Zofia Kossak

Ku swoim to ozdobiona ilustracjami Karola Kossaka powieść, wydana po raz pierwszy w 1931 r.

Jest to młodzieżowa wersja Pożogi Zofii Kossak, opisującej zagładę jej domu rodzinnego na Kresach.

Wydarzenia opisywane w książce przenoszą czytelnika do wieku XVII, do czasów panowania Jana III Sobieskiego. W latach 1672-1676 miała miejsca wojna polsko-turecka, w czasie której Turcy dwukrotnie (latem i jesienią 1675) oblegali kresową twierdzę – Trembowlę. 

Historycznym tłem powieści są dzieje Rzeczypospolitej w kluczowym dla jej dalszych losów okresie, gdy na obliczu środkowoeuropejskiej potęgi z początków XVII wieku widać już rysy, które niebawem będą skutkowały rozpadem z takim trudem budowanych więzi narodowych.

Dzień dzisiejszy – to realistyczna powieść osadzona w czasie dwudziestolecia międzywojennego. Autorka licznych powieści historycznych zmierza się w niej z problemami rewolucji obyczajowej, która dotarła w tym czasie do Polski. Z pozycji pisarza katolickiego spogląda na zupełnie nowe naówczas kwestie dla Polaków jak rozwody, feminizm czy legalizacja aborcji.

Pątniczym szlakiem najwybitniejszej polskiej pisarki katolickiej – Zofii Kossak jest relacją z pielgrzymki do Ziemi Świętej w 1933 r. Wielka erudycja Autorki oraz jej znakomita wiedza biblijna i historyczna pozwoliły stworzyć relację niezwykle ciekawą, nie pozbawioną także elementów humorystycznych.

Powieść Gród nad jeziorem Zofii Kossak ukazuje fabularyzowaną wersję bardzo ciekawej, a niemal zupełnie nieznanej karty historii, jaką są pradzieje plemion słowiańskich. Książka jest wyrazem fascynacji autorki wykopaliskami dokonanymi w 1933 r. w miejscowości Biskupin. Odkryty na półwyspie gródek z VI wieku przed Chrystusem z kręgu kultury łużyckiej po raz pierwszy ujawnił najstarsze ślady zorganizowanego osadnictwa na ziemiach polskich. Znakomitej pisarce udała się rzecz trudna - plastycznie i z rozmachem przedstawiła świat pierwotnych Słowian, zachowując przy tym wierność historycznym źródłom. W Grodzie nad jeziorem znajdujemy udaną próbę odtworzenia psychiki dawnych plemion, ich uczuć i dążeń oraz opis obyczajów i życia codziennego.

Troja Północy przybliża niemal nieznane – a przez to tak fascynujące – dzieje Słowian Zachodnich: Wieletów, Pomorzan, Obodrzyców i wielu innych plemion opierających się przez kilka stuleci ekspansji ze strony zaborczego żywiołu germańskiego, prowadzonej pod pozorem chrystianizacji. Obficie cytowane przez Autorów głosy kronikarzy niemieckich, polskich i skandynawskich przenoszą czytelnika w nieistniejący już świat dawnych Słowian, stanowiąc zapis ich cnót i wad, życia codziennego, kolei ich dramatycznego losu. Niezwykły talent literacki i znajomość historycznych realiów sprawiają, iż Troja Północy jest barwnym freskiem życia, kultury, bogactwa obyczajów i wierzeń świata słowiańskiego, jak i heroicznych walk Słowian Połabskich z najazdem germańskim.

Opublikowany po raz pierwszy   wybór „Listów” Zofii Kossak otwiera przed Czytelnikiem szansę na fascynujące i najbardziej bezpośrednie spotkanie z pisarką, dające wyobrażenie o jej życiu, charakterze i pracy.

Wśród ziem, które znalazły się teraz w granicach Rzeczpospolitej, znajdował się Śląsk powracający do ojczyzny po 600 letnim oderwaniu, zapewne dlatego Nieznany kraj Zofii Kossak przedstawiający „drogę” Śląska do Polski wzbudził żywe zainteresowanie, a tytuł książki stał się wkrótce obiegowym określeniem Śląska używanym również współcześnie. 

Dziedzictwo to składająca się z trzech części saga rodzinna Kossaków.

W części I autorka przedstawia dom dziadków w Siąszycach oraz pobyt młodych Kossaków, Zofii i Juliusza, w Paryżu, gdzie urodzili się bliźniacy: przyszły malarz Wojciech i ojciec autorki, Tadeusz.

W części II Kossakowie z dziećmi wracają do Warszawy. Śledząc tutaj ich losy, poznajemy środowisko artystyczne miasta oraz klimat społeczny i polityczny przed wybuchem Powstania Styczniowego.

Topsy i Lupus to znakomita powieść dla dzieci i młodzieży autorstwa Zofii Kossak. Osadzona w historycznych realiach II RP książka jest pasjonującą, przygodowo-sensacyjną opowieścią o przyjaźni, odpowiedzialności i męstwie, która z politycznych względów po wojnie, po wielu perypetiach i ingerencjach cenzury została wydana tylko dwa razy (powodem był krytyczny stosunek autorki do bolszewizmu zarysowany pod koniec utworu).

W odległym od wydarzeń europejskich zakątku, w szczelnie odciętej od powstającego właśnie państwa polskiego ziemi, działy się rzeczy wielkie, o całej przyszłości tego kraju na długie czasy decydujące. Padał w gruzy dawny porządek, oparty na rządach dynastii carskiej, ale zarazem starano się także doszczętnie zburzyć wszelkie ślady dominującej tam kulturalnie polskości. Autorka patrzała z bliska na postęp tych usiłowań i miała sposobność obserwować je jak najdokładniej, będąc jedną z ich ofiar.