Stanisław Jan Rostworowski - Konserwatyści. Dzieje ruchu zachowawczego w II RP - kres czy istnienie?

Być konserwatystą i nie znać Russella Kirka to jak być filozofem i nie znać Platona. Interesować się myślą polityczną i nie znać Kirka to jak być fizykiem i nie słyszeć o Newtonie.

Kucharczyk starannie i rzetelnie rekonstruuje konserwatywne przesłanie Kirka w taki sposób, że jednocześnie otrzymujemy w tle panoramiczny obraz konserwatyzmu amerykańskiego, zarówno w tych jego przejawieniach, które były szczerym złotem, jak i łudzącą miką, co dotyczy zwłaszcza nazywanych niesłusznie konserwatystami liberalnych apologetów „wolnego rynku”, jak i tzw. neokonserwatystów, będących jedynie demokratycznymi imperialistami. I również z tego powodu książka Kucharczyka winna być lekturą obowiązkową.

Prof. Jacek Bartyzel

Imperializm państwowy to wybór pism Adolfa Bocheńskiego z pierwszych lat jego twórczości, gdy formułował idee i koncepcje, którym pozostał wierny przez całe życie. Ich znajomość pozwala w pełni zrozumieć stanowisko zajmowane przez niego w późniejszych artykułach z „Buntu Młodych”, czy w słynnej książce Między Niemcami a Rosją. Są one ważne jednak nie tylko z tego powodu. Teksty Bocheńskiego z drugiej połowy lat 20-tych i początku 30-tych dotyczą bowiem największych wówczas dylematów polityki polskiej: jakości funkcjonowania ustroju II RP i jej elit politycznych, zagrożeń wynikających z geopolitycznego położenia Polski, skutków dokonujących się w niej wtedy przemian społecznych i kulturowych.

Wiesław Ignacy Renke (1912–1944) należał do czołowych działaczy Obozu Narodowo-Radykalnego a podczas okupacji niemieckiej – głęboko zakonspirowanej (była to konspiracja w konspiracji) Organizacji Polskiej. Jak wielu innych działaczy i przedstawicieli tej formacji, miał „niepolskie” pochodzenie, co całkowicie przeczy tezie, że było to hermetyczne środowisko wyznawców idei „Polska dla Polaków”. Dziś nie jest on znany szerzej, pojawiają się o nim zaledwie wzmianki i niewielkie przyczynki. Ale z racji rozmachu intelektualnego i sprawności organizacyjnej zasłużył niewątpliwie na wiele więcej. 
Lukę tę zapełnia – w postaci bardzo rzetelnej biografii politycznej – praca młodego historyka Roberta Rudnickiego. Może ona być przykładem, jak bardzo cierpliwość, skrupulatność i uczciwość badawcza prowadzi do celu – napisania biografii prawdziwej, wyjaśniającej zawiłości okresu II RP, wojny i okupacji.
Wiesław Renke zginął/zaginął w 1944 r. podczas Powstania Warszawskiego, lub wkrótce po jego zakończeniu. Niewiele po sobie pozostawił, tym bardziej chwała Autorowi za to, co zrobił dla upamiętnienia tej niezwykłej przecież postaci, przedstawiciela Pokolenia Polski Niepodległej.

Leszek Żebrowski