Tadeusz Wyrwa - „Czarnego poloneza” ciąg dalszy... Powtórka z historii

To nie jest książka o szczepionkach, których - jak sie pewnie większości Polaków wydaje - Ewa Kopacz nie kupiła, gdyż bez specjalnego rozgłosu zrobiła to. Tylko, że kupiła je nie wtedy, kiedy wszystkie inne kraje je kupowały, i niestety nie te, co należało wówczas kupić.

To książka o tym, jak dla utrzymania dobrego PR i statusu "zielonej wyspy" wolnej od pandemii manipulowano opinią publiczną i lekarzami. To książka o tym, do czego jest zdolna dla utrzymania władzy zrobić Ewa Kopacz. Wstrząsająca, znakomicie udokumentowana historia, która nigdy miała nie wyjść na jaw.

Książka przedstawia losy Rodziny Jonkajtysów, która w nocy 13 kwietnia 1940 r. została deportowana do Północnego Kazachstanu. Wywózka od pierwszej chwili była dla nich wyrokiem śmierci: „was na to zdies’ prywiezli, sztob wy podochli”. Rodzina Jonkajtysów przez sześć lat zesłania na „nieludzkiej ziemi” doświadczała cierpień fizycznych i psychicznych, brutalnego sowieckiego totalitaryzmu, dążącego do pozbawienia ich tożsamości narodowej, godności i człowieczeństwa. 30 marca 1946 r. Jonkajtysowie powrócili do Kraju.

Oddawana do rąk Czytelników publikacja prezentuje przedstawicieli jednego z zawodów – kolejarzy, którzy zginęli w Katyniu, Charkowie, Miednoje oraz w innych miejscach kaźni na terenie Związku Sowieckiego. Praca nie została napisana przez zawodowego historyka, ale przez osobę zainteresowaną dziejami narodu polskiego i historią polskiego kolejnictwa, z którym była związana przez 40 lat pracy zawodowej. Autor, w oparciu o źródła archiwalne, dokumentację Ośrodka „Karta”, zbiory biblioteczne oraz materiały pozyskane od osób prywatnych, a także dostępne opracowania, wyszukał i opracował biogramy ludzi związanych z koleją, którzy zginęli wskutek zbrodniczej polityki ZSRS.