Krzysztof Budziakowski – My, polani i inne szkice

Troska o przyszłość kraju przebija z każdej strony tej publikacji. Tym, którym wydaje się, że jest to przejaw nadmiernego kasandryzmu, przypomnijmy, że żadnemu posłowi i senatorowi głosującemu za przyjęciem Konstytucji 3 maja nie przychodziło do głowy, że Rzeczpospolita Obojga Narodów nie dotrwa nawet do piątej rocznicy jej uchwalenia. Podobnie, gdy prezydent Ignacy Mościcki w sierpniu 1938 roku przyjmował podarek od Hermanna Göringa (luksusowy samochód marki Mercedes Benz przeznaczony do polowań), na pewno przez myśl mu nie przeszło, że niemal dokładnie rok później lotnictwo dowodzone przez darczyńcę będzie bezlitośnie bombardować jego ojczyznę.

Albowiem w polityce światowej nie królują imponderabilia, tylko interes narodowy. Krzysztof Budziakowski w pełni dostrzega ten fakt, piętnuje nadmierne przywiązanie do tych pierwszych i zaleca stosowanie się do tego drugiego. Jednocześnie Autor postuluje zwrócenie się ku nadrzędnym wartościom, duchowemu doskonaleniu się, odrzucaniu pokus. Nie ma w tym żadnej sprzeczności, albowiem kierowanie się interesem narodowym (czy w wypadku komunizmu – interesem klasowym), który nie jest osadzony w wartościach opartych na obiektywnej prawdzie, jest równoznaczne z wejściem na równię pochyłą – na jej końcu zaś jest ludobójstwo, czego namacalnymi przykładami były Holocaust, czystki stalinowskie i chińska rewolucja kulturalna. W Stanach Zjednoczonych każdy polityk odmienia termin „interes narodowy” przez wszystkie możliwe przypadki, ale wszyscy rozumieją to określenie właśnie w kontekście takich wartości jak demokracja, poszanowanie prawa czy swobody obywatelskie. (fragment wstępu prof. Kazimierza Dadaka)