młodzieży, autor licznych podręczników, w tej książce zaprasza czytelników w podróż po świecie Nowego Testamentu. Podróż do starych czasów, o których przedwojenna młodzież wiedziała niewiele, a współczesna i to nie tylko młodzież, ale i zapewne zdecydowana większość dorosłych, wie jeszcze mniej. Jest więc ta niewielka książka znakomitą okazją do nadrobienia zaległości. Ksiądz Archutowski występuje tu w roli przewodnika a opowieść o życiu Pana Jezusa i apostołów, z licznymi cytatami z Pisma Świętego, potrafił nie tylko wpleść w szerszy kontekst historyczno-kulturowo-religijny, ale również przedstawiając po wielokroć nietuzinkową interpretację cudów Pana Jezusa lub licznych przypowieści. Dla większości czytelników, poza walorami duchowymi, będzie to pasjonująca opowieść.

Tak jak Dzieje Polski opowiedziane dla młodzieży F. Konecznego powinny być lekturą historyczną każdego nastolatka, tak Historia Kościoła... napisana piórem bł. ks. Archutowskiego, powinna być lekturą obowiązkową każdego młodego człowieka. Żeby poznał historię swojego Kościoła bez przekłamań i przeinaczeń. Żeby poznał powody do dumy ze swej religii, a nie – jak dziś często jest uczony – do wstydu.  

Przesłanie z Gietrzwałdu to nigdy wcześniej niepublikowany tekst o. Honorata Koźmińskiego, duchowy komentarz do jednego z siedmiu najważniejszych, uznanych przez Kościół objawień maryjnych.  

Ojciec Honorat – pomimo permanentnej inwigilacji i internowania w klasztorze – zamierzał szeroko rozpowszechnić wśród rodaków gietrzwałdzkie orędzie Matki Bożej. Błogosławiony uznał objawienia za szczególny znak Boży dla całego narodu polskiego i wyznaczenie misji dziejowej dla Polaków.

O średniowiecznych krucjatach napisano wiele książek, w których aż roi się od jawnych i celowych kłamstw, mniej lub bardziej świadomych przeinaczeń oraz uprzedzeń, kompletnie nie oddających ducha idei krucjatowej. Wielotomowe publikacje specjalistów okazują się niewystarczająco pojemne, by obejmować rzeczywistość w sposób całościowy, przez co zostawiają miejsce ideologicznie zaangażowanym twórcom kultury na zapełnienia luk własnymi wyobrażeniami.

Książka, którą oddajemy do rąk czytelników, ma przyczynić się do odrzucenia usankcjonowanych polityczną poprawnością krucjatowych paradygmatów. Stanowi ona swoisty zbiór wątpliwości, z jakimi autor mierzył się niemalże od początku zainteresowania problematyką wypraw krzyżowych. Czy krucjaty rzeczywiście zaczęły się od wyprawy na Jerozolimę? Czy krzyżowcy faktycznie dokonali niesławnej rzezi? Czy Saladyn okazał miłosierdzie pokonanym łacinnikom?

O średniowiecznych krucjatach napisano wiele książek, w których aż roi się od jawnych i celowych kłamstw, mniej lub bardziej świadomych przeinaczeń oraz uprzedzeń, kompletnie nie oddających ducha idei krucjatowej. Wielotomowe publikacje specjalistów okazują się niewystarczająco pojemne, by obejmować rzeczywistość w sposób całościowy, przez co zostawiają miejsce ideologicznie zaangażowanym twórcom kultury na zapełnienia luk własnymi wyobrażeniami.

Książka, którą oddajemy do rąk czytelników, ma przyczynić się do odrzucenia usankcjonowanych polityczną poprawnością krucjatowych paradygmatów. Stanowi ona swoisty zbiór wątpliwości, z jakimi autor mierzył się niemalże od początku zainteresowania problematyką wypraw krzyżowych. Czy krucjaty rzeczywiście zaczęły się od wyprawy na Jerozolimę? Czy krzyżowcy faktycznie dokonali niesławnej rzezi? Czy Saladyn okazał miłosierdzie pokonanym łacinnikom?