Powieść współczesna

Po opisaniu superpozytywnego wariantu naszych dziejów najnowszych w „Wallenrodzie” i „Mocarstwie” a także wersji negatywnej w „Jednej przegranej bitwie” Marcin Wolski powraca do historii alternatywnych.

„Ich trzecie oko” to opowieść o ludziach, którzy nie widzieli od urodzenia albo w wyniku pechowych zdarzeń stopniowo lub nagle tracili wzrok. Autor opowiada o ich losach na tle wydarzeń historycznych drugiej połowy XX wieku. Jak wtedy radzili sobie niepełnosprawni, niewidomi i słabowidzący? Szalała „komuna”, panoszyły się służby, na półkach sklepowych pustki, powszechny brak pieniędzy, a jednak trzeba było żyć i robić coś wartościowego. Mimo trudności Polacy poradzili sobie, przetrwali, a nawet osiągali sukcesy – również niewidomi!

Rzeka nadaje kształt wszystkiemu, co napotka na swej drodze...
Zawsze się porusza...
Rzeka to coś więcej niż miejsce. To sposób życia...
Przekonał się o tym Gabriel Clarke, główny bohater, którego całe życie nierozerwalnie związane było z rzeką. Ta sama rzeka była przyczyną dręczących go w nocy koszmarów po stracie ojca, przyniosła wyzwolenie od bólu oraz właśnie ona nadała jego życiu zupełnie nowy bieg.

Głównym wątkiem nowej powieści jest sekretna misja tajemniczego mnicha z Góry Karmel, wezwanego przez Papieża do zmierzenia się z potężnym politykiem, reprezentującym najmroczniejsze światowe potęgi materialne i duchowe.

Przez lata króciutkie a znakomite dzieło Bułhakowa odczytywano w kluczu groteski i gorzkiej satyry na rzeczywistość pierwszych pięciolatek władzy realnego komunizmu.
A przecież Fatalne jaja to również dramatyczne ostrzeżenie przed ludzką ingerencję w inżynierię przyrody i ciekawa wizja futurystyczna.

Opowieści z ostatnich lat to trylogia, na którą składają się trzy krótkie powieści: Służbowa baśń, Sprawa Matiuszyna i Karagandyjska tryzna. Akcja wszystkich toczy się w schyłkowym okresie sowieckiego imperium, w wojsku i łagrach Kazachstanu.

Legendę Malory’ego, skróconą, ale niezubożoną, słynny Peter Ackroyd, brytyjski pisarz i biograf, przekształca w dramatyczną współczesną opowieść. Powołuje do życia świat rycerstwa, odwagi, magii i chwały. Na nowo ze swadą opisuje dzisiejszym czytelnikom złoty wiek Camelotu, niebezpieczną wyprawę po Świętego Graala, miłość Ginewry i Lancelota, zdradę Mordreda. Jak to wcześniej zrobił z Opowieściami kanterberyjskimi Chaucera, znów odkrywa przed nowym pokoleniem czytelników jeden z kamieni węgielnych literatury anglojęzycznej.

Narkotyk gór jest pierwszą wydaną drukiem książką Rafała Malczewskiego. Opublikowano ją po raz pierwszy w 1928 roku. Zawiera siedem nowel o tematyce tatrzańskiej. Do opowiadań tych autor przeniósł niepowtarzalny klimat wypraw górskich i Zakopanego z tamtych lat. Każda nowela ma swoją odrębną atmosferę, tchnie autentyzmem.

Antologia zawiera wiersze, poematy, opowiadania, eseje, reportaże, fragmenty powieści i dramatów, napisane w latach 1943–1993 przez ponad 100 autorów w 7 językach, a opublikowane w 14 krajów, m.in.: w Anglii, Argentynie, Australii, na Białorusi, we Francji, w Izraelu, Rosji, Stanach Zjednoczonych, we Włoszech.

Klasyka amerykańskiej literatury z gatunku political fiction. Sensacyjna intryga, szybkie tempo i niespodziewane zwroty akcji wręcz nie pozwalają czytelnikowi złapać oddechu. Doskonały polityczny i duchowy thriller ukazujący fikcyjny, aczkolwiek - jak się po latach okazało - niedaleki od rzeczywistości scenariusz zakulisowych działań homoseksualnego lobby, dążącego do wprowadzenia katastrofalnych zmian w prawie, polityce, obyczajach i moralności, mających podporządkować jednostkę i naród destrukcyjnej ideologii. Fascynująca powieść nie tylko o mechanizmach władzy i potędze mediów, lecz przede wszystkim o wielkości i nędzy człowieka, o męstwie i tchórzostwie, o nadziei i rozpaczy, o miłości i zdradzie…

Najsłynniejsza powieść Stanisława Ignacego Witkiewicza.

Jak sam pisał są to: przeżycia bandy zdegenerowanych byłych ludzi na tle mechanizującego się życia. Erotyczno-intelektualny świat dekadencji przeżywający kryzys egzystencjalny pchany ku upadkowi przez nową ideę niwelizmu, rewolucji społecznej i dyktatury nowego człowieka. Jakże prawdziwa wizja upadku epoki i tego, co nadejdzie niebawem. Pisana w 1926 r. choć mniej szokuje dzisiaj ówczesną pornografią czy wyzwoleniem erotycznym, to zachwyca przenikliwością opisu przemian jakie nadejdą za paręnaście lat na świecie. Prawdziwie wizjonerski obraz historii pisany prawie sto lat temu.

Opowiadania Teresy Bochwic dotyczą różnych okresów PRL lat sześćdziesiątych, siedemdziesiątych, okresu pierwszej Solidarności i Polski tuż po transformacji ustrojowej. Użyte w podtytule określenie opowiadania prawdziwe można by opatrzyć przysłówkiem boleśnie prawdziwe. Prawdziwy jest nastrój, trafne są obserwacje obyczajowe. Czasami autorka sięga po wątki autobiograficzne. Książka odsłania sprawy z przeszłości, które nie zostały jeszcze dobrze opisane. Anna Nasiłowska