Marek Sobolewski – Faszyzm i komunizm

Wybór pism czołowego publicysty drugiego obiegu w latach 80-tych XX wieku, redaktora pism podziemnych „13 Grudnia” (następnie „13. Pismo Chrześcijańsko-Liberalne), proponującego idee chrześcijańskiego liberalizmu, autora koncepcji rozwoju wolności gospodarczej w realiach państwa autorytarnego i warunkowego kompromisu na tym polu zwartego z pragmatyczną częścią obozu władzy.

Austriacki ekonomista stanowczo odrzuca marksistowski wymysł, że nazizm był wyrazem monopolistycznego kapitalizmu. Wręcz przeciwnie, nazizm stanowił odmianę socjalizmu: zachowano formę własności prywatnej, jednak kontrolę i planowanie przekazano w ręce państwa.

Fransisco Franco. Pragmatyczny autorytaryzm jest pierwszą monografią dotyczącą generała Franco napisaną przez polskiego autora.

O ile w poprzedniej epoce w języku polskim były dostępne prace skrajnie krytyczne względem generała Franco, to dzisiaj konkurują z nimi prace pochlebne. Większość z nich ogranicza się jednak do mniej lub bardziej precyzyjnego wyliczenia najważniejszych wydarzeń z życia Caudillo. Dla mnie były one jednak tylko pretekstem do podjęcia szerszej refleksji. Franco żył w epoce, w której zdobycie władzy i jej utrzymanie wiązało się z dużymi kosztami moralnymi. Długoletni okres jego rządów daje możliwość przyjrzenia się psychologii władzy oraz technice jej wykorzystania. Jego rządy ze względu na swoją specyfikę, co by o nich nie sądzić, były i są swego rodzaju fenomenem. Ich wyjątkowość przejawia się m.in. w stworzeniu autorytarnego systemu, który zapewnił mu 39 lat władzy absolutnej. Jej główną cechą był pragmatyzm i makiawelizm. Biblia i Książę to dwie podstawowe lektury, z którymi Franco nie rozstawał się nawet w czasie podróży.  

Fragment Wstępu