ARCANA

W niniejszej pracy zostały przedstawione wszystkie zdarzenia, które można określić mianem zamieszek i ekscesów, jakie miały miejsce w Krakowie, w jego administracyjnych granicach, od pierwszego dnia odzyskania niepodległości do momentu pierwszych niemieckich bombardowań 1 września 1939 r. 

Książka Plus ratio, czyli mój Uniwersytet jest autentyczną opowieścią o latach, które autor, profesor Stanisław Stabryła, przeżył w Uniwersytecie Jagiellońskim od chwili wstąpienia na I rok studiów filologii klasycznej w roku 1954 aż do przejścia na emeryturę w roku 2007.

W ciągu ponad pół wieku studiów i pracy w UJ zapisały się w jego pamięci setki ważnych i mniej ważnych zdarzeń dotyczących zarówno jego samego, jak i całej społeczności uniwersyteckiej na tle dokonujących się przemian politycznych, społecznych i kulturowych w naszym kraju. Zdarzenia te, opowiedziane w porządku chronologicznym, tworzą tutaj rodzaj autobiografii uniwersyteckiej profesora Stabryły.

Sylwia z Gibalaka to najnowszy zbiór opowiadań Wojciecha Chmielewskiego.

Fabuły zamieszczonych w nim 26 utworów toczą się w Warszawie, rozdartej pomiędzy przeszłością i współczesnością, stanowiącej palimpsest nawarstwiających się czasów i miejsc.

Zbigniew Lohmann (1900-1978), prawnuk pochodzącego z Kurlandii Romana Lohmanna (1785-1838), który zapoczątkował polską linię Lohmannów. Autor pamiętnika, ziemianin, ostatni właściciel Podlesia. Ukończył Akademię Rolniczą w Bydgoszczy uzyskując tytuł inżyniera. Brał udział w wojnie 1920 roku, w której odniósł rany kulą dum, a jej odłamek miał w płucach przez resztę życia. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej. Po wojnie szykanowany przez komunistyczną władzę, zmuszany do zmiany miejsc pracy i zamieszkania ponad 20 razy. Za posiadanie pamiętnika Andersa Bez ostatniego rozdziału miał liczne rozprawy sądowe i trafił na parę miesięcy do więzienia. Pamiętnik zaczął pisać około 1960 roku dla przyszłych pokoleń.

Praca zbiorowa - red. Sabina Sanetra-Półgrabia i Paweł Skorut

Dążeniem każdego państwa bez względu na ustrój polityczny jest przetrwanie w czasie oraz przezwyciężenie zagrożeń. Cele te można osiągnąć m.in.: poprzez silną identyfikację obywateli z krajem oraz opracowanie systemu zarządzania państwem w czasie kryzysu. Jednym z narzędzi wykorzystywanych przez współczesne państwa do utrzymania swojej politycznej egzystencji są stany nadzwyczajne. Rzeczypospolita jako jedno z nielicznych państw europejskich w XX wieku jest przykładem wykorzystania w minionym stuleciu stanów nadzwyczajnych zarówno do zabezpieczenia bezpieczeństwa odrodzonego państwa w czasie wojny w 1919 roku czy obrony granic II RP we wrześniu 1939 roku, jak i do ochrony upadającego sytemu politycznego PRL w grudniu 1981 roku.

Ta powieść, w której prawdziwe jest każde słowo, każda litera rozrywa serce, a sceny mordu rodziny głównego bohatera Lwowskiej nocy nie śmiałbym porównać do żadnej innej w literaturze polskiej. Ostrzegam: lektura jest bolesna. I obowiązkowa.

Krzysztof Masłoń

To podstawowe w polskiej literaturze politologicznej kompendium wiedzy o wszystkich ogólnopolskich wyborach poczynając od 1989 r.: parlamentarnych, prezydenckich, samorządowych oraz - od 2004 r. - także i europejskich. Od uważnej lektury tej książki powinien zaczynać każdy, kto chce zrozumieć zachowania wyborcze Polaków, ale także istotny aspekt historii minionego dwudziestolecia.

prof. Antoni Dudek

Pisma polityczne to zbiór szkiców Karola Ludwika Konińskiego z lat 1923-1939.

Andrzej Urbańczyk podjął próbę ukazania zarówno ważniejszych wyników sportowych, jak i ingerencji ideologiczno-policyjnej ze strony państwa w funkcjonowanie tej gałęzi sportu, która jak chyba żadna inna kojarzona jest ze swobodą, rozgrywa się bowiem w niezmierzonej przestrzeni oceanu, a "przeciwnikiem" nie jest konkurent, lecz natura: woda, wiatr.

Pionierska monografia jednego z najważniejszych pisarzy politycznych i teoretyków literackich pierwszej połowy XX wieku. Maurras poza tym, że był ideologiem nacjonalizmu integralnego, znacząco wpływał na francuskie i europejskie życie intelektualne swojej epoki.

W swoich pismach Maurras powtarzał, że monarchia to forma polityczna, która odpowiada Francji. Co do innych narodów, to te rozwijały się w innych warunkach, znajdują się w innym położeniu, borykają się z innymi problemami i muszą znaleźć inne odpowiedzi.

O ile Ferdynand Goetel zapisał się bez wątpienia w historii literatury jako nowelista, powieściopisarz, reportażysta i pamiętnikarz, miał swój udział jako scenarzysta filmowy oraz autor sztuk teatralnych i słuchowisk radiowych, był aktywny jako dziennikarz sportowy i redaktor paru pism, do jego literackich zasług rzadko bywa zaliczany dorobek publicystyczny, sytuowany przeważnie na marginesie jego dokonań (uwagę zwróciły chyba jedynie niektóre pisma polityczne, zwłaszcza kontrowersyjny tom Pod znakiem faszyzmu).