Seria: Ludzie Boga

Młoda portugalska zakonnica udaje się do Watykanu z informacją, którą otrzymała od siostry Łucji. Wysłanniczka siostry Łucji niezwłocznie chce przekazać dokument papieżowi Janowi Pawłowi II.

Abraham to ojciec wiary. Tak przynajmniej go nazywamy, stawiając za wzór innym. Św. Paweł uczynił go osią dywagacji na temat relacji wiary i uczynków w swoich listach. Dlatego wielu wydaje się postacią z brązu, nieskazitelną pod każdym względem. Tymczasem tak nie było.

Zrealizowana w gwiazdorskiej obsadzie kolejna część monumentalnego telewizyjnego cyklu „Biblia”. Peter Hall wiernie przedstawia wydarzenia opisane w Księdze Rodzaju, począwszy od sporu o pierworództwo pomiędzy Jakubem i Ezawem, aż do powrotu do Kanaanu. Obejrzenie filmu stanowi doskonałą zachętę do zapoznania się z oryginalnym tekstem Starego Testamentu.

„Samson i Dalila” to kolejna część telewizyjnego cyklu „Biblia”. Autorem opowieści o losach obdarzonego niezwykłą siłą Samsona opisanych w Księdze Sędziów jest Nicolas Roeg (Nie oglądaj się teraz) i (Jądro ciemności), jeden z najwybitniejszych reżyserów i operatorów światowego kina. Film został zrealizowany w gwiazdorskiej obsadzie, a w rolach tytułowych wystąpili Eric Thal, jako Samson i Elizabeth Hurley, jako Dalila.

Film Roberta Markowitza, kolejny filmy z monumentalnego cyklu telewizyjnego zrealizowanego w międzynarodowej koprodukcji, przedstawia wydarzenia zapisane w Księgach Samuela związane z królem Dawidem. Zalety filmu to doskonała scenografia, świetny scenariusz i znakomita obsada. W roli tytułowej wystąpił Nathaniel Parker, znakomity brytyjski aktor tworząc jedną z najlepszych kreacji biblijnego cyklu.

Kolejna część monumentalnego międzynarodowego cyklu telewizyjnych adaptacji Biblii. Miniserial przedstawia dramatyczne koleje losu króla Salomona zgodnie z Księgą Królewską, ale niektóre wątki biblijnej opowieści zostały znacznie rozszerzone. „Salomon” został zrealizowany w gwiazdorskiej obsadzie (Max von Sydon, Vivica A. Fox, Anouk Aimée), a w roli tytułowej wystąpił Ben Cross. Aktor zyskał światową sławę rolą brytyjskiego sprintera w „Rydwanach ognia” Hugha Hudsona.

Kameralny, zrealizowany skromnymi środkami film Santiago Parra to znakomite, pełne szczerości i prostoty dzieło zrealizowany w 475 rocznicę objawień w Guadalupe. Film rozgrywa się w dwóch płaszczyznach czasowych. Prolog przenosi nas do 1531 roku, kiedy nawrócony niedawno Juan Diego zmierza do kościoła. Następnie przenosimy się do czasów nam współczesnych. Oba wątki, historyczny i współczesny, opowiadane równolegle momentami się splatają, a cud objawień stanie się najważniejszym elementem, który zdecyduje o losach bohaterów filmu.

Doskonały scenariusz, świetne aktorstwo i znakomite zdjęcia sprawiają, że ponad trzygodzinne widowisko Raffaele Mertesa o Świętej Rodzinie warto obejrzeć w rodzinnym gronie. Realizacja filmu o latach dzieciństwa Jezusa była zadaniem trudnym, bo niewiele wiemy o tym okresie Jego życia. Dlatego w filmie twórcy wykorzystali wątki znane nie tylko z Ewangelii i uzupełnili je własną fantazją.

Historia Jezusa opowiedziana w filmie rozpoczyna się niedługo przed śmiercią św. Józefa, wydarzenia z przeszłości i dzieciństwa Mesjasza poznajemy ze wspomnień Marii.

Kiedy miała siedem lat, porwali ją muzułmańscy handlarze

niewolników. Traumatyczne przeżycia sprawiły, że zapomniała swoje imię. Nadano jej nowe, Bakhita, czyli Szczęściara. Została świętą Kościoła Katolickiego.

Film Campotiego nie jest wiernym zapisem życia św. Józefiny

Bakhity. To dramatyczna opowieść o wierze, nadziei, poświęceniu

i miłości ofiarowanej w imię Jezusa nawet tym, którzy stali się przyczyną cierpienia.

Matkę Teresę z Kalkuty już za życia nazywano świętą. Podziwiał ją cały świat. Nigdy nie potrafiła przejść obojętnie wobec żebraków, trędowatych, bezdomnych i niechcianych dzieci, które opuszczone umierały na ulicach. Była przykładem człowieka, który ukochał Chrystusa. Otrzymała wiele międzynarodowych nagród i wyróżnień.

Moscati w interpretacji Fiorellego to postać pełna ciepła i dobroci, ale jednocześnie konsekwentna w realizacji swego chrześcijańskiego posłannictwa. „Dziś pojąłem, że Jezus żyje w każdym chorym…Gdybym leczył tylko ich choroby, byłbym skazany na fiasko. Myślałbym o wszystkim, czego nie umie medycyna, i czułbym bezsilność…” – w tych zaczerpniętych z filmu i skierowanych do s. Helgi zdaniach wyjaśnia Moscatii sens swojego zawodowego powołania, które nie ogranicza się wyłącznie do leczenia ciała. Film mocno akcentuje głęboką wiarę Moscatiego. Nie słowami ale pokazując jak realizował ją w praktyce. W stosunku do chorych i do ludzi, którzy go otaczali.