Sergiusz Piasecki

Autorka przybliża postać tego znanego pisarza i omawia odbiór jego twórczości przez czytelników w okresie III Rzeczpospolitej.

Sergiusz Piasecki - polski pisarz, publicysta polityczny, oficer wywiadu, żołnierz Armii Krajowej - w swej twórczości ukazywał życie w Rosji sowieckiej, często z własnego doświadczenia, oraz istotę systemu totalitarnego, jakim był komunizm, za co w okresie PRL został ukarany zakazem wydawania książek. Charakter jego twórczości spowodował, że również w III Rzeczpospolitej nie był mile widziany na "salonach literackich".

Książka Sergiusza Piaseckiego jest wymyślonym i zapisanym przez autora, dziennikiem porucznika Michaiła Zubowa, tytułowego oficera Armii Czerwonej. Dziennik rozpoczyna się 22.09.1939 r., czyli pięć dni po rozpoczęciu przez wojska radzieckie działań przeciwko państwu polskiemu i jest relacją jego "przygód" na Wileńszczyźnie. Jest także próbą przybliżenia w jaki sposób może myśleć niewykształcony, indoktrynowany przez całe życie człowiek, któremu propaganda komunistyczna wbijała do głowy idiotyzmy o polskim kapitalizmie i ucisku mas pracujących w zachodniej Europie i Ameryce.

Pierwszy tom trylogii, której akcja rozgrywa się w Mińsku Mazowieckim od wiosny 1918 do lata 1919 roku. Powieść ta opisuje życie codzienne mińskiego półświatka. Jak autor pisał we wstępie do książki: `Bohater powieści, Aleksander Baran, to postać autentyczna. Pochodził z Wilna i takie miał nazwisko. Został rzeczywiście rozstrzelany latem 1919 roku w Mińsku na Komarówce. Meliny, złodzieje są przeważnie autentyczni. Przygody w 50% rzeczywiste. Jest tam sporo fantazji, lecz nie ma nic z próżni. Wszystko powstało z czegoś, co przeżyłem w więzieniach lub na wolności.`

Bohaterem tej satyry jest - jak twierdzi autor - Marek, autentyczny diabeł dziewiątej kategorii. Swego bohatera umieszcza Piasecki w Polsce w latach 1945-1946. Dla podkreślenia "autentyczności" przygód Marka, "dokumentuje" je wycinkami z ówczesnej prasy krajowej. Pierwsze wydanie tej powieści zostało opublikowane w 1948 roku w Londynie i spotkało się z dużym zainteresowaniem czytelników. Jak pisał na łamach londyńskich "Wiadomości" Ferdynand Goetel: jako lektura książka bawi, zajmuje i śmieszy.

Drugi tom trylogii, której akcja rozgrywa się w Mińsku Litewskim od wiosny 1918 do lata 1919 roku. Powieść ta opisuje życie codzienne mińskiego półświatka.

Jak autor pisał we wstępie do książki: `Bohater powieści, Aleksander Baran, to postać autentyczna. Pochodził z Wilna i takie miał nazwisko. Został rzeczywiście rozstrzelany latem 1919 roku w Mińsku na Komarówce. Meliny, złodzieje- są przeważnie autentyczni. Przygody w 50% rzeczywiste. Jest tam sporo fantazji, lecz nie ma nic z próżni. Wszystko powstało z czegoś, co przeżyłem w więzieniach lub na wolności".

Biografia autora Kochanka Wielkiej Niedźwiedzicy napisana przez jego najbliższego przyjaciela i powiernika. Pracę uzupełniają nieznane fotografie oraz pełna bibliografia prac Sergiusza Piaseckiego opracowana przez Krzysztofa Polechońskiego.

