Bronisław Wardawy - Kolejarze w Katyniu i innych miejscach kaźni i męki. Biogramy i dokumenty. Tom 1

Oddawana do rąk Czytelników publikacja prezentuje przedstawicieli jednego z zawodów – kolejarzy, którzy zginęli w Katyniu, Charkowie, Miednoje oraz w innych miejscach kaźni na terenie Związku Sowieckiego. Praca nie została napisana przez zawodowego historyka, ale przez osobę zainteresowaną dziejami narodu polskiego i historią polskiego kolejnictwa, z którym była związana przez 40 lat pracy zawodowej. Autor, w oparciu o źródła archiwalne, dokumentację Ośrodka „Karta”, zbiory biblioteczne oraz materiały pozyskane od osób prywatnych, a także dostępne opracowania, wyszukał i opracował biogramy ludzi związanych z koleją, którzy zginęli wskutek zbrodniczej polityki ZSRS. Jest to pozycja wartościowa i warta uwagi. Autor, w 70. rocznicę „Zbrodni Katyńskiej”, oddaje hołd pomordowanym kolejarzom, ich rodzinom, a także osobom, które w różny sposób współpracowały z koleją. fragm. Wprowadzenia

dr hab. Mirosław Piotrowski, prof. KUL
dr Ewa Rzeczkowska

Z tragedią polskich oficerów, zamordowanych w Katyniu, zetknąłem się już jako dziecko, albowiem wychowałem się w rodzinie o głębokich tradycjach katolicko-patriotycznych. W 1943 (o czym dowiedziałem się później) ojciec zdobył niemiecką „gadzinówkę”, w której zamieszczane były wykazy nazwisk polskich oficerów zamordowanych wiosną 1940 w Katyniu. […] Z „problemem katyńskim” zetknąłem się też wiele lat później – przy budowie „Kaplicy Pamięci Kolejarzy” w Sanktuarium Maryjnym w Kałkowie-Godowie k. Starachowic. Moja wiedza sprowadzała się wtedy do nazwisk 14 kolejarzy, którzy zginęli w Katyniu, i właśnie ich upamiętniłem na jednej spośród tablic informacyjnych, zamontowanych wewnątrz kaplicy w roku 1988.
Czytając „Nasz Dziennik”, trafiłem przypadkowo na wykaz osób wywożonych na zagładę do Katynia. Była to stała kolumna ks. prał. Z Peszkowskiego i S. Zdrojewskiego pod tytułem Golgota Wschodu […]. Wśród zamordowanych oficerów były także nazwiska polskich kolejarzy. Właśnie te informacje, zamieszczane w tym dzienniku na przełomie lat 2004/2005, stały się motywem przewodnim mojego opracowania.
Nie bez znaczenia jest również fakt, że urodziłem się w maju 1940, tj. w czasie, kiedy Sowieci dokonali mordów na polskich oficerach w Katyniu, Charkowie i Twerze, wśród których byli także kolejarze. Dlatego czuję się zobowiązany, nie tylko wobec pomordowanych i ich rodzin, ale także wobec ponad półmilionowej rzeszy osób związanych z koleją, opracować temat „katyńskich kolejarzy”. fragm. Od autora