Sergiusz Piasecki - Dla honoru organizacji (opr. twarda)

Autorka przybliża postać tego znanego pisarza i omawia odbiór jego twórczości przez czytelników w okresie III Rzeczpospolitej.

Sergiusz Piasecki - polski pisarz, publicysta polityczny, oficer wywiadu, żołnierz Armii Krajowej - w swej twórczości ukazywał życie w Rosji sowieckiej, często z własnego doświadczenia, oraz istotę systemu totalitarnego, jakim był komunizm, za co w okresie PRL został ukarany zakazem wydawania książek. Charakter jego twórczości spowodował, że również w III Rzeczpospolitej nie był mile widziany na "salonach literackich".

W Autodenuncjacji znaleźć można polemiki (m.in. z Czesławem Miłoszem i Melchiorem Wańkowiczem), ciekawe wywiady z, przeprowadzone w większości tuż po wyjściu z więzienia na Świętym Krzyżu, jak i odpowiedzi na ankiety emigracyjnych czasopism. Są wśród nich m.in. wspomnienia o rosyjskim dzieciństwie i latach szkolnych, o pierwszej wizycie w teatrze i czytanych książkach, o wyprawie nad kresowe jezioro Narocz i o przyjaźni z Witkacym, jest oświadczenie w obronie Józefa Mackiewicza i wezwanie pisarzy-emigrantów do podjęcia wspólnej akcji przeciw sowieckiemu komunizmowi i jego propagandzie... Wszystkie te teksty, dotychczas rozproszone w międzywojennej i emigracyjnej prasie albo nigdy nie publikowane, zostały zebrane w niniejszym tomie.

“Widziałem Puszczę Białowieską na ekranie. Były to zdjęcia dokładne, a przecież nie dawały rzeczy dla tej puszczy najistotniejszej, tego zapachu, który wytwarza olbrzymiość przestrzeni leśnej. Jednej tylko rzeczy, jednej tajemnicy ani moja, ani żadna inna książka o Piłsudskim nie wyjaśni. Tajemnicy miłości, którą do siebie wzbudzał. Rozmawiałem raz w życiu z Dmowskim, przeciwnikiem Piłsudskiego. Powiedział mi, że Piłsudski miał „duszę wodza”. Miłość ludzi oplotła postać komendanta, brygadiera, marszałka i ta miłość była wielkim kapitałem Polski za jego życia i jest, i daj Boże, by pozostała kapitałem Polski po jego śmierci.”

Proza Henryka Skwarczyńskiego to dawka literatury przez duże L. Niezależność, wolność i nieuleganie terrorowi politycznej poprawności wyróżnia tę prozę. Jeśli do tego dodamy lekki styl narracyjny oraz wędrówki, które toczą się w najróżniejszych częściach, często mało znanych, świata, oraz historyczne spacery autora, dostajemy do ręki opowiadania, które zmuszają do refleksji.