Tadeusz Wyrwa - „Czarnego poloneza” ciąg dalszy... Powtórka z historii

Zgodnie z tradycją, a często i kontrowersyjną maksymą: „historia jest mistrzynią życia” (magistra vitae est), jedno nie ulega wątpliwości – znajomość dziejów jest niezbędna do zrozumienia teraźniejszości i wyciągnięcia odpowiednich wniosków z tego, co w tych dziejach było zarówno złego, jak i dobrego. Wówczas można byłoby powiedzieć, że historia stanowi pewnego rodzaju klucz do przyszłości. Istotne jest zwłaszcza to, w czyich rękach znajdują się, czy też powinny się znajdować, „klucze”. Ironia losu polega na tym, że w dużym stopniu ciągle aktualne są rozmaite „wytrychy”, którymi trzeba się posługiwać w dochodzeniu do prawdy.
(fragm. Słowa wstępnego)

Spis treści

Słowo wstępne
I. W pogoni za narodową autoterapią elit
II. W potrzasku walki. O nowe oblicze kultury
III. Na styku literatury i historii humanistycznej z socjalistyczną
IV. Ze schyłkowego dorobku twórczości pisarzy wojennych
V. „Musimy wytrwać”. Wybór korespondencji Józefa Garlińskiego z Tadeuszem Wyrwą
VI. Z korespondencji Zdzisława Jagodzińskiego z Tadeuszem Wyrwą
VII. Z korespondencji pisarzy polskich z Kazimierzem Wierzyńskim
VIII. Fragmenty z emigracyjnego (i nie tylko) życia kompozytora Romana Palestra
IX. Z odtwarzanych dziejów „polskiego Londynu”
X. Epizody z dziejów żołnierza polskiego czasu II wojny światowej
XI. Kapitulacja wojska i ducha polskiego
XII. Pokoleniowe dwugłosy
XIII. Przemówienie na uroczystość przyznania autorowi tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego
XIV. „Wytrwać, by zwyciężyć”. Z myśli Augustyna Jakubisiaka