Stanisław Srokowski – Ciszo, milcz! Bólu, mów!

Jest to jedyny tak bogaty zbiór wierszy w polskiej liryce, całkowicie poświęcony pięknu i tragedii ziem kresowych. Stanisław Srokowski od lat opisuje dramatyczne dzieje Polaków w opowiadaniach i powieściach. Jednakże w poezji dopiero teraz jawi się jako piewca polskiej duszy, sięgający do najgłębszych pokładów ludzkiej egzystencji. Wywodzi się z głośnej poetyckiej awangardy XX w., zwanej szkołą lingwistyczną i po raz kolejny wnosi do współczesnej literatury nowatorski ton, wzbogacając go oryginalną metaforyką, błyskotliwym obrazowaniem i subtelnym stylem. Język tej liryki, jakby powiedział filozof, ujawnia nadwyżkę sensu, pogłębia nasze oswajanie z własnym istnieniem. Piękno spotyka się tu z dojrzałością, mądrość z prawdą, a powaga z godnością. To ważny, unikalny i dociekliwy głos polskiej poezji.

Oto jakie opinie wydali wcześniej publikowanym w mediach społecznościowych wierszom pierwsi czytelnicy:Dorota Gościńska: „Jestem pod wielkim wrażeniem”.

Marysia Olech: „Bardzo bolesna poezja, zmusza do refleksji”.

• Joanna Mencel: „Moja dusza krzyczy”.
• Daniel Obrzut: „Chwyta za serce”.
• Blandyna Rosół-Niemirowska: „Bezcenne źródło wiedzy i prawdy”.
• Jan Strządała: „Poruszające głęboko, piękne”.
• Kasia Czernatowicz: „Wstrząsnęły mną”.
• Dr Lucyna Kulińska: „Genialne!”.
• Prof. Dorota Heck z Uniwersytetu Wrocławskiego: „Nowe wiersze Stanisława Srokowskiego przypominają jego szczytowe osiągnięcia artystyczne w poezji XX w”.