Grzegorz Osiński - Transhumanizm. Retiarius contra Secutor. Tom 2. Nauka i technologia.

„Człowiek, odurzony wspaniałością cudownych zdobyczy nieustannego rozwoju naukowo-technicznego, a przede wszystkim zafascynowany najdawniejszą, ale wciąż nową pokusą zrównania się z Bogiem (por. Rdz 3, 5) poprzez używanie wolności bez granic, podcina istniejące w jego sercu korzenie religijności: zapomina o Bogu, utrzymuje, że nie ma On dla jego życia żadnego znaczenia, odrzuca Go, czyniąc przedmiotem swego uwielbienia najróżniejsze »bożki«” Jan Paweł II, Adhortacja apostolska „Christifideles laici".

Rzym 1988

* * * 

Oddaję do rąk czytelników drugi tom książki dotyczącej transhumanizmu, w której podejmuje próbę odszukania przyczyn, które spowodowały powstanie koncepcji ulepszania człowieka, prowadzące wprost do teoretycznego stanu osobliwości singularity, kiedy to osiągniemy technologiczną możliwość transferu ludzkiego umysłu do maszyny. Tom pierwszy dotyczył zagadnień związanych z fenomenem ludzkiego umysłu i opisywał, dotyczące go podstawowe pojęcia i hipotezy. Aby zrozumieć w jaki sposób pojęcie człowieka zostało zredukowane jedynie do biologiczno-neurodynamicznej formy, którą można dowolnie zmieniać kierując się jedynie chęcią osiągnięcia praktycznych celów, w niniejszej książce spróbuję prześledzić rozwój nauki, również w ujęciu historycznym.
Fragment książki

* * * 

Dzisiaj rozwój komputerów kwantowych jest już potwierdzonym faktem i wskazuje on, iż człowiek otrzymał narzędzie obliczeniowe, które przewyższa klasyczne komputery tak bardzo, że z pewnością wyznaczy ono zupełnie nowe, nieznane wcześniej możliwości. Dla transhumanistów jest to urządzenie, na które czekali od dawna, ponieważ pozwala ono osiągnąć technologiczną osobliwość – singularity i jednocześnie podjąć praktyczną realizację transferu umysłu. Nauka zawsze wykorzystywała rozwiązania technologicznie, traktując je jako wydajną pomoc w badaniach i opisie świata. Zakres stosowania konkretnych rozwiązań technologicznych był pod szczególną kontrolą przedstawicieli nauk humanistycznych, którzy zdawali sobie sprawę z ich ogromnych możliwości oraz starali się wskazywać i przewidywać ewentualne zagrożenia i niebezpieczeństwa związane z ich stosowaniem. Jednak dzisiaj, kiedy marksizm kulturowy opanował już wiele dziedzin wiedzy, a humanistykę w szczególności, ten naturalny bufor pełni coraz mniejszą rolę. Nie liczą się już ograniczenia etyczne, ponieważ transhumaniści etykę chcą tworzyć od podstaw, zresztą podobnie jak całą humanistykę. Ma powstać posthumanistyka i zapewne postetyka, które będą zajmowały się nowym postczłowiekiem.

Wybrane fragmenty publikacji