Stanisław M. Jankowski - Karski. Raporty tajnego emisariusza

Oparta na dokumentach i relacjach świadków opowieść o wojennej działalności Jana Karskiego.
Bohater tej książki urodził się jako Jan Kozielewski, ale do historii przeszedł jako Karski. We wspomnieniach tych, którzy go znali, najczęściej był "Witoldem", choć miał dokumenty na nazwiska Kanicki, Kucharski, Piasecki i wiele innych.
Wydostał się z sowieckiego obozu dla jeńców i z niemieckiego pociągu jadącego również do obozu, uciekł gestapowcom ze szpitala w Nowym Sączu. Ani razu nie wystrzelił do okupantów, ale był dla nich śmiertelnie niebezpieczny, bo przez granice kilkunastu krajów Europy przenosił zmikrofilmowane dokumenty zdradzające wiele ich tajemnic. Niektóre bezbłędnie odtwarzał z pamięci. Znał najważniejszych polityków i wielu wojskowych polskiego podziemia. Z informacjami o terrorze w okupowanym kraju, o zbrodniach na Żydach i zagrożeniu ze strony komunistycznego podziemia dotarł do polityków w Londynie i w Waszyngtonie; jego raporty czytał Winston Churchill, przyjął go prezydent Roosevelt. W 1944 roku opublikował w USA bijącą rekordy popularności na całym świecie książkę Story of a Secret State. Po wojnie Jan Karski został studentem, a później profesorem Georgetown University w Waszyngtonie. Wykładał w Pentagonie. Karski. Raporty tajnego emisariusza to niezwykła książka o niezwykłym człowieku. Po śmierci jej bohatera inny legendarny emisariusz, Jan Nowak-Jeziorański, stwierdził, że blizny na rękach "Witolda" po próbie samobójstwa, której dokonał, by chronić towarzyszy z podziemia, "to najwyższe odznaczenie, jakie mógł otrzymać, wyższe chyba nawet od Orderu Orła Białego".