Św. Józef Sebastian Pelczar - Masoneria. Jej istota, zasady, dążności, początki, organizacja, ceremoniał i działanie

Wstęp

W ostatnich stu latach napisano na świecie tysiące książek ujawniających prawdę o masonerii. Wiele z nich ujmowało problem całościowo, precyzyjnie i drobiazgowo dokumentowało przedstawione fakty i twierdzenia. Należy do nich „Masoneria” bpa Józefa Sebastiana Pelczara. Dzieło to zasługuje na szczególną uwagę i nie może być pominięte tak przez badaczy problemu jak i wszystkich tych, którzy pragną posiadać najważniejsze argumenty przeciwko tej sekcie, którą Kościół nazwał w swoich dokumentach „pomocnikiem szatana na ziemi”.
Jest ono nie tylko całościowe i w pełni udokumentowane, ale również wsparte autorytetem autora.
Bp Józef Sebastian Pelczar jest przede wszystkim świętym. Głos świętych ma w Kościele w sposób oczywisty wielkie znaczenie. Świadectwo ich życia, miłości i wiary potwierdzone przez Urząd Nauczycielski Kościoła jest dodatkowym, niebagatelnym argumentem potwierdzającym prawdę i wagę ich wypowiedzi.
(...)
Autor Masonerii nauczał również prawd wiary, ukazywał sposoby jej ugruntowania w duszach i realizacji w codziennym indywidualnym i społecznym oraz narodowym życiu. Niech przykładem będą tu takie jego dzieła jak dwutomowa Obrona religii katolickiej, której pierwszy tom nosił tytuł „Jak wielkim skarbem jest religia katolicka i dlaczego ta religia ma dzisiaj tylu przeciwników” (Przemyśl 1911), drugi zaś Religia katolicka, jej podstawy, jej źródła i jej prawdy wiary (Przemyśl 1917). Dobrym przykładem będzie tu również publikacja pt. Wezwanie do pracy nad duchowym odrodzeniem narodu polskiego (Kraków 1915).

Masoneria to książka wydana po raz pierwszy w Przemyślu w 1905 r. pod pseudonimem J. S. Korczyński. Za życia autora doczekała się trzech wznowień (Lwów 1909 i 1914, Kraków 1914). Każde z nich było poprawione, zaktualizowane i poszerzone. W pierwszym wydaniu książka miała 124 strony, w ostatnim już ponad 400. Niniejsze wydanie oparte jest na lwowskim wydaniu z 1914 r.
Czytając tę książkę należy wciąż pamiętać o tym, że napisał ją człowiek będący zarazem naukowcem i świętym, człowiek kierujący się miłością do Boga i do ludzi, człowiek wierny Bogu, wierny prawdzie. Ten aspekt dzieła warto podkreślać polecając książkę do czytania osobom, które każdą negatywną wzmiankę o masonerii traktują jako przejaw złej woli i chorej wyobraźni.
W tym miejscu warto zacytować i podkreślić następujące słowa Świętego pochodzące ze wstępu do pierwszego wydania: „Starałem się być bezstronnym i sprawiedliwym jak tego sumienie wymaga; stąd te tylko zarzuty podnoszę, które opierają się na faktach stwierdzonych; wywody zaś o nauce i tendencjach masonerii czerpię ze źródeł masońskich i z wiarygodnych autorów”.
Książkę można podzielić na cztery części: dotyczącą doktryny masonerii; sposobów jej działania oraz przeciwstawiania się tym działaniom; jej dziejów; organizacji oraz ceremoniału.
(...)
Masoneria to więc, jak pisze Święty, „sekta antyreligijna”, która dąży do „usunięcia religii Chrystusowej” i „zastąpienia jej swoją religią, to jest kultem natury i ubóstwieniem człowieka, jako też do obalenia Kościoła, by zamiast niego stać się Kościołem świata”.
Masoneria jest również „apoteozą rewolucji z 1789 r.” „instytucją polityczną”, która „dąży do opanowania władzy i przekształcenia społeczeństwa według swoich ideałów”.
Jest też organizacją ludzi, którzy stawiają się ponad innymi, ponad człowiekiem i Bogiem, prawem moralnym i stanowionym, organizacją posługującą się „kłamstwem, obłudą, bezprawiem”, organizacją, której „podstawą i przyczyną jest występek i zbrodnia”.
Podstawowe zasady masonerii mają, jak pisze bp Pelczar, charakter religijny. Czynią one z niej formację sensu stricte pogańską ujawniającą w teorii i praktyce istotę pogaństwa, które zmierza do utworzenia „królestwa nierządnicy babilońskiej” — królestwa szatana. Święty ujawnia satanizm masonerii, funkcjonujący w jej ramach kult Lucyfera.
„Podściółką” masonerii jest „upadek wiary i obyczaju”. Jej „sojusznikami” są liberalizm, materializm, socjalizm. Skuteczna walka z nią może nastąpić tylko poprzez „umocnienie ducha chrześcijańskiego”, co doprowadziłoby do wyeliminowania wszystkich tych czynników, które ją umacniają.