Józef Flawiusz - Wojna żydowska

Pierwszym pełnym przekładem, dokonanym w Polsce bezpośrednio z oryginału greckiego, było tłumaczenie A. Niemojewskiego, wydane w 1906 r. pt. Dzieje wojny żydowskiej przeciwko Rzymianom. Był on w owym czasie dużym osiągnięciem i do dziś zachował wiele ze swoich niepoślednich walorów. Jednak przekład ten, od bardzo dawna już wyczerpany, jest przekładem literackim, w którym tłumacz wprawdzie stara się wiernie podążać za myślą autora, lecz w niejednym szczególe odbiega od oryginału. W latach 70. Jan Radożycki podjął się tytanicznej pracy nad nowym tłumaczeniem. Praca ta zajęła ponad 5 lat i kosztowała niemało trudu, jednak zakończyła się w 1978 r. pełnym sukcesem. Radożycki starannie i sumiennie przełożył azjatycką retorykę ze swoimi arsenałem tropów, figur i porównań oraz długimi okresami i różnymi subtelnościami stylu.

(...) Oprócz wstępu opisującego Józefa Flawiusza i jego dzieło (30 ss.), Radożycki napisał też obszerny komentarz (ponad 100 ss.) wyjaśniający zawiłości poszczególnych części źródła. Dodatkowo wydanie zawiera bogatą bibliografię, jakże przydatny i bardzo rozbudowany skorowidz osobowy, topograficzny i rzeczowy. Umieszczono też plan świątyni jerozolimskiej4, plan Jerozolimy i mapę Palestyny.

Jak zauważył tłumacz w przedmowie

„Dzieło zawiera bogatą treść, która pociąga czytelnika i porusza ego uczucia i wyobraźnię. Znajdziemy w nim liczne przykłady desperackiej odwagi i podziwu godnego męstwa, jak również zdrady, lekkomyślności i tchórzostwa, poznajemy karne legiony rzymskie w akcji i w obozie, ich metody walki, zwycięstwa i porażki, zdumiewamy się bezgranicznym poświęcaniem się i przerażamy zwierzęcym egoizmem, przestępstwami królów, władców i zarządców, fanatyzmem powstańców, wzajemnym wyniszczaniem się rywalizujących ze sobą stronnictw w obozie żydowskim, przejmujemy się losem jeńców rozpinanych na krzyżu lub rzucanych zwierzętom na pożarcie, a przede wszystkim bezmiernymi cierpieniami narodu wyczerpanego długotrwałym oblężeniem, dziesiątkowanego straszliwym głodem i skazanego za zagładę”.

Trudno mi się z tym nie zgodzić.

Temat sam w sobie pasjonujący, Józef traktuje w sposób żywy i interesujący, umie przemówić do wyobraźni czytelnika barwnością opowiadania, dramatycznością scen i wstrząsającymi grozą obrazami. Zalety te sprawiają, że Wojna żydowska zajmuje poczesne miejsce w literaturze światowej jako dzieło sztuki.

fragment recenzji ze strony: https://historia.org.pl/2011/05/07/wojna-zydowska-j-flawiusz-recenzja/