Książka Sergiusza Piaseckiego jest wymyślonym i zapisanym przez autora, dziennikiem porucznika Michaiła Zubowa, tytułowego oficera Armii Czerwonej. Dziennik rozpoczyna się 22.09.1939 r., czyli pięć dni po rozpoczęciu przez wojska radzieckie działań przeciwko państwu polskiemu i jest relacją jego "przygód" na Wileńszczyźnie. Jest także próbą przybliżenia w jaki sposób może myśleć niewykształcony, indoktrynowany przez całe życie człowiek, któremu propaganda komunistyczna wbijała do głowy idiotyzmy o polskim kapitalizmie i ucisku mas pracujących w zachodniej Europie i Ameryce.

Drugi tom trylogii, której akcja rozgrywa się w Mińsku Litewskim od wiosny 1918 do lata 1919 roku. Powieść ta opisuje życie codzienne mińskiego półświatka.

Jak autor pisał we wstępie do książki: `Bohater powieści, Aleksander Baran, to postać autentyczna. Pochodził z Wilna i takie miał nazwisko. Został rzeczywiście rozstrzelany latem 1919 roku w Mińsku na Komarówce. Meliny, złodzieje- są przeważnie autentyczni. Przygody w 50% rzeczywiste. Jest tam sporo fantazji, lecz nie ma nic z próżni. Wszystko powstało z czegoś, co przeżyłem w więzieniach lub na wolności".

Bohaterem tej satyry jest - jak twierdzi autor - Marek, autentyczny diabeł dziewiątej kategorii. Swego bohatera umieszcza Piasecki w Polsce w latach 1945-1946. Dla podkreślenia "autentyczności" przygód Marka, "dokumentuje" je wycinkami z ówczesnej prasy krajowej. Pierwsze wydanie tej powieści zostało opublikowane w 1948 roku w Londynie i spotkało się z dużym zainteresowaniem czytelników. Jak pisał na łamach londyńskich "Wiadomości" Ferdynand Goetel: jako lektura książka bawi, zajmuje i śmieszy.

Jest to pierwsze wydanie książkowe oparte na edycji odcinkowej zamieszczonej w londyńskim "Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza". W romansie, którego akcja rozgrywa się na Wileńszczyźnie w 1939 roku, autor ukazał, jak system polityczny zabija szczęście wartościowych jednostek.

Marian Hemar wypowiadając się o powieści Adam i Ewa stwierdził, że: "powieść «lepiła się» do czytelnika, coraz bardziej czymś urzekała, czytałem każdy odcinek skwapliwie, nie pominąłem żadnego, każdy utwierdzał mnie na nowo w zainteresowaniu i przyjemności".

Książka ta powstała z zapisków autora zebranych jeszcze w więzieniu. Piasecki przechował zapiski przez lata okupacji i po zniszczeniu znacznej części dowiózł resztę do Anglii. Zrekonstruował powieść dopiero w 1957 roku, a opublikował w 1962. Bohaterem tej, bogatej w wątki autobiograficzne książki jest młody weteran walk o niepodległość po pierwszej wojnie światowej. Żywot tego "rozbrojonego" człowieka prowadzi go przez ohydne piwnice, spelunki, karczmy, meliny, domy publiczne, studio zdjęć pornograficznych, fałszerstwo czeków i sprzedaż tychże aż do więzienia.

Według Mariana Hemara: Uderzająca to rzecz, jak spowinowaceni są ze sobą Józef, bohater Sergiusza Piaseckiego, i James Bond, bohater dreszczowców Fleminga, obaj z dwóch różnych światów, obaj stworzeni dla innych celów i dla innego rodzaju czytelników, ale według podobnej, chyba tej samej "archetypalnej" recepty. Józef też jest "specjalnym agentem" upoważnionym do zabijania ludzi. Józef też, jak James Bond, wypełnia swoje funkcje samopas, on też jest panem każdej sytuacji, z każdego niebezpieczeństwa wychodzi obronną ręką, wszystko mu się udaje, każda napotkana przezeń kobieta spieszy z nim do łóżka i gorąco mu dziękuje.