Kultura i Społeczeństwo

Projektowanie czy planowanie konfrontuje nas z pytaniem o przyszłość, o konfiguracje, które będą podtrzymywać, przemieniać lub „grzebać” nasze obecne wyobrażenia o życiu społecznym. Dominujące formy myślenia i organizacji przyszłości powstałe podczas transformacji ustrojowej Polski po roku 1989 są skorupą, która ma reprezentować to, co trwałe i pewne. W istocie jest popękana i krucha, coraz słabiej pozwala zrozumieć sposób, w jaki współczesne społeczeństwo polskie konstruuje swój czas. 

Wybierając filmy do recenzji w „Najwyższym Czasie!” pod hasłem „100 filmów konserwatywnych” kierowałem się zawsze artystyczną i ideową rangą danego filmu, jego tematem oraz szansą dotarcia danego utworu do szerszej publiczności. Zależało mi zawsze aby naświetlić aktualny społeczny i kulturowy kontekst danego obrazu.

Jest to historia naszej cywilizacji, cywilizacji zachodniej opowiedziana od XV wieku po współczesność. Od XV wieku, bo wtedy Zachód „nabiera rozpędu”, wychodzi na zewnątrz (wyprawy odkrywców), stawia na naukę, wykorzystuje na masową skalę druk, dokonuje rewolucji: przemysłowych, społecznych i religijnych.

Fascynująca historia katastrof i ich konsekwencji autorstwa najwybitniejszego brytyjskiego historyka swojego pokolenia („The Times”).  Racjonalna, praktyczna i pięknie napisana.

Jak umierać? Jak reagować na swoje lęki? Za murami klasztorów ludzie Boga spędzają życie na przygotowywaniu wielkiego przejścia. Czy pomogą nam zrozumieć cierpienie, chorobę, trud i samotność ostatnich chwil?

Książeczka dla Bogaczów równie jak dla Ubogich użyteczna, zawierająca kilkaset sposobów wypróbowanych robienia z kartofel rożnych zup, jarzyn, potrawek, sałat, legumin, wypiekanek i innych przyrządzeń na stół; oraz użycie ich dla bydła, jako też do wyrobów piwa, wina, kawy, mydła, świec i innych potrzeb domowych.

To książka, w której autorzy, obok wnikliwej analizy chaosu we współczesnych mediach, nieporządku w życiu politycznym i naporu antykultury, wskazują drogi wyjścia z tej sytuacji, drogi poszukiwania prawdy i dobra.

Publikacja skierowana jest do wszystkich, którzy pragną budować ład nie tylko w życiu osobistym, ale także w sferze społecznej - w mediach, kulturze i polityce.

 Woke: nowe wcielenie marksizmu kulturowego to kompleksowa analiza ideologii Woke. Autor książki, czerpiąc z bogatej bazy źródeł, ukazuje korzenie tej ideologii, wskazując na jej intelektualne i kulturowe źródła. Publikacja odsłania mechanizmy finansowania ruchu Woke, dokładnie ukazuje, jak zaangażowanie potężnych amerykańskich funduszy wpływa na kształtowanie opinii publicznej oraz promowanie określonych narracji, zwłaszcza tych związanych ze środowiskiem LGBTQ+, Black Lives Matter czy transaktywistów.

Paweł Grabowski opowiada Agacie Puścikowskiej o swoim lekarskim powołaniu, walce o pacjentów oraz o momentach, które sprawiły, że zmienił swoje życie i przeniósł się z Warszawy na Podlasie. Założył tam pierwsze w Polsce wiejskie hospicjum domowe, a następnie hospicjum stacjonarne w maleńkiej Makówce.

Humanizm katolicki to określenie zarówno wielowiekowego procesu odrodzenia kultury pod wpływem wiary, jak i jego dwudziestowiecznej wersji łączącej dokonania literackie, filozoficzne, z dziedziny etyki, estetyki i myśli społecznej.

W treści książki te różne aspekty pojawiają się poprzez teksty skoncentrowane na centralnych ideach dzieł wybranych filozofów, pisarzy i teologów. Autor podejmuje z różnych perspektyw sprawę humanistycznego dziedzictwa kulturowego chrześcijaństwa - zarówno w płaszczyźnie zasad relacji wiary i kultury, jak i średniowiecznych oraz nowożytnych przykładów ich powiązań. Obrazu dopełniają refleksje dotyczące prób kultywowania humanizmu integralnego w wieku laicyzmu i totalitaryzmów.

Feminizm, mimo że wymierzony w mężczyzn, jak każda doktryna walki, nienawiści, egzystencjalnego sporu, który angażuje człowieka w pełni i do końca, i kładzie na szali jego życie niszczy też swych wyznawców. Tezy feminizmu złamały wiele kobiet, zniszczyły im życie. Cierpią. Niektóre otwarcie, inne już po przekroczeniu granicy cierpienia, ale wciąż niepogodzone ze swym losem, niezdolne, by znaleźć jego przyczynę w chorej doktrynie, wciąż drą mordy dawno już pozbawione nie tylko uroku, ale i uzębienia. Jak w starym dowcipie: nie mogą już pogryźć, ale chciałyby jeszcze poćmokać.