Mieczysław Samborski – Sprawcy ludobójstwa Polaków na Wołyniu w czasie II wojny światowej kpl. t. 1-2

O czym jest niniejsza książka skoro udział Polski w krucjatach był co najwyżej symboliczny. Faktycznie: rycerstwo Korony niewiele wniosło w obronę Półwyspu Iberyjskiego czy Królestwa Jerozolimskiego. Czy na tej podstawie można jednak stwierdzić, że Polacy byli niechętni wobec idei wypraw krzyżowych lub nawet przejawiali wobec niej swego rodzaju wrogość? Czy słowa księcia Leszka Białego, który w niezwykle cwany sposób miał „wykręcić się” od udziału w wyprawach krzyżowych, argumentując to tym, że w Ziemi Świętej nie ma przecież piwa „i żyć przeto tam nie można” były rzeczywistym powodem? A może były jeszcze inne, bardziej praktyczne powody?

Historia Rzezi Wołyńskiej – zbrodni ludobójstwa, dokonanej przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach z Województwa Wołyńskiego II RP, podczas okupacji terenów II Rzeczypospolitej przez III Rzeszę, w okresie od lutego 1943 do lutego 1944. Historycy szacują, ze zginęło wtedy ok. 70 tys. Polaków, a kolejne 60 tys. Polaków zamordowali ukraińscy nacjonaliści na terenie Małopolski Wschodniej.

Album z archiwalnymi fotografiami upamiętniającymi miejsca, które odwiedził w okresie od czerwca do października 1930 roku ówczesny ordynariusz łucki, bp Adolf Piotr Szelążek.

Na fotografiach zostały uwiecznione różne wydarzenia: wizytacje kanoniczne parafii, poświęcenie kościołów (Hruszwica, Ochnówka, Zabłocie), kamienia węgielnego pod świątynię (Klesów), odwiedzanie przez biskupa rezydencji znakomitych parafian, a także ważnych i ciekawych miejsc.