Kultura i Społeczeństwo

Ta niezwykłe cenna i ciekawa publikacja przybliża, czy jest i jakie zagrożenia niesie ze sobą gender − ideologia o obco brzmiącej nazwie.

„Jaka jest korzyść płynąca z jej przeczytania? – pyta autor polskiej przedmowy, ks. abp Henryk Hoser SAC, by za chwilę udzielić samemu odpowiedzi: – Daje ona opis zjawiska w klasycznym tryptyku: początki, rozwój i schyłek.

Książka wydana po raz pierwszy w roku 1970, stanowi wersję skróconą i zmienioną książki pt. Le Marxisme-léninisme opublikowanej przez Jeana Ousseta dziesięć lat wcześniej. Autor uwzględnił w niej najnowszy ówczesny przejaw Rewolucji, jakim były wydarzenia z roku 1968 po obydwu stronach żelaznej kurtyny. Bardzo subtelna i przenikliwa analiza marksizmu.

Podstawowe pytanie, jakie dziś kierujemy pod adresem techniki, to „jak” się nią posługiwać. Autorzy niniejszej pozycji stawiają inne, bardziej podstawowe pytanie, to pytanie o przyczynę: „dlaczego?” Nie chodzi im o to, jak działają urządzenia i jak się nimi posługiwać, jakie nowe wynalazki jeszcze nas czekają, ale dlaczego i kiedy w kulturze zachodniej pojawia się technika? Jaki jest jej cel? W jaki sposób wpływa na zmianę tożsamości cywilizacji zachodniej? Jakie niesie ze sobą zagrożenia? Czy można ocalić przed nią duchowy wymiar kultury, a tym samym osobowe życia człowieka?

Książka jest swoistym dowodem tego jak nierówno były traktowane podmioty ubiegające się o miejsce na pierwszym multipleksie cyfrowym. Jest też dowodem na to, że presja społeczna ma sens, bo wynik dwuletniej walki zakończył się pomyślnie. Ta książka mówi, dlaczego media są kluczem do zrozumienia istoty problemu.

Jak umierać? Jak reagować na swoje lęki? Za murami klasztorów ludzie Boga spędzają życie na przygotowywaniu wielkiego przejścia. Czy pomogą nam zrozumieć cierpienie, chorobę, trud i samotność ostatnich chwil?

"Obrazy, które gdzieś hen uciekły " to zbiór felietonów napisanych pierwotnie dla miesięcznika „Filantrop naszych czasów” zredagowanych teraz w formie interesującej książki. Jak się mają niewidomi wędrujący do pracy, gdy na dworze sążnista ulewa, wręcz oberwanie chmury, a pod stopami wielkie kałuże? A jak czują się, gdy panuje mróz, poślizgną się na lodzie i w wyniku upadku zgubią czapkę? Jak ją znaleźć?

Publikacja poświęcona prof. Tadeuszowi Klimskiemu (1948-2013), uczniowi prof. Mieczysława Gogacza, wieloletniemu wykładowcy (od 1970 r.) Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego (Akademii Teologii Katolickiej).

Zmarłego profesora wspominają: prof. Mieczysław Gogacz, prof. Artur Andrzejuk, a także uczniowie i przyjaciele śp. Tadeusza Klimskiego. Omawiają jego działalność dydaktyczną i administracyjną, myśl filozoficzną, psychologiczną i teologiczną swego ucznia i nauczyciela.

Historia kariery Andrzeja Rosiewicza świadczy o tym, że każdy artysta, który śmie krytykować władzę i naruszać poprawność polityczną, jest obecnie odsuwany od mediów głównego nurtu i przemilczany.

W dosyć sennej atmosferze siermiężności i przaśności na pół gomułkowskiej, na pół gierkowskiej, zdarzają się dramaty na miarę Szekspira: romanse, zabójstwa, zdrady. W społeczności, gdzie każdy wie wszystko o każdym, obserwujemy degrengoladę nawet całych rodzin, ale także niesamowity upór jednostek, by nie zaniżyć raz wyznaczonych standardów życia.

Książka przypomina obrzędy i zwyczaje, jakie w polskich katolickich domach od wieków były kultywowane, pokazuje ich współczesne i regionalne odmiany. Przedstawia polskie tradycje kolęd, szopek, jasełek i grup kolędniczych. Popularyzuje nowe zjawiska, które zyskują coraz więcej zwolenników, jak „domowe Betlejem", orszak Trzech Króli, kolędnicy misyjni.

W swej nowej książce Trójca romantyczna – fascynacje świętością Autor zebrał eseje literackie, w których śledzi wielorakie wątki religijne trzech wieszczów polskiej poezji romantycznej: Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego. 

Zbiór utworów satyrycznych Janusza Szpotańskiego z tytułową Banią w Paryżu na czele, wzbogacony o przekłady i zdjęcia wybranych rękopisów.

W Bani chciałem ogarnąć cały świat - to znaczy świat współczesny w świetle dominujących idei lewackich i towarzyszących im zjawisk i ruchów - no, ale tego nie udało mi się doprowadzić do końca. Popadłem w nie kończące się dygresje. Coś zasadniczo jednak chyba wyraziłem - Janusz Szpotański.